باز هم تاکید می شود که خانواده به عنوان اولین نهادی که کودک در آن رشد و نمو پیدا می‌کند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پرورش کودک، فرایند تقویت و حمایت از رشد فیزیکی، عاطفی، اجتماعی و فکری کودک از نوزادی تا بزرگسالی است. سبک‌های فرزندپروری همانطور که از نامش پیداست به انواع سبک ها، قوانین و روش‌هایی اشاره دارد که خانواده‌ها برای تربیت فرزندان خود در پیش می‌گیرند.

 

تکتم سلیمانی مشاور خانواده و کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، با اشاره به روش های فرزندپروری و تربیت فرزندان گفت: روش های تربیت فرزندان به دلیل تاثیر زیادی که بر آینده ی یک جامعه دارد بسیار مهم است زیرا همین کودکان با هر آنچه که به عنوان عقاید و اعتقادات و شخصیت در آن ها شکل می گیرد در آینده وارد عرصه های مهم جامعه می شوند و این عقاید خوب یا بد، شخصیت خوب یا بد را در روح و جسم جامعه تزریق می کنند .

 

 

او تصریح کرد: در پژوهشی که بر روی ۱۰۰ کودک در سنین مدرسه اجرا شد به این نتیجه رسیدند که والدین به چهار سبک متفاوت با فرزندان خود ارتباط برقرار می‌کنند که هریک از این سبک‌ها نتایج خاص خود را به دنبال دارد.

 

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی گفت: این روش به عنوان موثرترین روش فرزندپروری با پذیرش، حمایت و روابط نزدیک تعریف می‌شود. همچنین قاطع بودن، وضع ارزش‌ها و قوانین متناسب با نیاز‌ها و شرایط کودک و در انتها ارزش بخشیدن به استقلال کودک از جمله ویژگی‌های این روش است. فرزندپروری مقتدرانه به جای روش‌های تنبیهی از سبک‌های حمایتی بهره می‌گیرد. والدین قوانین و معیار‌های منطقی برای فرزندان وضع می‌کنند و فرزندان ضمن پیروی از آن‌ها اغلب روش‌های منطقی فکر و استدلال را می‌آموزند.

 

نتیجه این نوع فرزندپرروی فرزندان خلاق، مستعد و منعطف است که دارای مهارت‌های اجتماعی بالایی هستند.

 

 

سلیمانی افزود: در این روش والدین با اعمال روش‌های تربیتی خشک و طردکننده، از ایجاد روابط نزدیک و صمیمی با فرزندان خود اجتناب می‌کنند و حداقل میزان روابط عاطفی را با فرزندان خود برقرار می‌کنند. همچنین کنترل و استفاده از روش‌های تنبیهی در این سبک بسیار رایج بوده و استقلال کودک امری بی اهمیت قلمداد می‌شود. این والدین متوقع هستند و از قوانین غیر قابل انعطاف و خشک برای کودکان وضع می‌کنند و انتظار دارند کودک بدون، چون و چرا آن‌ها را بپذیرد.

نتیجه این سبک فرزندپروری پروش افرادی بی کفایت و منفعل است که از کمترین میزان استقلال برخوردارند و اغلب عزت نفس پایینی دارند.

 

 

او تصریح کرد: در این روش خانواده‌ها والدین با پذیرش بدون قید و شرط، شیوه‌های تربیتی پذیرا و بدون هیچ هنجار و ارزشی را اعمال می‌کنند. این والدین کنترل چندانی بر رفتار‌های فرزندان خود ندارند و همچنین فرزندان اجازه دارند در هر شرایطی خودشان تصمیم گیری کنند حتی زمانی که برای این تصمیم گیری‌ها به رشد کافی نرسیده اند. جهت دهی رفتاری خاصی ندارند و صرفا حمایت کننده هستند.

 

نتیجه استفاده از این روش پرورش افرادی نابالغ و فاقد حس مسئولیت پذیری است.

 

این مشاور خانواده در ادامه با اشاره به ویژگی های "فرزند پروری بی اعتنا" گفت: ویژگی بارز این سبک بی تفاوتی نسبت به کودکان است؛ این والدین به نیاز‌ها و شرایط فرزندان خود اهمیتی نمی‌دهند، برای آن‌ها وقت صرف نمی‌کنند و احتمالا درگیر افسردگی هستند و به طور کل رفتاری بی اعتنا دارند.

 

نتیجه این سبک فرزندپروری، پرورش افرادی است که اغلب بزهکار هستند، رفتار‌های ضداجتماعی دارند و همچنین اعتیاد به مواد مخدر در این افراد بسیار شایع است.