به گزارش خبرنگار حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، آرزوهایشان متعالی و انگیزه شان در انجام امور محوله به آن‌ها ستودنی است، سودای جوانی دارند و محافظه‌کاری برای آن‌ها معنای چندانی ندارد.

دانش‌آموزان؛ همان‌هایی که ۱۲ سال در طول عمرشان مدرسه را با همه تلخی و شیرینی، امتحانات، استرس کنکور و بعد از آن تشویش ورود به بازار کار سپری می‌کنند حال بماند که چه کودکان و نوجوانانی در حسرت نشستن پشت همان میز و نیمکت‌هایی هستند که روزی آرزوی دور شدن از آن و حالا حسرت چند دقیقه تکرار آن روز‌ها را داریم.

اما و اگر‌های ارتباط میان مسئولان و دانش‌آموزان

مطالبه‌گری و آشنایی دانش آموز با حقوق و وظایفش یکی از مهم‌ترین مسائلی است ضمن حفظ جایگاه دانش‌آموز نه منجر به دانش‌آموز سالاری می‌شود نه آنکه محرومیت او را به دنبال دارد، در شرایط فعلی، کم توجهی به حقوق دانش‌آموز موجب شده است تا آن‌ها از کمبود‌هایی گلایه داشته باشند که حداقل حق آنهاست.

یکی از دانش‌آموزان پایه دوازدهم درباره مشکلات حوزه دانش‌آموزی گفت: نگاه صفر یا صدی به جایگاه دانش‌آموز در آموزش و پرورش نداریم، در کنار برخی کار‌های خوب در حوزه دانش آموزی مثل شکل‌گیری تشکل‌هایی، چون مجلس دانش آموزی و کنگره همفکری دانش‌آموزان بسیجی بی‌مهری‌ها و نگاه‌های از بالا به پایینی داریم.

او معتقد است تا وقتی که مسئولان این را نپذیرند که برخی دانش‌آموزان ایده‌های خوبی برای کمک به مسائل آموزشی دارند، ساختار‌های معیوب باقی می‌ماند، در واقع تا زمانی که ارتباط تنگاتنگی میان دانش آموز و مسئول نباشد، مشکلی حل نمی‌شود.

این دانش‌آموز درباره توجه به پژوهش دانش‌آموزی بیان کرد: در این مورد کار‌های خوبی مثل جشنواره خوارزمی را داریم، اما در ساختار مشکلاتی دارد علاوه بر آن هنوز برخی دانش‌آموزان ما نمی‌دانند که کار پژوهش را از کجا شروع کنند که این موضوع خود نیاز به آموزش دارد.

بیشتر بخوانید: پاسخ به سوالات دانش‌آموزی شما

جایگاه پژوهش در جامعه دانش‌آموزی کجاست؟

بار‌ها از اهمیت پژوهش و نگاه صرف به آموزش‌ها صحبت شده است، اما سوال اینجاست در نظام آموزشی ما که معمولا ارتباط میان معلم و دانش‌آموز همان کتاب درسی و آموزش صرف آن است و کمتر حتی به فعالیت‌های جانبی آن مانند پژوهش توجه می‌شود، چگونه این روحیه پژوهشگری در دانش‌آموز را شکل خواهد داد.

هرچند در دوره‌های مختلف تحصیلی مسابقات و جشنواره‌های گوناگون از جابربن حیان در دوره ابتدایی گرفته تا جشنواره نوجوان خوارزمی در متوسطه یک و جوان خوارزمی در متوسطه دو را داریم، اما باید دید شاکله آن چقدر با اهداف فاصله دارد.

یکی از دانش‌آموزان پایه دوازدهم و عضو کنگره همفکری بسیج دانش‌آموزی معتقد است تنها پژوهشی که در مدرسه داریم همان تحقیق کنید در کتاب‌های درسی است که معمولا هم توجه چندانی به آن نمی‌شود و معمولا برای جبران نمره کاربرد دارد از طرفی دیگر وقتی در جشنواره‌های پژوهشی بی‌عدالتی می‌بینیم چرا باید خود را درگیر آن کنیم.

او گفت: پژوهش در آموزش و پرورش ما جایگاهی ندارد و وقتی وارد دانشگاه می‌شویم به مشکل بر می‌خوریم، البته سعی می‌کنیم مشکلات را در تشکل‌هایی که داریم مطرح کنیم، اما مسئولان توجهی نمی‌کنند و پاسخی نمی‌دهند.

فاصله حرف تا عمل ضوابط در مدارس

یکی از چالش‌هایی که دانش‌آموزان و بعضا اولیای آنها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند همان فاصله زیاد حرف تا عملی است که میان ضوابط و عملکرد وجود دارد، دانش‌آموزان گاه از همان قواعد و قوانین شکایت دارند که مسئولان آموزش و پرورشی برای ضابطه و قانون تعریف کردند.

یکی از دانش آموزان در این باره گفت: در مدرسه به عنوان دانش آموز انقلابی گاهی سرکوب می‌شویم، معلمان برای نماز خواندن ایراد می‌گیرند و حتی در سفر به اربعین با چالش مواجه بودیم.

دانش آموزی دیگر از آسیب‌های اجتماعی گلایه می‌کرد که به دلیل کمبود مشاور در مدرسه کسی نیست تا حال روحی دانش آموزان را بپرسد، استرس کنکور و خلاصه شدن سر دست در ۴-۵ ساعت فشار روحی زیادی بر جوانان دارد.

دانش آموزانی که روزگار بر وفق مرادشان نبود

از حوادث مصدومیت و فوت بر اثر جابجایی در سرویس مدارس روستا‌یی هم که بگذریم، سال‌هاست از ماجرای تلخ شین‌‌آباد می‌گذرد، مدت‌هاست دختران شیرازی اندرخم هزینه درمان ناشی از آتش‌سوزی در مدرسه هستند، خانواده‌های مدرسه اسوه حسنه هنوز در حسرت فقدان فرزندشان می‌سوزند؛ دانش‌آموزان مینابی فراموش نمی‌شوند، دانش‌آموزان همان اردویی که سرنشینانش راه به آخرت بردند.

روزگار دانش‌آموزی شاید باید بهترین روزهای عمر هر فرد باشد حالا با چنان چالش‌ها و دردهای مزمنی رو به روست که شاید پرچالش‌ترین دوران برای هر فرد محسوب شود.

انتهای پیام/