امیر علی سیف الدین، عضو هیأت علمی دانشگده علوم و فنون دانشگاه تهران و رئیس پژوهشگده فناوریهای نرم دانشگاه تهران در گفتوگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، در پاسخ به این سوال که آیا دانشگاههای داخل کشور به نسل دو و سه رسیدهاند یا خیر؟ اظهار کرد: در ساختار علمی باید مشخص کنیم که با توجه به بضاعت به دنبال چه رشتههایی میگردیم و بر اساس آن رشته اولویتها را تعیین کنیم. اولویتها در کشور ما همسان نیست. شاخصهایی که بر اساس آنها اولویتها باید سنجیده شود یکسان نیست. رنگ بین المللی و تعداد دانشجوی خارجی در حوزه بین الملل خوب است، ولی کل دانشجوی خارجی در کشور ما ۵۱ هزار نفر است در حالی که ۵ میلیون نفر دانشجو داریم یعنی سهم دانشجوی خارجی به داخلی یک درصد است.
رئیس پژوهشگده فناوریهای نرم دانشگاه تهران در ادامه افزود: دانشگاه تهران بیش از هزار دانشجوی خارجی دارد و ۵۰ هزار دانشجوی ایرانی، یعنی ۲ درصد دانشجوی آن خارجی است، ولی در دنیا این میزان ۱۰ درصد است.
سیف الدین در ادامه بیان کرد: قویترین دانشگاه ما در کشور فقط ۲۰ درصد بودجهاش از قراردادهای پژوهشی تامین میشود دانشگاه رتبه دوم ما ۸ درصد و بقیه زیر این میزان هستند. وقتی دانشگاهی ۲۰ درصد بودجهاش از پژوهش تامین میشود انتظار داریم اسم دانشگاه در رده دوم جهانی قرار بگیرد؟ عمده بودجه دانشگاههای ما صرف آموزش میشود و اصلا نسل دو و سه در دانشگاه نداریم. غیر از یک دانشگاه بقیه زیر ۱۰ درصد در حوزه پژوهش کار میکنند.
عضو هیأت علمی دانشگده علوم و فنون دانشگاه تهران گفت: یکی از شاخصههای توسعه علمی مقاله است که در این زمینه هم فقط ۱۳۰ دانشگاه از ۲ هزار ۵۰۰ واحد دانشگاهی در این زمینه موفق هستند. حدود ۱۳ دانشگاه در کشور دانشگاههای مادر محسوب میشود.
سیف الدین افزود: حتی در حوزه مقالات هم خیلی رشد یافته نیستیم. ۵۵ هزار مقاله تولید شده در کشور داریم که حداقل ۲۵ درصد آن برای دانشگاه تهران است و بقیه مربوط به ۲۰ دانشگاه دیگر است. در حوزه شاخصهای پژوهشی نمیتوانیم بگویم که دانشگاههای ما به نسل دوم رسیده اند. ۱۳ دانشگاه ما مقداری و با اقماض به نسل دوم رسیده اند، ولی اگر قراداهای پژوهشی برای جامعه را شاخص در نظر بگیرم فقط یک دانشگاه شاخص داریم.
رئیس پژوهشگده فناوریهای نرم دانشگاه تهران در ادامه بیان کرد: دانشگاههای ما اصلا استاندارد نیستند. اصلا دانشگاههای ما صنعت خودرو را جز اولویت خود نمیدانند و درپژوهش هایشان به این حوزه نمیپردازند، نه فقط صنعت خورد به صنعت نفت و هیدرو کربن که ۳۰ درصد اقتصاد ما وابسه به آن است اصلا جز اولویتهای دانشگاههای ما نیست.
انتهای پیام/