با سلام. جناب کیانوش رستمی، یک ورزشکار حرفه ای خود را متعلق به یک سیستم و جامعهی بزرگتر شامل خانواده، دوستان، همتیمیها، مربیان و دیگران میداند. ورزش حرفه ای یک اولویت است. هیچ تبصره و اما و اگری و بهانه ای اونقدر قوی و موجه نیست که شما بتوانید در ورزش تخصصی با خودمحوری، مربی خود باشید!!! کیانوش خان، مئسولین ورزش کشور علی الرقم شرایط بد اقتصادی از جیب مردم برای شما هزینه کردند، تا شاید شما بر دیو خود خواهی درونی خود غلبه کنید. ولی شما هر روز پا را فرار تر از حد و اندازه گذاشتی و غافل از این بودی که با بهانه های واهی سر خودت راکلاه می گذاری. و به نا حق از توصیه های مربی های وزنه برداری شانه خالی کردید. اقای رستمی، شما دیگر مانند چند سال پیش نه عاشق مردم هستی و نه عاشق وزنه برداری. بلکه شیفته و شیدا و عاشق خودخواهی درونی خود گردیده اید. اقای رستمی با کمال تاسف باید عرض کنم، در چند سالی که شما تحت نظر خود به تمرین ادامه داده اید بطور کلی از شرایط فیزیکی یک وزنه برداری که بتواند برای کشور خودش مدال کسب کند، دور شده اید.کارشناسان و خبرگان اهل ورزش حرفه ای با یک نگاه به وضعیت جسمانی شما تشخیص می دهند که دیگر بعید است کیانوش، بتواند به شکوه و عظمت گذشته خود در وزنه برداری برگردد. وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و رئیس فدراسیون وزنه برداری باید متوجه باشند ضمن حفظ حرمت کیانوش رستمی، هزینه برای اقای رستمی دیگر، اب در هاونگ کوبیدن است. خود کرده را تدبیر نیست.