به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، هر ساله تعداد زیادی از دانش‌آموزان، آسیب‌های جسمانی ناشی از ورزش و افتادن را تجربه می‌کنند که اغلب آن‌ها خفیف‌اند و موجب درد‌های آنی و زودگذر می‌شوند و برخی از آن‌ها شدیدند و می‌توانند موجب عواقب جبران‌ناپذیری برای آنان شوند.

از عواقب این آسیب‌ها می‌توان به دور شدن مادام‌العمر دانش‌آموزان از فعالیت و ورزش، ترس از فعالیت و ورزش، منزوی شدن و افسردگی آنان، درد‌های مزمن و کاهش آمادگی جسمانی اشاره کرد مطالعات نشان می‌دهد، میزان آسیب‌ها در ورزش‌های دبیرستانی کاهش داشته، اما آنسفالوتی ترومای مزمن ناشی از ضربه سر در فوتبال بیشتر شده است.

یک مطالعه جدید در امریکا نشان می‌دهد میزان آسیب‌های ناشی از ضربات در ورزش‌های دبیرستانی رو به کاهش است، اما میزان ترومای سر رو به افزایش است. محققان دانشگاه کارولینای شمالی دریافتند میزان ضربات وارده به دانش آموزان ورزشکار در دوره دبیرستان در همه رشته‌های ورزشی ۴۰ درصد کاهش داشته است.

اما طی سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ میزان آسیب‌های ناشی از ضربات در فوتبال ۱۸ درصد بیشتر شده است. این امر خطر بروز ترومای موسوم به «آنسفالوپاتی ترومای مزمن» که نوعی عارضه عصبی است که بر اثر ضربات مکرر به سر بوجود می‌آید را در دانش آموزان افزایش می‌دهد.

بنا بر تحقیقی که دانشمندان در مرکز پزشکی دانشگاه پیتسبرگ انجام داده اند، حدود یک پنجم ورزشکاران دبیرستانی که ورزش‌های پربرخورد انجام می‌دهند دچار ضربه به سر می‌شوند.

اما تلاش‌هایی هم برای کاهش این آسیب‌ها انجام شده است. در حال حاضر تمامی ۵۰ ایالت آمریکا قوانینی را پذیرفته اند که لزوم بازگشت ورزشکاران آسیب دیده به بازی را به حداقل رسانده است.

این تیم تحقیقاتی برای انجام این آزمایش که در مجله journal Pediatrics چاپ شده است، میزان ضربات ورزشی در ۲۰ ورزش دبیرستانی را بررسی کردند.

این ورزش‌ها شامل بیسبال پسران، بسکتبال، ورزش‌های میدانی، فوتبال، هاکی روی یخ، چوگان، دو و میدانی، فوتبال آمریکایی، کشتی، بسکتبال دختران، هاکی روی چمن، سافتبال، شنا و شیرجه، دو و میدانی و والیبال بود.

محققان ۹ هزار و ۵۰۰ مورد ضربه را که طی سال‌های تحصیلی ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۴ و ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸ رخ داده بود با استفاده از داده‌های پایگاه اطلاعاتی مرکز ملی مطالعه و نطارت بر آسیب‌های ورزش‌های دبیرستانی ارزیابی کردند. این ضربات در طی تمرین یا بازی رخ داده بود و نیازمند رسیدگی پزشکی و معاینه بود.

میزان ضربات از طریق میزان زمان حضور ورزشکار در تمرین یا مسابقه که می‌توانست منجر به خطر آسیب مغزی شود اندازه گیری شد. آسیب محققان دریافتند که فوتبال پسران با ضریب ۱۰.۴۰ در هر ۱۰ هزار نفر عامل بالاترین میزان آسیب‌های مغزی بود و پس از آن فوتبال دختران و هاکی روی یخ پسران بیشترین آسیب‌ها را داشتند.

در طی مدت این تحقیق با آنکه میزان آسیب‌ها در رشته‌های مختلف ورزشی کاهش داشت، اما آسیب‌های وارده به سر در بازی فوتبال افزایش داشت. طی این مدت، آسیب‌های این رشته ورزشی به ۳۳.۱۹ در هر ۱۰ هزار ورزشکار افزایش یافت که ۲۰ درصد افزایش را نشان می‌دهد.

مطالعات قبلی نشان داده است که ترومای سر می‌تواند منجر به آنسفالوتی ترومای مزمن عصبی منجر شود.

نوع اول و دوم این تروما علایمی همچون سردرد، تغییر خلق و خو، افسردگی و فراموشی کوتاه مدت را نشان می‌دهد در حالی که در نوع ۳ و ۴، فرد آسیب دیده حالتی تهاجمی پیدا می‌کند، به افت حافظه شدید دچار می‌شود و دچار مشکل در تکلم و از دست دادن توجه می‌شود.

دکتر اویناش چاندران یکی از نویسندگان این تحقیق و محقق دانشگاه کارولینای شمالی می‌گوید: این نتایج برای همه کسانی که در ورزش‌های دبیرستانی سهیم هستند از جمله والدین، مربیان، ورزشکاران و نیز محققان مهم است.

دانشمندان این دانشگاه اعلام کرده اند در تحقیقات بعدی خود قصد دارند روی چگونگی بروز این آسیب‌ها و میزان اثر بخشی راه‌های جلوگیری از آن‌ها تحقیق کنند.

منبع: سیناپرس

انتهای رپیام/