به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، پایگاه اینترنتی امریکن کانسروتیو در گزارشی با عنوان «مایک پمپئو، بدترین وزیر امور خارجه آمریکا», نوشت: آرون دیوید میلر و ریچارد سوکولسکی دوران کاری مایک پمپئو به عنوان وزیر امور خارجه آمریکا را بررسی و اعلام کردند «ما با چندین وزیر امور خارجه آمریکا در دولت‌های جمهوری خواه و دموکرات کار کرده‌ایم و به ندرت کسی را مشاهده کردیم که برای این سمت مناسب نیست. پمپئو -که به نظرمی رسد به واسطه جاه‌طلبی‌های سیاسی و تمایلش برای حفظ سمت خود انگیزه گرفته است، اقدامات کمی در چارچوب پیشبرد منافع ملی کشور انجام می‌دهد. اگر او همچنان به این مسیر کنونی‌اش ادامه دهد، ممکن است از او به عنوان بدترین وزیر امور خارجه آمریکا در دوران مدرن یاد شود.»

در ادامه این مطلب آمده است: زمانی که پمپئو جایگزین رکس تیلرسون شد، این باور اشتباه به شدت رواج داشت که او احتمالا بدتر از تیلرسون عمل نخواهد کرد, اما او از هر بعدی در مدیریت این وزارت خانه اثبات کرده است که یک وزیر امور خارجه بد است و در پیشبرد منافع آمریکا در خارج بدترین عملکرد را دارد. تیلرسون یک دیپلمات ماهر نبود, اما دست‌کم برای این که یک دیپلمات ماهر شود تلاش کرد. پمپئو شغل خود را این گونه می‌بیند که او اجرا کننده سیاست‌های ترامپ در عرصه جهانی است. وزیر امور خارجه قبلی آمریکا از گفت‌وگو با رسانه‌ها تا جای ممکن اجتناب می‌کرد، اما او به کسی ارجحیت دارد که دائما در حال تحریک کردن خبرنگاران و هر روزه در حال دروغ گویی به آنهاست.

تیلرسون روابطی ضعیف با رئیس جمهور آمریکا داشت و برای این سمت زیاد مناسب نبود, اما پمپئو نشان داده است زمانی که وزیر امور خارجه یک بله قربان‌گویی است که تمایل دارد در ارتباط با هر موضوعی دروغ بگوید تا سبب خوشحال شدن رئیس جمهور شود, اوضاع تا چه حد می‌تواند بد شود. پمپئو پیشینه قابل توجهی در زمینه سیاست خارجی در مقایسه با تیلرسون دارد، اما او در رویکرد خود در ارتباط با مسائل سیاست خارجی بسیار متکبر، حزب‌گرا و ایدئولوژیک است.

او همانند تیلرسون در ارتباط با طراحی مجدد وزارت امور خارجه آمریکا وسواس نداشت، اما برای افراد متخصصی که در این وزارت خانه کار می‌کنند، احترام کمتری قائل است. در حالی که او از مقامات وزارت امور خارجه آمریکا دفاع می‌کند تا سبب ایجاد مانع بر سر راه تحقیقات مرتبط با استیضاح شود, او مدیریت مقاماتی را بر عهده گرفته است که می‌دانند او هیچ گونه وفاداری به آن‌ها ندارد.

نیکلاس برنز هفته گذشته در مقاله‌ای نوشت: «مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا به مردان و زنانی مدیون است که از زورگویی و آزار و اذیت رئیس جمهور دفاع می‌کنند. متأسفانه، بعید به نظر می‌رسد آقای پمپئو بخواهد چنین کاری انجام دهد. انتقاد تند او در روز پنجشنبه از سه کمیته کنگره انتقاد کرد که در تلاش برای عزب دیپلمات‌هایی هستند که در سیاست مرتبط با اوکراین دخیل هستند.»

دوران کاری پمپئو طی یک سال و نیم گذشته در واقع دورانی مشقت بار برای وزارت امور خارجه آمریکا بوده است.

میلر و سوکولسکی حق دارند که از پمپئو به سبب دفاع شرم‌آورش از عربستان سعودی انتقاد و اعلام کردند: او ارزیابی خود سیا را رد کرده که در آن آمده است محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، احتمالا در دستور قتل خاشقجی، روزنامه‌نگار واشنگتن پست، را صادر کرد. پمپئو در عوض ادعا کرد «هیچ گونه دلیل مستقیمی وجود ندارد که او را به این قتل ربط دهد.» سخنان پمپئو سبب شد محمد بن سلمان سیاست‌های بی‌محابای خود را در دیگر بخش‌های منطقه ادامه دهد که شامل کمپین نظامی ویرانگر عربستان سعودی در یمن می‌شود که در نتیجه درگیری با حوثی‌ها (نیروهای انصارالله)، سبب ایجاد مشکلات بسیاری برای یمنی‌ها شده است. پمپئو از کمک‌های نظامی آمریکا به عربستان سعودی در فاجعه یمن حمایت کرد. خودداری او از اذعان به نقش عربستان سعودی در فاجعه انسانی در یمن و تمایلش برای مقصر دانستن ایرانی‌ها سبب شکسته شدن مرز‌های اعتبارش شده است.

در انتهای این مطلب آمده است: دروغ‌های پمپئو درباره یمن و خاشقجی تنها نمونه‌هایی در این باره محسوب می‌شوند که او چگونه برای تطمیع افکار عمومی و کنگره آمریکا تلاش می‌کند. تلاش‌های او برای پنهان کردن جنایت‌های عربستان سعودی در ایجاد بدترین فاجعه انسانی در جهان دلایلی قاطع در این باره محسوب می‌شود که او بدترین وزیر امور خارجه آمریکاست.

انتهای پیام/