دو کارگردان سینما به تحلیل و بررسی سرمایه‌سالاری در سینمای کشورمان پرداختند.

حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، چند سالی است که بحث ورود پول‌های مشکوک به سینمای کشورمان و حضور سرمایه‌گذاران صرفاً پولدار و بدون هرگونه آگاهی سینمایی، در عرصه هنر هفتم باب شده است. این میزان از سرمایه سالاری علاوه بر بالابردن هزینه‌های تولید و دستمزد بازیگران، کیفیت پایین فیلم‌ها و سریال‌های نمایش خانگی را در پی داشته است. در واقع محتوا و توجه به افزایش آگاهی و درک مخاطب در ساخت آثار کنار نهاده شده و تنها به برخی سوژه‌های خاص و بازیگرانی خاص برای جلب نظر مخاطب و کسب سود مالی فکر می‌شود. خیلی از این سرمایه گذاران به ظاهر تهیه کننده، پس از مدتی با کسب درآمد و سودبالا سینما را کنار می‌گذارند و به سراغ سرمایه گذاری در زمینه دیگری می‌روند.

در این باره با دو تن از کارگردانان کشورمان صحبت کردیم که در ادامه می‌خوانید:

بازیگر نیست، فیلم ساخته نمی شود!

در بهمن کامیار تهیه‌کننده و کارگردان سینما، درباره سرمایه سالاری در سینمای چند سال اخیر به خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: سینما طی چند سال اخیر به واسطه اتفاقات مختلفی که افتاده، صنعت گرانی شده و به تبع آن تهیه کننده و سرمایه گذاری که توانایی بالاتری داشته، در بخش تولید موفق‌تر عمل کرده است.

او افزود: آن چیزی که دستمزد‌ها را بالاتر برده تورم کلی موجود در جامعه، تولیدات فراوان شبکه نمایش خانگی و حضور صاحبان رانت در بحث تولید بوده است. همین صاحبان تلویزیون‌های اینترنتی که وارد بازار ساخت سریال شدند و سریال‌های نمایش خانگی که با بودجه‌های بالا ساخته می‌شود، رانت دارند و انحصاری هستند و روی تولید تأثیر مستقیم گذاشته اند. دستمزد‌های بالا به عوامل دادند و دیگر بازیگرانی که در این سریال‌ها بازی کردند، در سینما با دستمزد‌های معقول سابق حاضر نیستند کار کنند.

این کارگردان ادامه داد: همین الان اکثر عوامل و بازیگران سینما درگیر سریال‌های طولانی مدت هستند و خیلی از فیلم‌های سینمایی از جمله فیلم خود من به خاطر نبود بازیگر نمی‌تواند تولید بشود. شاید خنده دار به نظر برسد، اما واقعاً بازیگر نیست!

کامیار گفت: بنابراین سرمایه سالاری هم از باب نازل شدن کیفیت فیلم ها و هم از جهت بالارفتن هزینه تولید تاثیر منفی بر سینمای ما گذاشته است.

وی در خصوص راهکار از بین بردن این معضل و یا کم کردن عواقب منفی آن گفت: عموماً جلوی سرمایه را گرفتن کار سختی است؛ چون آن‌هایی که می‌خواهند چنین کاری بکنند حضور سرمایه به نفعشان است و هیچ وقت مانعش نمی‌شوند چون یعنی تولیدات و آمار کمی شان بالا می‌رود. بنابراین نمی‌توان از آن‌ها انتظار داشت جلوی این پدیده را بگیرند، اما صنف تهیه کنندگان و اصناف سینمایی تا حدودی می‌توانند مانع پیشرفت بیش از حد این قضیه شوند.

چرخه اقتصادی صنعت سینمای ما مثل کارخانه ورشکسته است!

مهرداد فرید تهیه‌کننده و کارگردان سینما در پاسخ به این سوال که آیا به سرمایه‌داری و سرمایه‌سالاری در سینمای فعلی اعتقاد دارید یا نه، گفت: سرمایه داری در هر صنعتی به این بستگی دارد که چرخه اقتصادی به شکل کامل در آن اتفاق بیفتد. وقتی در یک کارخانه انبار محصولات پر باشد، ولی مواد اولیه وجود نداشته باشد یا کم باشد، این نشان می‌دهد که کارخانه ورشکسته است؛ اما اگر مواد اولیه پر و در طرف دیگر انبار محصولات خالی باشد آن کارخانه کارخانه موفقی است و چرخه اقتصادی در آن وجود دارد.

او افزود: سینمای ایران به این صورت است؛ محصولات ساخته شده در آن زیاد دیده می‌شود، اما چون برای عرضه و نمایش و توزیع فکر درستی نشده، می‌توان گفت این چرخه اقتصادی به طور کامل شکل نگرفته است. سرمایه گذار‌هایی هم که می‌آیند چون با سابقه و ساز و کار اقتصادی در سینما آشنا نیستند، معمولا بیشتر از یکی دو سال ماندگاری ندارند.

فرید اضافه کرد: دلیل آن هم این است که متاسفانه تهیه کنندگان سود خودشان را در تولید می‌بینند نه در توزیع و نمایش. بدین علت چرخه ناسالم است و در نتیجه سرمایه داری و سرمایه سالاری در سینما به معنای کلاسیک آن وجود ندارد.

این کارگردان گفت: اگر منظور شما این است که هر کس فقط به صرف پولدار بودن وارد سینما می‌شود و به اصطلاح با پول، بقیه را می‌خرد، باید بگویم که همین طور است. اگر دنبال این هستیم که چرخه سالمی مثل سینمای هالیوود در سینمای ما اتفاق بیفتد و نمی افتد، دلیلش حقیربودن گردش پول در سینمای ایران است.

این تهیه‌کننده ادامه داد: گردش سالیانه پول در سینمای ایران که البته بخشی از آن هم از بین می‌رود، در نهایت حدود ۲۵۰ میلیارد تومان است. این روند در مقایسه با صنایع دیگر در مقابل ساز و کار‌های خدماتی بخش‌های مختلف اقتصادی، خیلی ناچیز است و دیده نمی‌شود. این نشان می‌دهد که ما در کل سینمای حقیری داریم و زمانی می‌توانیم بگوییم صعنت سینما داریم که این روند در قیاس با صنعت‌های دیگر قابل توجه و رقابت باشد.

او افزود: سیاستگذاری‌ها بخصوص در بخش دولتی در زمینه توزیع و نمایش فیلم ها، معمولاً برنامه ریزی حساب شده و دقیقی ندارند. برای مثال در زمینه VOD مهار کار از دست سیاستگذار‌های سینمایی کاملاً خارج شده و ما بازاری به این مهمی را از دست داده‌ایم. یکی دو کمپانی که در حال فعالیت هستند با هم تبانی کردند؛ به خاطر اینکه محصولات سینمای ایران نه به قیمت واقعی بلکه به قیمت بسیار پایین خریداری می‌شوند و این باعث می‌شود آن چرخه اقتصادی به خوبی اتفاق نیفتد.

انتهای پیام/