به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در ساعت ۵ عصر چهارشنبه هفته گذشته قطار زاهدان -تهران در منطقه شورو از ریل خارج شد و چهار خانواده را عزادار کرد. تنها ساعتی پس از این حادثه اعلام شد به‌جز چهار کشته قطعی این حادثه ۱۵۷ نفر هم مصدوم شده‌اند.
حالا و با گذشت یک هفته از این حادثه رئیس کمیسیون عالی سوانح شرکت راه‌آهن می‌گوید علت سانحه ریلی قطار زاهدان- تهران بازشدن پیچ و پابند‌های ریل توسط افراد ناشناس بوده که البته از قرار، گزارش آن به وزیر مربوط هم ارسال شده است.
تلخی مرگ چهار انسان بیگناه به کنار که داغ بر دل خانواده‌های آن‌ها گذاشته است، اما وقتی ماجرا تلخ‌تر می‌شود که بدانیم گمانه‌ها بر این است که دلیل باز کردن پیچ‌های آهنی ریل راه‌آهن زاهدان به قصد فروش آهن آن بوده است! تا پیش از این بار‌ها اخباری مبنی بر سرقت تابلو‌های راهنمایی و رانندگی یا کابل‌های برق شنیده بودیم، اما این‌که فروش چند کیلو آهن به چنین فاجعه‌ای منجر شود تلخی این حادثه را صد چندان می‌کند.
حالا دلیل اصلی حادثه ریلی قطار زاهدان-تهران مشخص شده است. غضنفر فولادی، رئیس کمیسیون عالی سوانح شرکت راه‌آهن هم به‌روشنی می‌گوید این‌که باز شدن پیچ و پابند‌های ریل یک حرکت خرابکارانه بوده یا به بهانه دزدی صورت گرفته در حد و صلاحیت کمیسیون عالی سوانح شرکت راه‌آهن نیست که اعلام شود، اما یکی از گمانه‌های دلیل این کار توسط افراد ناشناس باز کردن و فروش این ادوات است.
فولادی می‌گوید این کار ابزار آنچنان پیشرفته‌ای طلب نمی‌کند. خود کارکنان راه آهن با ابزار خودشان هر پیچ را در چهار ثانیه باز می‌کنند، اما یک فرد عادی هم که دسترسی به این ابزار ندارد می‌تواند در زمان حدود ۱۵ ثانیه هر پیچ را باز کند.
اگر بخواهیم رد این گمانه را دنبال کنیم باید بدانیم که جنس این پیچ و پابند‌ها از آهن است و وزن مجموع پیچ و پابند و فنر آن شاید به حدود یک کیلوگرم برسد. از آنجا که در فاصله ۶۰ متری این خط ریلی هم حدود ۱۶۸ پیچ و پابند باز شده است می‌توان متوجه شد که همه دلیل این حادثه به خاطر ۱۶۸ کیلوگرم آهن بوده است و بس! با تماس با چند خریدار ضایعات آهن هم متوجه شدیم که در بهترین حالت می‌توان آهن ضایعاتی را به قیمت هر‌کیلو ۲۵۰۰ تومان به فروش رساند. با تاکید بر این نکته که دزدی پیچ و پابند‌های خط ریلی زاهدان-تهران تنها یک گمانه است می‌توان متوجه شد که از دست رفتن جان چهار انسان بیگناه در این حادثه و مصدومیت بیش از صد نفر و خسارت‌های کلان به شرکت راه‌آهن برای کسب تنها ۴۲۰ هزار تومان بوده است.
برای رصد ریلی چه کنیم؟
از آنجا که باز کرن پیچ و پابند‌ها در یک خط ریلی آن هم در فاصله تنها ۶۰ متر فرآیند خیلی زمانبری نیست این مورد از چشم راهبان‌ها هم دور مانده است.
غضنفر فولادی در این رابطه می‌گوید: در هر ایستگاه راه‌آهن راهبان‌هایی داریم که هر روز به سمت یکدیگر حرکت کرده و نهایتا در وسط یک خط کارنامه‌هایشان را با یکدیگر به منظور تایید چک نهایی خط تعویض کرده و از همان مسیر بر‌می‌گردند. اما ممکن است در یک ایستگاه رفت و برگشت مسیر حدود هشت ساعت و حتی بیشتر طول بکشد و طی این مدت افراد ناشناس اقدام به بازکردن پیچ و مهره‌ها کرده باشند.
به گفته او راه دیگری برای بازدید و رصد مسیر وجود ندارد، گرچه پس از بروز این سانحه تصمیم بر آن شد تا کنترل و رصد‌های بیشتری صورت گیرد، اما در همه کشور‌های دنیا نیز روال همین‌گونه است و نمی‌توان طول ۱۲ هزار کیلومتر شبکه ریلی را به صورت متر به متر از روش‌های آنلاین، تصویری و. رصد کرد.
آن‌طور که رئیس کمیسیون عالی سوانح شرکت راه‌آهن می‌گوید ممکن است همین الان نیز چنین اتفاقی در یکی از محور‌ها و مناطق بیفتد و برای متر به متر آن نمی‌توان نگهبان استخدام کرد و مدیریت این مسأله تنها به رفاه، امنیت و دیگر پارامتر‌های فرهنگی و اجتماعی جامعه برمی‌گردد.
منبع: جام جم
انتهای پیام/
