به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، از زیبا‌ترین و راهگشا‌ترین تعاریف درباره نویسندگی جمله «نویسنده کسی است که می‌نویسند» یعنی کسی که نوشتن برای او آسان، لذت بخش و دوست داشتنی باشد. اینکه نویسنده‌ای از هر نوشته اش انتظار بهتر و شگفت انگیز‌تر بودن نسبت به آثار دیگر اهالی قلم را داشته باشد؛ کاملا به دور از ذهن و آبادی است.مهدی رضایی از نویسندگان و منتقدان ادبیات داستانی کشورمان در این زمینه خبرنگار ما گفت و گویی داشته که در ادامه می خوانید.
نویسندگی از نظر شما چه تعریفی دارد؟
نویسندگی یعنی دغدغه‌ای برای نوشتن و کمک گرفتن از قدرت کلمات ارزشمند فارسی به منظور انتقال به مخاطب است؛ نویسندگان با به اشتراک گذاشتن مفاهیم ذهنی خود باعث روشن کردن ذهن افراد در هر رده سنی می‌شوند.
برای نویسنده شدن چه مسیری باید طی شود؟
ورود به حوزه نویسندگی باید با علاقه درونی، پشتکار، شور، اشتیاق و علاقه همراه باشد و نویسنده نباید، هیچ وقت ذهن خود را به میزان احترام مخاطب به نویسنده مشغول کند. بنده به عنوان نویسنده به هیچ وجه استعداد افراد را ملاکی برای نویسنده شدن نمی‌دانم چرا که تمام هنرمندان و اشخاص بزرگ ادبی جهان، نویسندگی را ۹۹ درصد تلاش و ۱ درصد نبوغ می‌دانند.
چرا کار عده‌ای از نویسندگان حتی نویسندگان تازه کار خاص می‌شود؟
کتاب یک نویسنده تازه کار به معنای مبتدی بودن آن فرد نیست چرا که فردی را می‌شناسم سال های طولانی با تلاش و کوشش زیاد درباره دغدغه ها مسائل و مشکلات، فکر کرده و تصمیم به نوشتن آن مطالب به قلم خودش کرده است و نویسنده‌ای را هم می‌شناسم که ۲۰ سال پس از نوشتن تنها یک اثر از خود آن را منتشر کرد و اثرش به طور عالی شاخص و پرفروش شد که این به معنای تازه کار بودن این نویسنده نیست بلکه ما به عنوان مخاطب شاهد چاپ اولین کتابش هستیم.
آیا نویسندگی نیازی به آموزش خاصی دارد؟
متاسفانه در کشور ما بسیاری با آموزش نویسندگی به هنرجو مخالف هستند. ولی من کاملا با این قضیه موافق هستم؛ نویسنده باید برای بالا بردن و بهتر شدن کیفیت کار خود آموزش زیادی ببیند. بنده حدود ۸ سالی است که در آموزشگاه خود، کلاس‌های مفیدی به افراد علاقه‌مند به حوزه نویسندگی ارائه می‌دهم. فعالیت در کارگاه‌های نویسندگی به من ثابت کرد که این کلاس‌های نویسندگی باعث کاهش اشتباهات مکرر و رایج دربین اهالی قلم می‌شود چرا که یک نویسنده‌ای را می‌شناسم که به مدت ۱۵ سال سابقه نوشتن دارد و هنگام مطالعه آثارش، غلط‌های نگارشی زیادی را مشاهده می‌کنم و کارگاه‌های آموزشی برای نویسندگی اصول اولیه را به صورت فراگیر یاد می‌دهند.
استقبال مخاطبان از کارگاه‌های آموزشی نویسندگی چطور است؟
خوشبختانه در مدت زمان چند سالی که کارگاه‌های آموزشی نویسندگی بنده برگزار می‌شود هنرجو‌های حضوری و غیر حضوری زیادی از این کلاس‌ها به نحو احسنت از شهر‌های مختلف ایران و کشور‌های دیگر استقبال کرده اند. حدود ۵ درصد از کل هنرجو‌های دوره آموزشی ما از کشور‌هایی مانند کانادا، آلمان و آمریکا بوده اند.
مخاطبان بیشتر جذب چه نوع آثاری از نویسندگان می‌شوند؟
متاسفانه مخاطبان امروزی ما بیشتر جذب آثار ترجمه از کشور‌های دیگر می‌شوند. نویسندگان امروزی باید از فضای داستان‌های آپارتمانی خارج شوند چرا که اکثر داستان‌های تولیدی نویسندگان در حال شبیه و تکراری شدن نسبت به آثار دیگر نویسندگان است که همین امر باعث افزایش داستان‌های کسالت آور در میان افراد جامعه شده است.
از مشکلات کار نویسندگان کمی صحبت کنید؟
از مهم‌ترین و اصلی‌ترین مشکلات کار نویسندگان باید به گرانی بی رویه و کمبود کاغذ، سرمایه گذاری نکردن ناشران اشاره کرد که همین عامل باعث ضعیف شدن فضای مطالعه و حذف شدن کتاب به عنوان کالا از سبد خرید مردم در کشور شده است.
توصیه شما به نویسندگان تازه کار چیست؟
خیلی از کارگاه‌های آموزشی نویسندگی با یاد دادن به هنرجو تنها در طول یک سال آن را وادار به ارائه یک رمان یا داستان می‌کنند که این کار ارزش هنری زیادی ندارد. نویسندگان تازه کار، نباید فکر کنند که راه کوتاهی را در پیش دارند چرا که شغل نویسندگی یک راه طولانی است. بنده همیشه به هنرجویان می‌گویم که در طول دو یا سه ترم می‌شود اصول داستان نویسی را یاد گرفت، اما یاد گرفتن این تکنیک‌ها به معنای نویسنده شدن نیست. افراد برای نویسنده شدن مطالعه زیاد را نباید فراموش کنند.
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار 
