به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، بسته فیلم کوتاه «پنچگاه» این روزها در بخش هنروتجربه اکران میشود که یکی از فیلمهای آن «پرده توری» ساخته آرش محمودی است. ما با او درباره ساخت این فیلم و مسائل اطراف فضای فیلم کوتاه در سینما گفت و گویی کردیم که میخوانید.
«پرده توری» یک درام مدرن زناشویی است که به دوری رابطهها در جهان مدرن میپردازد و قطعیتی برای آن وجود ندارد، یعنی این، کار را از آثاری با ساختار کلاسیک جدا میکند که موقعیتها کامل باز تعریف میشود. در واقع یک طرح مسئله است و از نظر فلسفی یک چرایی مطرح میکند که چرا در دنیای امروزه روابط به سمت دوری و سردی میروند، خانواده مفهوم فروپاشیدهای است و آدمها روزبه روز تنهاتر میشوند. من این تنهایی را در بستر رابطه یک زوج تئاتری در شب جدایی مطرح کردم.
سیما و مانی زوجی که هر دو نیازهایی به هم دارند و هر دو تنها هستند در شب آخر هر دو برای ادامه این رابطه تلاش میکنند، تلاش مرد کمی بیشتر و زن کمی درونیتر است.
مانی که مدتها تصمیم بر جدایی داشته حالا در شب آخر با تصمیم جدی سیما روبرو میشود و خود را از فردای جدایی تنها میبیند و این ترس او را برای ادامه این بازی وادار به تلاش میکند.
به طور مشخص به دلایل جدایی اشاره نشد، اما نشانه گذاریهایی در فیلم مانند بچه میشود، ولی هیچکدام قطعیت ندارد و این نشات گرفته از همین روابط در جهان مدرن است.
در همان ابتدا فضای مشخصی از ساختار فیلم در ذهنم بود، که به فراخور متن باید رعایت میشد تا لحن کار یکپارچه شود و به اتمسفری که میباید میرسیدیم، از میزانسن تا بازیها و نماها، همه درخدمت این امر بود، لحنی مینیمال و مختصر گفتن و مطرح کردن.. از فضا، دیالوگ و...، و این با حساسیت بالایی همراه بود، خصوصا دکوپاژ و قاب بندی ها؛ چیزی که به من در تعیین این فضا کمک کرد حضور فیلمبرداری بود که اشتراک نظر فراوانی داشتیم و فضای ذهنی مان قدری بهم نزدیک بود که همین باعث میشد در زمان فیلمبرداری کارمان تسریع پیدا کند.
ایده اصلی از موضوعی بود که برای من مسئله شده بود و آن جدایی و دوری روابط در جهان امروزه که هیچ قطعیتی برای آنها وجود ندارد و این شکل از جداییها در آدمهایی با حرفههایی مدرن بیشتر نمود دارد. به همین دلیل حرفهای که زوج «پرده توری» دارند، سینماست که اساسا حرفه مدرنی است و تا حدی تعیین کننده فضای فیلم و رسیدن به شخصیتها بود و همین تعیین حرفه این زوج یک نشانه بود.
من با نمونههای زیادی از این شکل روابط در این حرفه در اطرافم برخورد داشتم، در واقع من یک موقعیت را مانند یک آینه همانطور که لمس کردم مطرح کردم.
فیلم کوتاه برای بایگانی شدن ساخته نمیشود و قطعا نیاز به دیده شدن دارد، بخشی از آن حضور پررنگ و موفق در جشنوارههای داخلی و خارجی است که با بازخوردهای خوبی برای فیلمساز همراه بوده، و آن دسته از فیلمسازانی هم که علی رغم داشتن نگاهی نو به دلایل مختلف موفقیتی چشمگیر کسب نکرده اند، فیلمشان آرشیو میشد. در این میان فیلمسازان هیچ گاه با مخاطب عام روبرو نبودند. مخاطبی که فارغ از درک مناسبات ساخت فیلم کوتاه با شرایط موجود و پیش زمینه قبلی، مسئله اصلیش در ابتدا سرگرم شدن است؛ نمایش عمومی فیلم کوتاه فرصتی به فیلمسازان کوتاه داد تا با مخاطبان عام روبرو شوند اتفاقی که در طول اکرانهای عمومی فیلمهای کوتاه افتاده این است که مخاطبان عام، فیلم کوتاه را نه به عنوان کوتاه شده فیلم بلند بلکه به عنوان مدیومی مستقل که همانند فیلم بلند باید روی پرده دید، پذیرفتند. چون اساسا مدیوم فیلم کوتاه پرده سینماست نه تلویزیون یا صفحه موبایل و قطعا اکران مداوم باکسهای فیلم کوتاه در طول زمان نتیجه بخش خواهد بود و رفته رفته با استقبالهای بیشتری همراه خواهد شد.
بخشی از این مهجوریت را میشود در عدم حمایت کافی از زمینه تولید فیلم کوتاه مطرح کرد. به هرحال ساخت فیلم کوتاه همواره با مشکل تأمین سرمایه و بودجه کافی با توجه به عدم برگشت هزینه برای فیلمسازان کوتاه همراه بوده که این نیازمند حمایت سازمانهای ذی ربط اعم از انجمن سینمای جوان و اعتماد به استعدادهای نوظهور است.
حمایت فیلم کوتاه به لحاظ مالی شاید توجیه اقتصادی نداشته باشد، اما نتیجه بخش خواهد بود. جنبه دیگری که میشود از این مهجوریت مطرح کرد نگاهی بوده که از سمت مدیران و مخاطبان و گاها هنرمندانی به فیلم کوتاه وجود داشته است، بعضا فیلم کوتاه را برش خورده یا کامل نشده فیلم بلند میبینند، این نگاه را گاهی میشود در بازیگرانی دید که وارد سینمای بلند شده اند و دیگر تمایلی به بازی در فیلم کوتاه ندارند مگر در ازای دریافت دستمزدهایی که آن هم در فیلم کوتاه توجیهی ندارد. اگر قائل به این هستیم که فیلم کوتاه مدیومی مستقل است باید از آن حمایت کنیم.
در اکرانهایی که به اتفاق مخاطبان به تماشای فیلم نشستم، بعد از نمایش گفت و گوهایی داشتیم و بازخوردها و نظرات خوبی گرفتم، به نظرم یکی از اتفاقات مثبت اکرانهای عمومی کم شدن فاصله بین فیلمساز کوتاه و مخاطبان عام بود.
چند فیلمنامه بلند و کوتاه دارم و بستگی به شرایطی که وجود خواهد داشت به ویژه شرایط مالی که بسیار تعیین کننده است، فیلم بعدی خود را خواهم ساخت. در حال حاضر چند ایده خوب برای فیلم کوتاه دارم که این بار قدرتمندتر از قبل برای ساخت آنها گام برخواهم داشت و به فکر ساخت فیلم بلند هم هستم که در یکی دو سال آینده امیدوارم بتوانم کار ساخت فیلم بلند را هم شروع کنم.
انتهای پیام/