دروغ های بزرگی که در فضای مجازی به خودمان می گوییم!
اگر شما و یک نسخه از شما که در دنیای آنلاین ارائه کردید روبه روی هم بنشینند و بخواهند چای بنوشند؛ آیا می‌توانید بگویید دقیقا کدام‌‌یک هستید؟ باید کمی با خودمان صادق باشیم.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ما در اینترنت ناشناس هستیم؛ حداقل کمی درباره خودمان دروغ گفتیم یا می‌گوییم. برخی کاربران دروغ‌پردازی کوچکی کردند و برخی بزرگ‌ترین دروغ‌ها را درباره هویت، تناسب‌اندام و شخصیت‌شان گفتند. گویی در اینترنت یک برند شخصی هستیم که باید خوب ارائه شود. پس نیازی نیست همیشه حقیقت منعکس‌شود و می‌توان برخی اطلاعات یا چیزها را تغییر داد تا این برند خواهان بیشتری داشته باشد. مثلا، چند درصد از ما هنگام پر کردن پروفایل‌مان صادق بودیم؟ عکس پروفایل ما متعلق به روزهایی است که زیباتر و جوان‌تر بودیم!
اولین دروغ‌ها
این دروغ‌ها از جوانی، همان سال‌های شکل‌گیری هویت دیجیتالی شروع می‌شوند. براساس گزارشی که در سال ۲۰۱۳ توسط موسسه انگلیسی Advertising Standards Authority منتشر شد؛ ۸۳ درصد نوجوانان ۱۱ تا ۱۵ ساله سن خود را در شبکه‌های‌اجتماعی اشتباه وارد‌کردند. دروغ گفتن درباره سن یک مجوز ورود به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی است و اجازه استفاده از برخی سرویس‌ها، مشاهده برخی سایت‌ها و شبکه‌های‌اجتماعی و حتی دسترسی به فیلم‌ها را فراهم می‌کند.
کودکان معمولا از بزرگ ترها تقلید می‌کنند. دروغ‌گویی درباره سن را از والدین یا افراد بزرگ تر خود یاد گرفتند. اگر کمی تامل کنیم؛ متوجه می‌شویم بسیاری از ما هم درباره سن واقعی یا اطلاعات دیگری مانند وزن در شبکه‌های اجتماعی دروغ‌های کوچکی گفتیم .
هویت Mp3 ما در اینترنت
این دروغ‌ها دامنه وسیعی از فعالیت‌های مجازی ما را شامل می‌شوند. درباره کتاب‌هایی که خواندیم، فیلم‌هایی که دیدیم یا نظر واقعی‌مان درباره یک هنرپیشه، کارگردان، فیلم، درباره تناسب‌اندام، ورزش، صافی پوستمان، گرایش‌های‌سیاسی، عضویت در گروه‌ها و خیلی چیزهای دیگر صادق نیستیم تا برند شخصی ما خدشه‌دار نشود و همیشه دوست‌داشتنی به‌نظر آید.
بیش از ۷۴ درصد شرکت‌کننده‌ها در نظرسنجی سال ۲۰۱۹ سایت Consumer Reports گفتند به قوانین فیس بوک در قبال حریم‌خصوصی اهمیت نمی‌دهند. چرا؟ چون بسیاری از اطلاعاتی که به فیس بوک دادند اشتباه است و خطری زندگی آن‌ها را تهدید نمی‌کند. گروهی از کاربران درباره برند شخصی خود دروغ نمی‌گویند بلکه اطلاعات را به اشتراک نمی‌گذارند. آن‌ها درباره هر چیزی اظهارنظر نمی‌کنند، هر عکس و ویدئویی را لایک و در هر پویشی شرکت نمی‌کنند. این تیپ کاربران باهوشمندی بالایی سعی دارند برند شخصی خود را بدون دروغ‌گویی، مهندسی کنند و سابقه‌ای منفی به جا نگذارند. برعکس، کاربران جوان‌تر بی‌پروا خودشان را در کلیشه‌ها و قالب‌های تعریفی خودساخته فضای مجازی قرار می‌دهند و راحت درباره هر چیزی، هرکسی، هر اتفاقی و هر وضعیتی اظهارنظر می‌کنند. مانند فایل‌های MP3 که پروسه فشرده‌سازی موسیقی را انجام دادند ولی باعث کاهش کیفیت شدند؛ خلاصه کردن هویت‌مان به چیزی که در اینترنت ارائه دادیم؛ باعث از دست‌رفتن بخشی از هویت فیزیکی ما می‌شود.
شاید روزی برسد که هویت واقعی و مجازی ما کنار هم روی یک میز بنشینند و چای بنوشند بدون این که تفاوتی بزرگ با یکدیگر داشته یا بازتابی ناخوشایند از هم باشند. روزی که هویت واقعی و مجازی ما یک آینه برای دیگری است.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/
