به گزارش خبرنگار حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، چند قدمی به ماه مهر باقی مانده است و تکاپوی بازگشایی مدارس به تدریج شدن می‌گیرد.
هرچند شوق ماه مهر آنطور که در اشعار مناسبتی این روز‌ها گفته شده رمق همیشگی را ندارد و گویی آن نشاطی که حالا دغدغه آموزش و پرورشی‌ها شده است، با حال و هوای دانش‌آموزان جور در نمی‌آید.
حال معلوم نیست برپایی مدارس در ایام تابستان یا امکانات گوناگون کلانشهرها آنقدر دانش‌آموزان را به مدرسه بی‌میل کرده است یا باید به دنبال دلایل فراتر رفت.
شوق مهر در دانش آموزان پایتخت
کافی است تا گشتی در خیابان‌های پایتخت بزنی و هدفت توجه به شور و شوق دانش‌آموزان در آستانه بازگشایی مدارس باشد که می‌بینی یا از اتمام کلاس‌های تابستانه درسی خوشحال هستند یا تمایلی به شروع کلاس‌های مهر ندارند.
دانش‌آموزان کوچکتر هم برایشان تفریحات با خانواده و بازی کردن جذابیت بیشتری دارد تا آنکه در کلاس‌های پر جمعیت و خیاط‌های شلوغ مدارس باشند.
هرچند نوع نگاه به بازگشایی مدارس در مدارس دولتی و غیردولتی به دلیل نوع امکانات و برنامه‌ریزی درسی تفاوت‌هایی دارد، اما در مجموع شور و نشاطی که بار‌ها از سوی آموزش و پرورشی‌ها مطرح شده است و قرار است در مدارس جاری باشند، آنطور که باید به چشم نمی‌خورد.
مهر در روزهای بحران زده کرمانشاه و لرستان
۵۰۰-۶۰۰ کیلومتر آنطرف‌تر از پایتخت در شرایط که سیل و زلزله انگیزه و نشاطی برای اهالی آن باقی نگذاشته بود، اوضاع دانش‌آموزان فرق دارد و آنقدر شوق مدرسه رفتن داشتند که فارغ از کلیشه‌ها علم آموزی برایشان اهمیت داشت.
سر و کار داشتن با دانش آموزان مناطق سیل زده هم تفاوت چندانی با بچه‌های کرمانشاهی نداشت؛ هر چند شرایط زندگی و اطراف مدرسه چندان مطلوب نیست اما دانش‌آموزان شور و حال عجیبی برای در کنار هم ماندن دارند و معتقدند مدرسه نقطه عطفی است تا بیاموزند و پیشرفت کنند.
گپ و گفتی با دانش‌آموزان داشتیم و شور و شادی آغاز مهر از لحن و حالت چهره‌شان مشهود بود، همان‌هایی که چند روز زودتر از شروع مدارس برای آماده شدن مدارس نوسازشان با لباس فرم به این محل آمدند و حتی می‌گفتند حاضرند تا پایان مدرسه در همین مدرسه تحصیل کنند.
انگیزه‌ای که در مدارس گم شده است
عادل برکم کارشناس حوزه آموزش و پرورش در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره دلیل بی‌انگیزگی دانش‌آموزان پایتخت نشین و کلانشهرها به مدرسه اظهار کرد: باتوجه به گزینه‌های متعددی که در کلانشهرها وجود دارد، سطح تفریحات مدرسه نسبت به خانه پایین‌تر است، از طرفی دیگر وقتی دانش‌آموز مدارس شلوغ و ساختمان‌های غیر استاندارد را می‌بیند در نتیجه انگیزه‌ای برای تحصیل ندارد.
او ادامه داد: در واقع ضعف نظام آموزشی است که دانش آموزان از مدرسه رفتن خوشحال نمی‌شوند و مواردی از قبیل دسته‌بندی دانش‌آموزان و برچسب زدن به آن‌ها برای تحصیل در مدرسه‌ای خاص این بی‌انگیزگی را تشدید می‌کنند.
این کارشناس حوزه آموزش و پرورش اظهار کرد: در فضای کالبدی مدارس هم علاوه بر کلاس‌های شلوغ جذابیت‌های بصری برای دانش‌آموز وجود ندارد و شاهد هستیم که معمولاً نما‌های نه چندان مناسبی برای ساختمان مدارس در نظر گرفته می‌شود که از انگیزه دانش‌آموز می‌کاهد.
برکم بیان کرد: از طرفی وقتی دانش‌آموز می‌بیند برای ثبت نام در مدرسه و تحصیل در آن خانواده متحمل زحمات و هزینه بالایی می‌شود و در کلاس درس هم معلمان به دلیل بسیاری از مشکلات معیشتی و منزلتی انگیزه چندانی برای فعالیت ندارند، طبیعتاً شوق و شور تحصیل نخواهد داشت.
بیشتر بخوانید: اینجا ثلاث؛ ناگفته‌هایی از دانش‌آموزان کرمانشاهی در چند قدمی «مهر» + فیلم
همپای تغییرات پیش نرفتیم
این کارشناس حوزه آموزش و پرورش به تشریح راهکار‌های بهبود انگیزه تحصیلی دانش‌آموزان اشاره و اظهار کرد: در گام اول، جامعه باید نسبت به مدرسه و دانش‌آموزان توجه داشته باشند و برای این قشر و جایگاه ارزش قائل شود، تا دانش‌آموز احساس ارزشمندی داشته باشد علاوه بر آن تنوع مدارس موجب می‌شود که دانش‌آموز نسبت به تحصیل در مدرسه‌ای خاص حساس شود که باید این موضوع همانطور که در اسناد بالادستی آموزش و پرورش هم آمده است، مورد بازنگری قرار گیرد و جداسازی دانش‌آموزان از یکدیگر را نداشته باشیم.
برکم تصریح کرد: فاصله افتادن میان دانش‌آموزان جذابیت درس و مدرسه را برای آن‌ها کاهش می‌دهد و این در حالی است که گروه همسالان در مدارس فارغ از نوع امکانات می‌توانند تعامل خوبی با هم داشته باشند.
او با اشاره به اینکه رویکرد‌هایی همچون بازی و سرگرمی برای یادگیری دانش‌آموزان در مدارس به ویژه در مقاطع تحصیلی پایین‌تر مؤثر واقع می‌شود، گفت: البته این سیاست افق دوری است که باید مسئولان مربوطه به آن توجه بیشتری داشته باشند.
این کارشناس حوزه آموزش و پرورش با بیان اینکه نسل تغییر کرده است و باید مدارس هم متناسب با این تغییرات پیش رود، گفت: به عنوان مثال بازی‌های کامیپوتری و فعالیت در فضای مجازی امروزه در دنیا رایج است، اما مدارس ما به این تغییرات توجه چندانی ندارند و این در حالی است که می‌توانند برنامه‌هایی نظیر بازی‌های کامپیوتری مناسب سن و سال کودکان و نوجوانان را برای آن‌ها ترتیب دهند تا ایجاد انگیزه‌ای شود.
او گفت: در مناطق محروم به دلیل محدودیت در سرگرمی‌ها و امکانات مدرسه برای دانش‌آموزان جذابیت دارد، از طرفی تنوع و تعدد امکانات مدارس در شهر‌های کوچک کمتر از کلانشهرها است.
انتهای پیام/
