به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، دختران نینجا را حالا همه ایران میشناسند. بعد از نمایشهای هیجان انگیز درتلویزیون. محال است چرخی درشبکه مجازی بزنی و فیلمی از هنرنمایی دلهره آورشان نبینی. دخترانی که با حضورشان شور و نشاط جوانی و سرزندگی را با خود میآورند. دخترانی پرتلاش و خستگی ناپذیر که سالهاست مثل خانواده کنارهم تمرین میکنند، تمریناتی سخت و خطرناک. بدون هیچ ترسی، ترس از مخالفت خانواده تا کمبود جا برای تمرین حرکات آکروباتیک، پرشها و... نینجاها هرچند سن زیادی ندارند، اما آن قدر در کوره کارشان پخته شده اند که آسیبهای احتمالی را بزرگ جلوه نمیدهند.
سال ۸۴ نینجا نینجوتسو را به خاطر تنوع و جذابیتهای تکنیکی که داشت شروع کردم و با گذراندن دورههای مربیگری از سال ۹۰ به عنوان مربی کار آموزش به هنرجویان را استارت زدم.
برای اولینبار یک گروه از بانوان نینجاکار برای اجرا به مدرسهمان آمدند، از نوع پوشش، رنگ لباس، نوع کفش، نقابی که بر چهره داشتند خوشم آمد. وقتی آنها تکنیکهایشان را اجرا کردند بیشترعلاقهمند شدم و این رشته را انتخاب کردم.
اکثر سلاحها را آموزش دیدهام و درهمه آنها تخصص دارم، اما شمشیر را بیشتر دوست دارم.
درسالن کوچکی تمرین میکنیم، ولی به خاطرآشنایی هنرجویان با شرایط محیطی گاهی وقتها به طبیعت، کوه و جنگل میرویم و تمرین میکنیم تا هنرجویان شرایط سخت را آموزش ببینند.
روزی یک ساعت و نیم به بدنسازی و تمرینات اختصاصی خود میپردازم. ۴، ۵ ساعت هم صرف آموزش هنرجویان میشود.
سرعت، چابکی، شناخت تواناییهای روحی و جسمی، تمرینات بدنسازی، کاربرد سلاحهای سنتی و مدرن، جهتیابی، حرکات آکروباتیک، عکسالعملهای صحیح در برابر محرکهای ناگهانی، انعطافپذیری تمریناتی است که دختران نینجاکار باید انجام دهند. خودم به شخصه برای حرفهای شدن تمرینات نینجوتسو را با جدیت دنبال کردم و هیچ وقت از تمرینات شانه خالی نکردم و با علاقه تمرینات استقامتی، سرعتی و... را انجام دادهام.
هر فردی که وارد این رشته رزمی میشود، دلایل خودش را دارد، ولی تصورمن این است که مهمترین دلیل برای زنان بالا بردن اعتماد به نفس و غلبه بر ترس و مهمتر اینکه چطور در شرایط سخت از خود دفاع کنند.
به اعتقاد من زنانی که نینجوتسو کار میکنند خشن نیستند و با کسی هم سرجنگ ندارند. نینجاکارها مهربانترین و صبورترین افراد هستند و روحیه لطیفی دارند.
بله، اما به خاطر اینکه شاگردانم محصل بودند و قرار بود این فیلم در خارج از ایران تصویربرداری شود و خانواده هنرجویانم موافقت نکردند، قبول نکردم، اما الان شرایط فرق میکند و این آمادگی را داریم در فیلمهای اکشن و سینمایی بازی کنیم.
قبلاً تجربه بدلکاری در فیلم آمین کنار آقای داریوش فرهنگ نقش پلیس یگان ویژه را بازی کردهام و الان هم خیلی علاقهمند هستم بدلکاری را دوباره تجربه کنم.
مجرد
تا به حال به این موضوع فکر نکردهام. البته برای یک زندگی مشترک هیچ فرقی نمیکند که همسرت ورزشکار باشد با یک فرد عادی. فقط کافی است که همراه باشد و مخالفتی با ورزش من نداشته باشد.
(با خنده) بهتر قید خودش را بزند، چون اگر چنین شخصیتی باشد هیچ وقت ازدواج نمیکنم، چون اولویت من نینجوتسو است.
دوست دارم اجرای بینالمللی داشته باشیم. اولویت ژاپن است، چون خیلی علاقهمند هستم تا هنر رزمی نینجوتسو را در باشگاههای ژاپن آموزش ببینم و با فلسفه نینجوتسو از نزدیک آشنا شوم.
بدون شک هر رشته ورزشی سختیها و مشکلات خودش را دارد و نینجوتسو هم از این قاعده مستثنی نیست، در حال حاضر عمده مشکل ما نداشتن سالن مناسب برای اجرای حرکات نمایشی و کار با سلاح است. البته با آقای عفراتی مدیرکل ورزش و جوانان استان البرز در ارتباط هستیم. او قولهایی برای تعویض باشگاهمان داده است که به خاطر درگیر بودن با تمرینات و مسابقات هنوز فرصت پیدا نکردهایم موضوع را پیگیری کنیم، اما فکر میکنم هفته آینده جلسهای با او داشته باشیم.
بچههای نینجا کم حرف بودند، با طرح چند سؤال سکوت آنها شکستیم، دختران نینجا در این گفتوگوی کوتاه از مهارت خود در سلاحها و علاقهشان به فوتبال حرف زدند.
شادی نوروزی: «۱۸ سال دارد، ۹ سال است که نینجوتسو کار میکند، دان یک، همه سلاحها را دوست دارد، اما تبحر خاصی روی نانچیکو دارد. شادی خانم جدا از اینکه یک نینجاکار است یک پرسپولیسی دو آتیشه هست که به صورت تفریحی فوتبال بازی میکند.»
فاطیما شریفی: «۹ سالی است نینجوتسو کار میکنم، با دان یک و علاوه بر اینکه همه سلاحها را بلدم، اما از شمشیر بیشتر استفاده میکند. من یک پرسپولیسیام و آرزو دارم نینجوتسوی موفقی در جامعه باشم.»
مهدیه معصومی: «من ۶ سال است نینجوتسو تمرین میکنم، کیو دو دارم و تخصصم استفاده از سلاح چوب است. من هم مثل فاطیما پرسپولیسیام. آرزوهای زیادی دارم، اما دلم میخواهد مربی نینجوتسو شوم.»
ملیسا عباسی: «من با اینکه با فاطیما و مهدیه همسن هستم، اما ۳ سال است نینجا را شروع کردهام و کیو ۶ دارم و تبحرم سلاح زنجیر است. من برخلاف دوستانم هوادار استقلال هستم و همه آرزویم به اجرای بینالمللی ختم میشود.»
مهدیه پویان: «من هم مثل ملیسا هستم باسابقه ۳ ساله و کیو ۶، با این تفاوت که پرسپولیسیام، خودم در تیم فوتبال البرز بازی کردهام. من دوست دارم یک مربی نینجوتسوی خلبان شوم.»
تینا عسگرتبار: «من ۱۳ سالهام و کیو ۴ دارم. خیلی خوب نانچیکو میزنم، پرسپولیسی، پرسپولیسیام و همه بازیهایش را دنبال میکنم. سقف آرزوهایم خیلی بلند است و دوست دارم در رشته رزمی نینجا نینجوتسو موفق باشم.»
سمانه معصومی: «من ۱۲ سالهام و با سابقه ۳ ساله که کیو ۶ دارم، همه سلاحها را خوب بلدم البته حرکت انعطافی را ماهرانه اجرا میکنم. من هم آبیته هستم و دوست دارم روانشناس شوم.»
منبع: خبر ورزشی
انتهای پیام/