حجت الاسلام و المسلمین گواهی تولیت آستان امامزاده صالح (ع) در گفت و گو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، با بیان اینکه ولادت امام محمد باقر (ع) در سال ۵۷ قمری بود،گفت: ایشان به مدت ۲۰ سال امامت کرد.

وی در خصوص نسب آن امام بزرگوار بیان کرد: امام محمد باقر (ع) دارای دو نسب حسنی و حسینی است؛ پدر ایشان امام سجاد (ع) نسب حسینی داشتند و مادر بزرگوارشان از نسل امام حسن مجتبی (ع) بودند. در واقع ائمه معصوم (ع) بعد از امام حسین (ع) هر کدام دو نسب حسنی و حسینی را دارند.

حجت الاسلام و المسلمین گواهی ادامه داد:ولادت امام محمد باقر (ع) به حدی اهمیت داشت که پیامبر اکرم (ص) به جابربن عبدالله انصاری فرمودند که تو موفق می‌شوی تا وصی پنجم مرا زیارت کنی؛ سلام من را به ایشان برسان. جابر نیز وقتی خدمت امام باقر (ع) رسید، این نیابت از جانب پیامبر (ص) را انجام داد.

این خطیب و کارشناس علوم دینی با اشاره به حضور امام محمد باقر (ع) در واقعه کربلا افزود: یکی از ویژگی‌ها و امتیازهای امام باقر (ع) حضور در واقعه عاشورا بود و آن اتفاق از زبان امام معصوم (ع) روایت شده است. امام باقر (ع) جزو آخرین بازمانده‌های تاریخ کربلاست. طبق آنچه مورخان نوشته‌اند، سن امام باقر (ع) در واقعه کربلا، بین ۴ تا ۵ سال بود به همین دلیل روایت‌های بسیاری از حادثه عاشورا و تاریخ کربلا از آن حضرت نقل شده است.

وی افزود: در دوران امامت آن بزرگوار، بنی امیه به شدت متزلزل شد. در شرایطی که قدرت بنی امیه اوج گرفته بود، امام محمد باقر (ع) توانست مکتب فکری را بنا کند که پس از ایشان امام صادق (ع) آن را آبیاری کرد.

این کارشناس علوم دینی گفت:امام باقر (ع) در آن شرایط  بهترین استفاده را از فرصت کرد چرا که در حال حاضر هر چیزی که در اختیار ما قرار دارد، از مکتبی است که ایشان تاسیس کرده است.

گفتنی است امام باقر (ع) پس از عمرى تلاش در میدان بندگى خدا و احیاى دین و ترویج ‏علم و خدمات اجتماعى به جامعه اسلامى، در روز هفتم ماه ذی الحجه سال ۱۱۴  به دست حکومت ظالم آن دوران مسموم و به شهادت رسیدند.در این که چه فرد یا افرادى در این ماجرا دست داشتند؛ نقل‌هاى روایى و تاریخى از اشخاص مختلفى ذکر شده است. بعضى از منابع، شخص هشام بن عبد الملک را عامل شهادت آن حضرت دانسته ‏اند. برخی دیگر، ابراهیم بن ولید را عامل مسمومیت معرفى کرده‏‌اند اما به طور مسلم شهادت امام باقر (ع) در دوران خلافت هشام بن عبد الملک رخ داده است، زیرا خلافت هشام از سال ۱۰۵ تا سال ۱۲۵ هجرى استمرار داشته و  مورخان سال ۱۱۸ هجری قمری را برای وفات امام باقر (ع) نقل کرده‏‌اند.

با توجه به برخوردهاى خشن و قهر آمیز هشام با امام باقر (ع) و عداوت انکار ناپذیر بنى امیه با خاندان على (ع)، شکی نیست که او در از میان بردن امام‏ باقر (ع) به شکلى غیر علنى انگیزه‌‏اى قوى داشته است.

انتهای پیام/