به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، مدتی است که شاهد تبلیغات غیراصولی برخی از هنرمندان تجسمی به منظور جذب هنرجو به صورت گسترده در فضا‌های مجازی هستیم.

شعار‌هایی مانند آموزش نقاشی، تذهیب، خوشنویسی، نقاشیخط و... در ۱۰ جلسه به صورت تضمینی، آموزش حرفه‌ای به صورت آنلاین، هنر را در خانه و به صورت حرفه‌ای یاد بگیرید و یا بعضا ویدئو‌هایی از مراحل آموزش به صورت آنلاین و همچنین تصاویری از تمرین‌های هنرجویان را در صفحه شخصی به اشتراک گذاشته و می‌نویسند کار هنرجوی من پس از چند ماه آموزش.

مباحثی که در این باره قابل بررسی است در درجه اول صلاحیت این افراد برای تدریس و دوم تضمین یادگیری هنر است؛ مگر می‌شود یادگیری هنر را در چند جلسه تضمین کرد؟ رشته‌ای که به گفته بزرگان تا ۱۰ سال اول فقط مشق است و تکرار برای تصمیم نهایی، چطور در ۱۰ جلسه آموزش داده می‌شود؟

اصلا هنر خود این افراد به درجه ارائه رسیده است که هنرجو می‌پذیرند؟ آیا این هنرمندان در ۱۰ جلسه فقط تکنیک را آموزش می دهند؟ آموزش تکنیک اولیه بدون علم و دانش به یک هنر به چه کار می‌آید؟ آیا این رویه دستاوردی به جز رشد ناگهانی تعداد هنرجویان رشته‌های تجسمی و اضافه شدن عده‌ کثیر بر دایره بی درآمدان و بلاتکلیف‌های هنر دارد؟

وقتی یک مربی لحظه به لحظه تصاویر مختلف از هنرجو‌های خود ر ا در فضای مجازی به اشتراک می گذارد و برای حفظ درآمد خود به تعریف و تمجید‌های بی اساس می‌پردازد، این باور و انتظار در آن‌ها به وجود می‌آید که هم اکنون هنرمندان فاخری هستند و باید به هنرشان بها داده شود و از مسئولان هنری هم به دلیل بی توجهی به هنرشان گلایه می‌کنند.

در این وضعیت کسی هم جرات نمی‌کند کپی کاری و ندانم کاری این افراد را زیر سوال ببرد، زیرا سوابق و توانمندی خودش زیر سوال می‌رود حتی اگر پیشکسوت این عرصه باشد.

گالری‌هایی هم که با دریافت هزینه، آثار کپی و نازل هنرجویان مبتدی را به نمایش گذاشته و با سیاستی نادرست هنرمندان حاذق را به گوشه نشینی وا می دارند، به این اوضاع نابسامان بیش از همه دامن می‌زنند؛ بنابراین نباید انتظار داشت که با بازدید از گالری‌ها و تماشای آثار هنری حالمان خوب شود؛ آثاری که با اسم هنر و با ماهیت تظاهر در اقصی نقاط شهر به نمایش درمی آیند تنها پاتوق عده‌ای برای خودنمایی و رژه مدلینگ ها می شود.

در چنین شرایطی انجمن‌های تجسمی می‌توانند نقش مهمی ایفا کنند. در حال حاضر بسیاری از کلاس‌های آموزشی در انجمن‌های تخصصی تجسمی برگزار می‌شود، اما آموزش مدرسین هنر در آموزشگاه‌های آزاد همچنان سوال برانگیز است، مهم‌ترین مسئله که می‌تواند به مسائل غرب زدگی و همچنین بی محتوایی آثار هنری پایان دهد، استفاده از هنرمندان کاربلد، متعهد و متدین برای آموزش است.

ممکن است عده‌ای بگویند مگر میشود تمامی آثار تولیدی آئینی مذهبی باشد؟ در پاسخ می‌گوییم خیر؛ مقصود این نیست که تمامی آثار هنری، با اینکه سوابق هنرمندان نامی کشورمان در خلق آثار دینی و ارزشی بسیار پربار است، باید آئینی و مناسبتی باشد؛ بلکه هدف این است که بگوییم استادان چیره دست می‌دانند که چطور معنای واقعی هنر را به علاقه‌مندان معرفی و آنان را در راستای خلق آثار فاخر، ارزشی و ایرانی پرورش دهند.

اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با انجمن‌های تجسمی دست به دست هم داده و طی انعقاد تفاهم نامه ای، آموزشگاه‌های آزاد، مدارس و... را به استفاده از مربیان ماهر برای تدریس تشویق کنند، بساط آموزش‌های کشکی در فضا‌های مجازی و عرض اندام هنرمند نما‌ها برچیده می‌شود.

انتهای پیام/