به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،آثار نمایشی بسیاری روزانه در تهران و حتی شهرهای مختلف روی صحنه می رود که هر کدام از این نمایش ها از ویژگی های خاصی برخوردار است و البته باید گفت که برای گروه سنی معلوم مشخص شده است , زمانی که کودکی برای تماشای نمایش های بزرگسالان می رود قطعا چیزی از نمایش متوجه نشده و راهی برای بیرون رفتن از سالن پیدا می کند و هنگامی که شخصی بزرگسال به تماشای نمایش کودک می نشیند , ممکن است فضا و دیالوگ ها برای او جذاب نباشد. به همین دلیل نمایش های روی صحنه متناسب با خوراک ذهنی مخاطبان خود بوده و برای آن ها طراحی شده است.
حال اگر نوجوانی بخواهد نمایشی را برگزیند بر چه اساس باید آن را انتخاب کند؟ نمایش های بزرگسالان و کودکان برای نوجوان ها مناسب نیست و عملا نوجوان نمی تواند نمایشی را برای تماشا انتخاب کند. این روزها در فضای تئاتر بیشتر نمایش ها متعلق به قشر جوان و میان سال و تعداد محدودی به تئاتر کودک اختصاص دارد اما در بین این ها جایگاه تئاتر نوجوان کجاست؟
امیرحسین شفیعی کارگردان و نویسنده تئاتر درخصوص کمبود آثار نمایشی برای نوجوانان درگفت‌وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: من فکر می کنم که ما در هیچ کدام از بخش های فرهنگی پاسخگوی نیاز هنری و فرهنگی نوجوانان نبودیم یعنی در بخش های مختلف هنری برنامه مدونی برای سن نوجوان وجود نداشته و برای آن نیز برنامه ریزی نشده است.تئاتر نیز ناخودآگاه این تنبلی را دارد , ما سال ها برای نوجوانان فکر نکردیم و اثری کمتر تولید کرده ایم. بسیاری از صاحب نظران معتقدند که هرگونه سرمایه گذاری مادی و معنوی باید از کودکان و نوجوانان آغاز شود زیرا نوجوانان ما وارث و حافط تمدن آینده هستند اما واقعیت این است که اگر مروری به تاریخچه تئاتر کودک و نوجوان داشته باشیم , می بینیم که تئاتر کودک و نوجوان ما صد ساله شده در حالی که ما با کمترین آثاری روبه رو می شویم که در حوزه نوجوان تولید شده است.
وی ادامه داد: در واقع متخصصان این حوزه باید درباره کمبود تولیدات در حوزه نوجوان نظر دهند. ما جامعه جوانی داریم و همیشه بر این باور بودیم که اگر به تئاتر کودک و نوجوان توجه شود, می توانیم گام های فرهنگی بزرگ تری را برداریم. اما در حوزه تئاتر کودک ما سالن های مخصوص و گروه های حرفه ای خوبی داریم و از لحاظ آماری تعداد سالن ها و اجراها چشمگیر است همانند تالار هنر , فرهنگسراها و مجموعه های خصوصی که به این موضوع می پردازند.
شفیعی با اشاره به اینکه تولیدات تئاتر نوجوان در یک سال به تعداد انگشتان دست هم نمی رسد, بیان کرد: تولیدات شاخص تئاتر ما در حوزه نوجوان در یک سال به یک یا دو اثر می رسد. با وجود اینکه گاهی گروه های فعال در تهران برای نوجوانان آثاری بسیار موفق تولید کرده اند. در حال حاضر هیچ برنامه ای برای تئاتر نوجوان وجود ندارد, از نظر سخت افزاری ما هیچ سالنی که فقط به تئاتر نوجوان اختصاص داشته باشد , نداریم زیرا سالن های تئاتر کودک و نوجوان را با هم یکی کرده اند. اگر ما یک سالن مخصوص نوجوانان داشته باشیم , در نوع خود می تواند گروه ها را پوشش دهد و با برنامه ریزی و تدبیر و اندیشه می توان گام های بزرگ برای تئاتر نوجوان کشور برداشت.
شفیعی با اشاره به اینکه در جوامع توسعه یافته، تئاتر کودک و نوجوان یکی از شاخص های سنجش رشد فرهنگی یک جامعه است , گفت: همیشه گفتیم که با تعداد سالن ها و تئاترها می توان فرهنگ یک جامعه و کشور را مورد ارزیابی قرار داد اما از لحاظ صاحب نظران، تئاتر نوجوان یکی از شاخص های سنجش رشد فرهنگی جامعه است و ما از آن غاقل شدیم . در ایران کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برای تولید آثاری در حوزه کودک و نوجوان تاسیس شده اما به نظر من با تمام تلاش هایی که در سال های اخیر در کانون شده است به نظر می آید علاقه مندی هنرمندان و حتی مدیران فرهنگی به سوی تمرکز بر تئاتر کودک است.
وی افزود: هنرمندان و متولیان فرهنگی در زمینه تئاتر کودک سرمایه گذاری مادی و هنری بیشتری گذاشته می شود. از نظر من نباید بیشتر نواقص را مطرح کرد و باید پیشنهادهای راه گشا را با توجه به اهمیت این نوع تئاتر برای فرهنگ کشور و تربیت نسل جدید جامعه ارائه دهیم.برای نمونه اختصاص سالنی مخصوص برای نوجوانان که بتوان در آن آثاری برای نوجوانان تولید کرد که به نظر من می تواند بسیار راهگشا باشد .اعتباراتی برای تولید تئاتر نوجوان درنظر گرفته شود, به هر حال تئاتر کودک پول ساز است و می تواند درآمد خوبی برای گروه ها ایجاد کند و برای همین است که گروه های هنری بیشتری به تئاتر کودک رو می آورند.این کار سبب تشویق گروه ها برای تولیدات بیشتر در زمینه نوجوان می شود.
شفیعی با اشاره به اینکه باید بدانیم سنین نوجوانی حساس ترین سن انسانی است و می تواند آینده و اندیشه او را تشکیل دهد , گفت: سن نوجوانی بسیار مهم است و باید در تمامی حوزه ها به آن اهمیت داده شود. تئاتر هم به عنوان هنری نقش آفرین در حوزه فرهنگ سازی می تواند ایفای نقش کند و امیدوارم در سال های آینده شاهد تولیدات بیشتری در حوزه نوجوان در تهران و شهرستان ها باشیم. تئاتر نوجوان می تواند آموزش مهارت های زندگی را برای نوجوانان داشته باشد و این برای فرهنگ سازی یک جامعه در حال توسعه مهم است و باید بگویم هنر بهترین وسیله برای انتقال مهارت های زندگی به نوجوان ها است.
انتهای پیام/
