به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  بررسی داستان‌های مرتبط با برده داری همیشه با مقادیری از خشونت همراه است. اما این که پس از لغو قوانین برده داری یا به عبارتی دقیق‌تر در پایان عصر برده داری باز هم در بخش‌هایی از اروپا برده داری با کلاهبرداری قانونی رواج داشته در نوع خود جالب است.

بیشتربخوانید: ماجرایی باورنکردنی از زن و مردی شیمیایی در دادگاه لاهه/ بانوی جنگ‌زده: اگر این دختر را می‌شناسید با من تماس بگیرید

ین نوع خاص از برده داری که در اقیانوس آرام رواج داشت اغلب به عنوان "بلک بردینگ" نامیده می‌شد. تمرکز اصلی این روش ارسال نیرو‌های کار ارزان و بی ادعا به مزارع حاشیه اقیانوس آرام بود. این روش به ویژه در کوئینزلند، فیجی، نیو کالدونیا و جزایر سامو اجرایی می‌شد. اما روش استخدام برده‌ها در این روش کاملا ریاکارانه بود. درواقع یا به این افراد وعده‌های دروغین با حقوق‌های بالا پیشنهاد می‌شد یا از طریق آدم ربایی افراد مذکور استخدام می‌شدند. حتی اگر این روش‌ها شکست می‌خورد یک کشتی به جزایری که پر از برده بود اعزام می‌شد و به زور اسلحه برده‌ها را به خدمت می‌گرفتند.

بر همین اساس یکی از بحث‌های مهم قرن بیستم این بود که اساسا بلک بردینگ برده داری محسوب می‌شود یا خیر. علت این دوگانگی، پرداخت دستمزد به برده‌ها بود، اما مسئله این بود که دستمزد آن‌ها بسیار پایین‌تر از دستمزد کارگران اروپایی و به شدت ناعادلانه بود.

با توجه به منابع مختلف، کارگران سالیانه شش پوند دریافت می‌کردند. این نرخ پرداخت نیز برای ۴۰ سال بدون توجه به تورم ثابت مانده بود. کارگران در شرایطی سخت و اسف بار کار می‌کردند و حتی مجاز به صحبت با زبان مادرشان نبودند، از نظر مجازات‌های بدنی نیز در وضعیتی بد قرار داشتند.

در سال ۱۸۷۲، پارلمان بریتانیا قانون حفاظت از ساکنان جزیره‌های اقیانوس آرام را تصویب کرد که "بلک بردینگ" را ممنوع کرد. با این حال، این روش استخدامی تا اوایل قرن بیستم ادامه یافت. البته جزایر اقیانوس آرام تنها منطقه‌ای نبود که در آن چنین رفتاری رخ می‌داد بلکه این عمل در ایالات متحده نیز پس از ممنوعیت برده داری ادامه داشت و بسیاری از شهروندان آمریکایی از روش‌های زیرزمینی استفاده کردند تا بتوانند آزادانه آفریقایی-آمریکایی‌ها و بردگان را فریب دهند و به خدمت بگیرند.

منبع: انتخاب

انتهای پیام/

 پوشش قانونی برده داری در اروپا و امریکا طی قرن بیستم