به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، درخواست‌ها برای ضمیمه کردن کرانه غربی اشغالی هم در تل آویو و هم واشنگتن آهنگ شتابانی به خود گرفته است. اما اسرائیل و متحدین آمریکایی اش باید مراقب باشند که چه آرزویی می‌کنند. الحاق سرزمین‌های اشغالی فلسطین فقط موجب تقویت بازاندیشی‌های فعلی پیرامون راهبرد فلسطینی‌ها درمخالفت با حل مشکلاتی که خود اسرائیل عامل به وجود آوردن آنهاست خواهد شد.

مقامات دولت اسرائیل که از تصمیم دولت دونالد ترامپ برای انتقال سفارتخانه آمریکا از تل آویو به بیت المقدس دلگرم شده اند، احساس می‌کنند که اکنون زمان الحاق کلیت کرانه غربی فرا رسیده است.

در واقع «زمانی بهتر از حالا وجود ندارد» دقیقا جمله‌ای است که وزیر دادگستری پیشین اسرائیل آیلت شاکد بر زبان آورده است. او اخیرا در کنفرانسی که در نیویورک برگزار شده بود، موضوع ضمیمه کردن اراضی فلسطینی را تبلیغ می‌کرد.

بی شک پس از ناکامی نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو در تشکیل دولت در پی انتخابات گذشته در ماه آوریل، بار دیگر فصل انتخاباتی جدیدی در این کشور آغاز شده است. درطول این قبیل کارزار‌های انتخاباتی در حالی که نامزد‌ها به اسم «امنیت»، مبارزه با تروریسم و از این قبیل، سخنان تندی بر زبان می‌آورند، چنگ و دندان نشان دادن‌ها نیز آغاز می‌شود.

اما اظهارات شاکد را نمی‌توان به عنوان یک جار و جنجال انتخاباتی زودگذر نادیده گرفت. این سخنان اگر در بستر سیاسی گسترده تری به آن‌ها نگاه شود، نشانگر مسائل بسیار بزرگ تری هستند.

در واقع از زمان ورود ترامپ به کاخ سفید، اسرائیل هیچ گاه چنین با سهولت کار خود را به پیش نبرده است. جوری است که انگار رادیکال‌ترین دستور کار دولت دست راستی به فهرست امیال و آرزو‌هایی برای متحدین اسرائیل در واشنگتن تبدیل شده باشد. این فهرست شامل شناسایی الحاق غیر قانونی شرق بیت المقدس اشغالی فلسطینی، بلندی‌های جولان اشغالی متعلق به سوریه و انکار حق بازگشت همه آوارگان فلسطینی به کشور از طرف اسرائیل می‌شود.

اما این همه ماجرا نیست. اظهاراتی که مقامات ذینفوذ آمریکایی بر زبان می‌آورند، نشانگر تمایل درونی آن‌ها در ضمیمه کردن غیرقانونی کرانه غربی اشغالی یا دست کم بخش‌های بزرگی از آن توسط اسرائیل است. تازه‌ترین فراخوان‌ها از این دست از طرف سفیر آمریکا در اسرائیل دیوید فریدمن صورت گرفته است.

فریدمن در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز در هشتم ژوئن گفته است: «اسرائیل حق بازپس گیری بخشی از کرانه غربی را دارد.»

فریدمن در به اصطلاح «معامله قرن» نقش گسترده‌ای دارد، حرکت حساب شده‌ای که بیشتر جراد کوشنر مشاور ارشد و داماد ترامپ پرچمدار آن است. ایده آشکار پشت این «معامله»، انکار مطالبات محوری فلسطینیان و در عین حال اطمینان خاطر دوباره دادن به اسرائیل در ارتباط با درخواست خود برای برخورداری از یک اکثریت جمعیتی و دغدغه‌های «امنیتی» آن است.

سایر مقامات آمریکایی که پشت تلاش‌های واشنگتن به نفع اسرائیل قرار دارند، از جمله شامل هیئت ویژه آمریکا در موضوع خاورمیانه، جیسون گرینبلات و نیکی هیلی سفیر پیشین آمریکا در سازمان ملل هستند. هیلی در گفتگویی که اخیرا با روزنامه دست راستی اسرائیلی ایسزائیل هیوم داشته، گفته است که دولت اسرائیل در ارتباط با جزئیات کامل مربوط به «معامله قرن» که هنوز افشا نشده اند، «نباید نگران باشد.»

با اطلاع از رابطه عاشقانه هیلی – و دفاع گستاخانه او – از اسرائیل در سازمان ملل، درک معنای ظریف و روشن کلمات او نباید کار سختی باشد.

به همین دلیل است که درخواست شاکد برای الحاق کرانه غربی شده را نمی‌توان به عنوان یک حرف معمول مربوط به فصل انتخابات رد کرد.

چیزی بیش از یک امید واهی؟

اگر بخواهیم از نظر عملی صحبت کنیم بله، می‌تواند یک امید واهی باشد. در حقیقت این کار نقض آشکار قوانین بین المللی است، اما چنین برداشتی اصولا نه موجب رنجش اسرائیل می‌شود و نه مانع از ضمیمه کردن اراضی فلسطینی یا عربی به خاک خود می‌گردد. برای مثال این کشور شرق بیت المقدس و بلندی‌های جولان را به ترتیب در سال‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ به خاک خود ضمیمه کرده است.

علاوه بر این هر چه می‌گذرد حال و هوای سیاسی موجود در اسرائیل بیشتر مهیای برداشته شدن چنین گامی می‌شود. یک نظرسنجی که روزنامه اسرائیلی هاآرتص در ماه مارس به عمل آورده، نشان می‌دهد که ۴۲ درصد اسرائیلی‌ها از الحاق کرانه غربی حمایت می‌کنند. انتظار می‌رود در ماه‌های بعدی که اسرائیل به حرکت خود به سمت راست ادامه داده، این رقم افزایش نیز پیدا کرده باشد.

همچنین شایان ذکر است که چندین گام دیگر قبلا در همین مسیر برداشته شده است، از جمله تصمیم کنست (مجلس) اسرائیل مبنی بر اعمال قوانین مدنی مربوط به یهودی نشینان غیرقانونی در کرانه غربی در مورد کسانی که در اسرائیل زندگی می‌کنند.

اما اینجا همان جایی است که اسرائیل با بزرگ‌ترین معمای خود رو در رو می‌شود.

طبق یک نظر سنجی مشترک انجام شده توسط دانشگاه تل آویو و مرکز فلسطینی تحقیقات سیاستگذاری و پیمایشی در آگوست ۲۰۱۸ بیشتر از ۵۰ درصد فلسطینی‌ها متوجه شده اند که به اصطلاح راه حل دو کشوری دیگر قابل دفاع نیست. بعلاوه شمار روزافزونی از فلسطینیان باور دارند که همزیستی در داخل یک کشور که در آن یهودیان اسرائیلی و اعراب فلسطینی (مسلمانان و مسیحیان به یکسان) در کنار هم زندگی کنند، تنها فرمول احتمالی برای داشتن آینده‌ای بهتر است.

مقامات اسرائیلی که مشتاق حفظ اکثریت جمعیتی یهودیان و به حاشیه راندن حقوق فلسطینیان هستند، در مواجهه با این دو گانگی دیگر گزینه‌های خوبی در اختیار ندارند.

اول آنکه آن‌ها درک می‌کنند که اشغال غیرقابل دفاع اراضی فلسطینی را نمی‌توان تداوم داد. مقاومت جاری فلسطینی‌ها در داخل و رشد «جنبش بایکوت، محروم کردن و تحریم ها» در خارج از کشور درحال به چالش کشیدن اصل مشروعیت سیاسی اسرائیل در سطح جهانی است.

دوم آنکه آن‌ها باید از این واقعیت آگاه باشند که از دیدگاه یک رهبر یهودی اسرائیل، الحاق کرانه غربی به همراه میلیون‌ها فلسطینی، موجب چند برابر شدن همان «تهدید جمعیتی» خواهد شد که آن‌ها سال هاست از آن وحشت داشته اند.

سوم آنکه پاکسازی نژادی کل اجتماعات فلسطینی – به اصطلاح گزینه «انتقال» - آنچنان که اسرائیل در زمان تاسیس خود در سال ۱۹۴۸ انجام داده دیگر امکان پذیر نیست. دیگر نه کشور‌های عربی مرز‌های خود را برای نسل کشی راحت و بی دردسر اسرائیل خواهند گشود و نه فلسطینی‌ها هر چند با بهای بسیار زیاد سرزمینشان را ترک خواهند کرد. این واقعیت که اهالی غزه با وجود سال‌ها محاصره و جنگ‌های بی رحمانه در آنجا باقی مانده اند خود گواهی است بر این مدعا.

گذشته از جایگاه سیاسی، رهبران اسرائیل درک می‌کنند که با وجود مزایای نظامی و سیاسی که بر فلسطینی‌ها دارند آن‌ها دیگر در صندلی راننده قرار ندارند و هر چه می‌گذرد این واقعیت بیشتر روشن می‌شود که قدرت آتش و حمایت کورکورانه واشنگتن دیگر برای تعیین آینده مردم فلسطین کفایت نمی‌کند.

همچنین روشن است که مردم فلسطین بازیگران منفعلی در قبال سرنوشت خود نیستند و هرگز هم نبوده اند. اگر اسرائیل به اشغال ۵۲ ساله خود ادامه دهد، فلسطینی‌ها همچنان مقاومت خواهند کرد. این مقاومت علیرغم هر تصمیمی که مبنی بر الحاق قسمتی یا کل کرانه غربی اتخاذ شود تخفیف نخواهد یافت یا فرونخواهد نشست، درست همانطور که مقاومت فلسطینی‌ها در بیت المقدس از زمان الحاق غیرقانونی آن از سوی تل آویو در چهار دهه پیش تخفیف نیافته است.

سرانجام آنکه ضمیمه کردن غیرقانونی کرانه غربی فقط می‌تواند در افزایش غیرقابل بازگشت این آگاهی درمیان فلسطینیان نقش داشته باشد که مبارزه آن‌ها برای آزادی، حقوق بشر، عدالت و برابری را از طریق تلاش‌های مدنی در درون مرز‌های تنها یک دولت دمکراتیک بهتر می‌توان دنبال کرد.

شاکد و همپالگی‌های دست راستی اش با این جهالت کورکورانه خود تنها در حال سرعت بخشیدن به افول اسرائیل به عنوان یک کشور قومی و نژادی هستند و همزمان صحنه را برای احتمالاتی بهتر از خشونت و آپارتاید همیشگی آماده‌تر می‌کنند.

منبع: فارس

انتهای پیام/

آیا اسرائیل می‌تواند کرانه غربی را به خاک خود ضمیمه کند؟