فرناز علی آبادی از هنرمندان صنایع دستی کشورمان در گفتگو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص شرایط امروز صنایع دستی در کشورمان اظهار کرد: حال و روز صنایع دستی کشورمان به عنوان کالای ایرانی  در سال حمایت از کالای ایرانی خوب نیست و چند سالی است که بیماری به جان صنایع دستی ایران افتاده و دیگر رونق سابقش را ندارد.

وی درباره برخی مشکلات فعالان عرصه صنایع دستی بیان کرد: سهم اندک صنایع دستی در ارزش افزوده اقتصادی استان ها، نبود بازارچه‌های دائمی و فصلی صنایع دستی در شهر‌های مختلف، نبود ساماندهی تبلیغات برای حضور عامه مردم همچنین اعلام زمان نادرست حضور به موقع شاغلان رشته صنایع دستی در جشنواره‌ها جزو گله‌مندی‌های فعالان این بخش است.

این هنرمند کشورمان افزود: نبود برنامه‌ریزی منسجم از سوی برگزار کنندگان نمایشگاه صنایع دستی و به تبع آن فروش نرفتن آثار هنری، انگیزه فعالان و هنرمندان صنایع دستی برای حضور جشنواره‌ها وبازارچه‌های این حوزه را گرفته است. خود من هم چند سالی است که به همین دلایل در این نمایشگاه‌های هنری حضور نداشتم از سوی دیگر برگزاری پیوسته جشنواره‌های صنایع دستی مشکلاتی را برای فعالان این رشته هنری ایجاد کرده است. این شکل برپایی نمایشگاه‌های صنایع دستی، روی فروش این محصولات تاثیر مثبتی ندارد و به نوعی این بازارچه‌ها کارایی خود را از دست داده اند.

نبود تنوع در جشنواره‌ها عاملی برای رکود بازار صنایع دستی

این هنرمند صنایع دستی ادامه داد: در هر استانی از کشور عزیزمان ایران شاهد هنرمندان زیادی در رشته صنایع دستی هستیم که اگر تعداد این هنرمندان را مثلا ۱۰۰ نفر بدانیم در این بین فقط از ۱۰ نفر از هنرمندان صنایع دستی برای حضور در بازارچه‌های صنایع دستی استفاده می‌شود.

وی افزود:صنایع دستی فقط یکی دو رشته نیست بلکه باید از تمامی فعالان و صنعتگران این حوزه هنری استفاده کرد و برای داشتن بازار فعال و اینکه مردم محصولات صنایع دستی را بیشتر در سبد خریدشان قرار دهند، تنوع را به بازارچه‌های صنایع دستی برگرداند زیرا در این صورت تقاضای مردم به خرید لوازم هنری بیشتر خواهد شد. در بازارچه‌های فصلی به دلیل نبود تنوع، بسیاری از تولیدات دستی روی دست هنرمندان باقی می‌ماند چرا که مردم علاقه به خرید کار‌های نو دارند و از تکراری بودن محصولات صنایع دستی در این بازارچه‌ها خسته شده اند.

در آمد صنایع دستی در جیب برخی از شرکت‌های خصوصی یافت می‌شود

علی آبادی اظهار کرد: معمولا بازارچه‌های دوره‌ای و فصلی منبع درآمدی برای برخی از شرکت‌های خصوصی صنایع دستی شده است وپول محصولات صنایع دستی عرضه شده در بازارچه‌ها به جیب هنرمندان این رشته نمی‌رود.

وی افزود: انجمن و تعاونی‌هایی در حوزه صنایع دستی وجود دارد که وابسته به دولت است و نمایشگاه‌های صنایع دستی زیر نظر این مجمع‌ها اداره می‌شود و برخی از صنعتگران زیرنظر این مجمع‌ها به کار خود ادامه می‌دهند.

حضور در جشنواره‌های صنایع دستی پولی شده است

این هنرمند صنایع دستی بیان کرد: درسال‌های اخیرفعالان صنایع دستی برای اینکه در بازارچه شرکت کنند باید پولی بابت هزینه حضور در غرفه به برگزار کننده نمایشگاه می‌پرداختند. در صورتی که در سال‌های گذشته هزینه غرفه وجود نداشت وهنرمندان به صورت مجانی و رایگان در این غرفه‌ها مشغول به فروش محصولاتش می‌شدند.

وی افزود: با وجود پولی شدن جشنواره‌ها برای حضور فعالان صنایع دستی هنوز مشکلاتی مانند نبود برنامه ریزی منسجم از سوی برگزار کنندگان نمایشگاه صنایع دستی، تعیین زمان دقیق برگزاری و تبلیغات ناکافی برای حضور بیشتر مردم در جشنواره‌های فصلی صنایع دستی، شاهد ضرر هنرمندان صنایع دستی در بازارچه‌ها دوره‌ای و فصلی هستیم.

این هنرمند صنایع دستی کشورمان ادامه داد: برگزار کنندگان جشنواره‌های صنایع دستی در یکی از استان‌ها به برپایی نمایشگاه اقدام می‌کند و از صنعتگران نیز دعوت می‌کنند که در جشنواره‌ها برای فروش محصولاتشان حضور یابند. ولی زمان برپایی نمایشگاه را آنقدر دیر به صنعتگر اعلام می‌کنند که دیگر وقت کافی از بابت نمایش موثر آثاردستی برای تولید کننده باقی نمی‌ماند.

چشم امید تولید کننده‌های صنایع دستی به جشنواره‌های بین المللی برای فروش محصولاتشان

این هنرمند آثار هنری با بیان اینکه برپایی جشنواره‌های بین المللی کمکی به فروش بیشتر آثار هنری می‌ کند، توضیح داد: در بین نمایشگاه‌های صنایع دستی موجود، جشنواره‌های بین المللی کاربردی‌تر نسبت به جشنواره‌های فصلی هستند و هنرمندان این حوزه هنری چشم امید بیشتری به کسب سود ازفروش محصولاتشان دارند.

وی افزود: دلیل این امر این است که در نمایشگاه‌های بین المللی تعداد افرادی که آثارشان را می‌بینند وخریداری می‌کنند، بیشتر است. ولی این نمایشگاه‌ها نیز سالی یک بار برپا می‌شوند که تغییری از بابت فروش محصولات صنایع دستی به تولید کننده نمی‌دهند.

رابطه بین ابنیه تاریخی و صنایع دستی وکمک به حل رکود بازار صنایع دستی

علی آبادی گفت: با توجه به اینکه مردم ایران علاقه‌مند به دیدن آثار تاریخی هستند و می‌توان محصولات تولید شده صنایع دستی را برای اینکه در این مکان‌ها ازدحام جمعیت است به عرضه گذاشت و با رابطه موجود بین محصولات دستی وابنیه تاریخی شاهد فروش بیشترمحصولات صنایع دستی بود.

وی ادامه داد:با ایجاد بازارچه‌های فصلی در مکان‌هایی که گردشگر خارجی رفت وآمد می‌کند می‌توان به شناسایی بیشترمحصولات صنایع دستی وفروش این آثار به خریداران خارجی امیدوار بود و این بازارچه‌ها را از حالت رکود خارج کرد که با رونق بازارچه‌ها درآمد و انگیزه هنرمندان نیزبیشتر خواهد شد.

این هنرمند کشورمان بیان کرد: دولت با بکار گیری فعالان رشته صنایع دستی در مکان‌های تاریخی همچنین ورودی دریافت نکردن از هنرمندان آثار هنر‌ی و گرفتن درصد سود کم‌تر از فروش محصولات صنایع دستی از شاغلان این رشته به رونق هرچه بیشتر بازارچه‌ها همچنین به اقتصاد کشور کمک خواهد کرد.

وی افزود: اختصاص اماکن تار یخی بین هنرمندان صنایع دستی نیز باید به صورت عادلانه انجام شود تا همه صنعتگران این حوزه هنری بتوانند محصولاتشان را بفروشند. اگر امکانات بیشتری از قبیل کارگاه و سرمایه در اختیار صنعتگران قرار گیرد، تولید کننده هامحصولات فاخر و بی نظیری را متناسب با نیاز بازار ارائه خواهند کرد.

اماکن تاریخی یا ادارات دولتی

علی آبادی در ادامه توضیح داد: در برخی نقاط کشور اماکن تاریخی تبدیل به مکانی برای استقرار اداره‌های دولتی شده است و به تبع این نابسامانی، گردشگران وتوریست‌ها نمی‌توانند این مکان‌های تاریخی را از نزدیک ببینند.

وی افزود: گردشگر و توریست برای دیدن مکان‌های تاریخی به کشور می‌آید و با بسته شدن درب این آثار تاریخی به روی گردشگر، بازخورد تاریخی خود را از دست خواهند داد و ابنیه تاریخی که می‌توانست محلی برای جذب توریست و فروش محصولات صنایع دستی به گردشگر شود، تغییر رویه دادند و از حالات سود آوری خود برای اقتصاد کشور درآمده اند.

علی آبادی بیان کرد: اگر دستگاه‌های مربوط برای کمک به صنایع دستی منسجم شوند می‌توان شاهد اشتغال قابل توجه در این بخش شوند.

وی افزود: سازمان‌های دولتی مانند میراث فرهنگی مکان‌های تاریخی زیادی دارند که می‌تواند بازار صنایع دستی را از حالت رکود خارج کند همچنین شهرداری‌ها نیز با اختصاص دادن مکان‌های تاریخی زیادی که سالی یک بار کسی در آنجا تردد نمی‌کند و این ابنیه تاریخی بدون هیچ استفاده‌ در حالت از یاد رفتن از خاطره‌ها هستند که می‌توانند در افزایش اشتغال پایدار موثر باشند و این امر یک مسئله‌  برای دولت وهم برای فعالان رشته صنایع دستی شود.

علی آبادی افزود: اختیارات شهرداری‌ها در حوزه صنایع دستی زیاد است، ولی مساعدت کافی در حق هنرمندان صنایع دستی نمی‌کنند.

انتهای پیام/