به گزارش حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره تکویر یا کُوِّرَت، هشتاد و یکمین سوره قرآن و از سوره‌های مکی که در جزء سی‌ام قرآن آمده است. تکویر یعنی در هم پیچیده شدن و تاریک شدن. این نام از آیه اول سوره گرفته شده است. سوره تکویر درباره نشانه‌های قیامت و دگرگونی‌های آن روز و همچنین عظمت قرآن و تأثیر آن سخن می‌گوید. از آیات مشهور این سوره، آیه هشتم و نهم است که درباره زنده به گور کردن دختران در زمان جاهلیت سخن می‌گوید و می‌پرسد این دختران به کدامین گناه کشته شده‌اند (بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ). در روایات آمده است اگر کسی سوره «إذا الشمسُ کُوِّرَت» را بخواند، خداوند او را از رسوایی در زمانی که نامه عملش گشوده می‌شود، حفظ می‌کند. 

تلاوت سوره تکویر ایات ۱ الی ۱۴

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾
آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد (۱)
وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿۲﴾
و آنگه كه ستارگان همى‏ تيره شوند (۲)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿۳﴾
و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند (۳)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (۴)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾
و آنگه كه وحوش را همى‏ گرد آرند (۵)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾
درياها آنگه كه جوشان گردند (۶)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾
و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند (۷)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾
پرسند چو زان دخترك زنده به‏ گور (۸)
بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾
به كدامين گناه كشته شده است (۹)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾
و آنگاه كه نامه ‏ها زهم بگشايند (۱۰)
وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿۱۱﴾
و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾
و آنگه كه جحيم را برافروزانند (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾
و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾
هر نفس بداند چه فراهم ديده (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿۱۶﴾
[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند (۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾
سوگند به صبح چون دميدن گيرد (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۱۹﴾
كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿۲۰﴾
نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است (۲۰)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿۲۱﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است (۲۱)
وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿۲۲﴾
و رفيق شما مجنون نيست (۲۲)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿۲۳﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده (۲۳)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿۲۴﴾
و او در امر غيب بخيل نيست (۲۴)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿۲۵﴾
و [قرآن] نيست‏ سخن ديو رجيم (۲۵)
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾
پس به كجا مى ‏رويد (۲۶)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿۲۷﴾
اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست (۲۷)
لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ ﴿۲۸﴾
براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود (۲۸)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿۲۹﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست (۲۹)

انتهای پیام/