به گزارش خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، سرزمین فلسطین از گذشته تا کنون به بخشی که در میان رود اردن و دریای مدیترانه اطلاق واقع شده گفته می شد. بیش از هفتاد سال پیش و در ۱۹۴۷ سازمان ملل متحد طرح تقسیم این کشور به دو قسمت فلسطین و اسرائیل را تصویب کرد و قرار بر این شد که بیت المقدس یا همان بیت المقدس، به صورت بین المللی اداره شود. اما حدود پنجاه سال پس از آن و در ۱۹۹۳، در پیمان اسلو که با مشارکت اسحاق رابین( نخست وزیر اسرائیل) یاسر عرفات ( رئیس جمهور حکومت خود گردان فلسطین) و بیل کلینتون (رئیس جمهور آمریکا) به امضا رسید، تلاش شد تا پس از نیم قرن به جنگ دو گروه پایان داده شود. این پیمان به مدت پنج سال اعتبار داشت و قرار بود پس از آن با یک پیمان دائمی جایگزین شود و در پیمان جدید موضوعاتی مانند وضعیت بیت المقدس (اورشلیم)، آوارگان فلسطینی، شهرک‌های اسرائیلی، مسائل امنیتی و تعیین مرز‌ها مورد بررسی قرار گیرد. در اسلو٬ ساف (حکومت خود گردان فلسطین) دولت رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت و در مقابل رژیم صهیونیستی نیز ساف را به عنوان نماینده قانونی مردم فلسطین اعلام کرد. در همان زمان تصمیم گرفته شد که حکومت خود گردان فلسطین در بخشی از سرزمین پیشین خود حکومتی مستقل به پایتختی بیت المقدس تشکیل دهد؛ اما هیچ زمان این اتفاق نیفتاد؛ در مقابل رژیم صهیونیستی نه تنها ساخت و ساز شهرک‌های خود را در سرزمین‌های اشغالی افزایش داد، بلکه پایتخت رژیمش را هم از تل آویو به بیت المقدس منتقل کرد.
در این گزارش نگاهی کوتاه بر اهداف اشغال فلسطین و سرگذشت این ملت خواهیم داشت.
از پیمان اسلو تا طرح معامله قرن
پیش تر درمورد اسلو توضیحاتی کوتاه ارائه دادیم، اما امروز نه پیمان اسلو، بلکه بحث معامله قرن مطرح است.
معامله قرن طرحی است که از سمت دولت ترامپ برای برقراری صلح میان فلسطینی‌ها و رژیم صهیونیستی ارائه شد، البته در ظاهر! طبق این طرح ایجاد تشکیل ارتش در دولت جدید فلسطین ممنوع بوده و رهبران حماس هم باید خلع سلاح شوند و لازم است تا برای دفاع در مقابل تجاوز نیروهای خارجی به شهرداری بیت المقدس پول پرداخت کنند، همچنین شهرک‌های اسرائیلی در کرانه باختری تحت کنترل رژیم صهیونیستی باقی مانده و اجازه توسعه دارند.
بر اساس این طرح، عملا فلسطین به یکی از ایالت‌های رژیم صهیونیستی تبدیل شده و اختیار زیادی نخواهد داشت؛ از طرف دیگر با توجه به بدعهدی‌های رژیم صهیونیستی در مورد پیمان اسلو، آیا منطقی است که باور کنیم که سران این رژیم اجازه می‌دهند پس از معامله قرن دولت و کشوری تحت عنوان فلسطین حتی با اختیارات کم، تشکیل می‌شود؟
به عقیده برخی کارشناسان معامله قرن طرحی برای تجزیه خاورمیانه بر اساس آنچه به عنوان «خاورمیانه جدید» نام برده می‌شود است. اصطلاح خاورمیانه‌ی جدید در سال ۲۰۰۶ توسط کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه ایالات متحده در تلآویو و به جای واژه قدیمی‌تر خاورمیانه‌ی بزرگ استفاده شد که علت آن را درگیری‌های پس از یازده سپتامبر و لزوم بالکانیزه شدن منطقه بود که از سوی آمریکا و صهیونیست‌ها دنبال شد.
این طرح که برای مدتی طولانی در دست برنامه ریزی قرار داشت، منوط به ایجاد نا آرامی، بی نظمی و خشونتی می شد که از لبنان، فلسطین و سوریه شروع و به سمت عراق، خلیج فارس، ایران و مرز‌های ناتو در افغانستان گسترش یافته بود. این هرج و مرج ساختاری شرایط جنگ و درگیری را در کل منطقه ایجاد می‌کرد و در فرصت مناسب مورد بهره برداری رژیم صهیونیستی، آمریکا و انگلیس قرار می‌گرفت تا بتوانند نقشه‌ی خاورمیانه را از نو براساس نیاز‌ها و اهداف ژئوپلتیک خود ترسیم کنند. در این طرح آشوب سازی در منطقه خارمیانه و شمال آفریقا نه با حضور مستقیم آمریکا بلکه با استفاده از نیروهای گریز از مرکزی مانند القاعده، داعش و النصره و کشورهای خودکامه عربی دنبال شد.
به منظور ادامه همین سیاست هم قرار است در روزهای آینده نشستی در بحرین برگزار شود که گفته می‌شود آغازی برای معامله قرن خواهد بود.
در بحرین چه خواهد گذشت؟
هرچند برای نشست بحرین عنوانی اقتصادی انتخاب شده است٬ اما به عقیده برخی کارشناسان در این نشست معامله قرن بررسی خواهد شد.
ابراهیم فراهانی کارشناس مسائل خاورمیانه در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با محوریت‌های نشست بحرین توضیح داد: بناست در این نشست که عنوان اقتصادی برای آن انتخاب شده است، در مورد فلسطین و معاملات دیگری که قرار است شکل بگیرد، بحث و تبادل نظر شود. البته روسیه، چین و سفارت خانه هایشان با هماهنگی هر دو کشور اعلام کرده اند که در این نشست شرکت نمی‌کنند. همچنین فتح، صاحب عریقات و محمود عباس هم این نشست را محکوم کرده اند و صاحب عریقات در مصاحبه‌ای اعلام کرد که معامله قرن به صورت سیاسی اجرایی شده است. انتقال سفارت ایالات متحده از تلآویو به بیت المقدس و اقدامات دیگر تراپ مانند به رسمیت شناختن اسرائیل بدون انجام مذاکرات نیز از نشانه‌های آغاز معامله قرن است.
عمده کشورهای شرکت کننده در این نشست نیز کشورهای عربی و همپیمانان عربستان سعودی هستند. روسیه، چین و برخی دیگر نیز اعلام کرده‌اند که در این نشست شرکت نخواهند کرد.
فلسطین چگونه از چنگ اشغالگران نجات پیدا می‌کند؟
شاید عده کمی از فلسطینی‌ها کشورشان را پیش از اشغال به یاد بیاورند و در نتیجه، گوشت و خون این مردم با مبارزه و ایستادگی عجین شده است زیرا عمده عمر خود را در جنگ و مقاومت سپری کرده‌اند؛ نزدیک به یک قرن مبارزه! شاید به زبان ساده بیاید اما در عمل اوضاع فرق می‌کند و از طرفی وقتی بحث کشور، آب و خاک به میان باشد، مبارزه امری گریز ناپذیر است. اخیرا رویترز عکسی از افطار فلسطینی‌ها در خرابه‌های غزه منتشر کرد که بازتاب بسیاری در فضای مجازی داشت؛ زمانی که به عکس بنگریم، نخستین نکته‌ای که به ذهن خطور می‌کند دلبستگی مردم به کشور و آرامشی است که در آن دارند، حتی در خرابه‌های جنگ زده‌ی آن!
در چنین شرایطی به نظر می‌رسد کلید حل تمام مشکلات فلسطین و حتی منطقه، اتحاد جهان اسلام و کشورهای غرب آسیا در مقابل دشمن مشترک باشد.
انتهای پیام/
