پایین بودن نرخ امید به زندگی یکی از مشکلات مردم در روم باستان محسوب می‌شده است. این مشکل تا سال‌ها ادامه داشته و به نظر می‌رسد پس از توسعه صنعتی و علمی تا حد زیادی بهبود یافته است.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، تمدن روم باستان قرن هشتم پیش از میلاد در ایتالیا ایجاد شد و تا قرن اول و دوم پس از میلاد مسیح به یکی از مشهورترین تمدن‌های منطقه تبدیل شد. اما شاید باورنکردنی باشد که در این شرایط میانگین امید به زندگی در روم باستان تنها ۲۰ تا ۳۰ سال بود.

رقم تکان دهنده از میزان امید به زندگی در روم باستان


بیشتربخوانید: از ماهی مرکب تا مارماهی در خدمت روانپزشکان / مشکلات روانی در رم باستان چگونه درمان می‌شد؟


آمارگیران امروزی به این واقعیت اعتقاد دارند که میانگین امید به زندگی رومیان باستانی در حدود ۲۵ سالگی است. این رقم تکان دهنده به دلیل مرگ و میر بالای نوزادان و کودکان ثبت شده است. از سوی دیگر برخی بیماری‌های همه گیر، ویروسی، میکروبی و انگلی نیز در از دست رفتن مادر و کودک در هنگام زایمان نقش داشته است.

البته به نظر می‌رسد این اتفاق بیشتر در توده عامه مردم رخ می‌داده و ثروتمندان و اشراف برخلاف برده‌ها و عوا مردم عمری طولانی داشتند.

منبع: انتخاب

انتهای پیام/

چرا میانگین امید به زندگی در رومیان باستان پایین بود؟

برچسب ها: دانستنی ها ، خواندنی
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.