ماندانا رکنی روانشناس و مشاور در گفتگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص بی اعتنایی کودکان به حرف والدین اظهار کرد: در دنیای شتابزده و پریشان امروزه که روی لذت فوری تمرکز دارد، تعجب آور نیست که والدین زیادی می‌بینیم که انتظار همکاری فوری از فرزندانشان دارند.

رکنی بیان کرد: وقتی کودکان پاسخ سریع نمی‌دهند، والدین به نق زدن، شرمنده کردن، احساس گناه دادن، تطمیع و تهدید فرزندانشان با کتک یا دیگر اشکال خشونت، پناه می‌آورند.

وی ادامه داد: این روش‌ها ممکن است کودکان را مجبور به انجام دادن خواسته والدینشان کند، ولی در نهایت اراده کودکان را تخریب می‌کند و عصبانیت و مقاومت به وجود می‌آورد در این شرایط کودکان ممکن است همکاری کنند چرا که از عدم همکاری می‌ترسند.

این روانشناس با بیان اینکه اغلب والدین برای تربیت کودک از جملات دستوری استفاده می‌کنند افزود: آن‌ها از صبح تا شب، دستورات زیادی را به فرزند خود می‌دهند، اما چقدر از این دستورات را کودکان اجرا می‌کنند؟ چرا گاهی لازم است یک دستور را چند بار به کودک بدهیم تا آن را انجام دهد؟ چرا کودکان به حرف والدین بی اعتنایی می‌کنند و به اصطلاح "کر" می‌شوند؟

رکنی گفت: دستوراتی که ما به کودک مان می‌دهیم، دو نوع است، دستور یا لازم است و یا اضافی. دستور لازم دستوری است که در صورتی که کودک آن را انجام ندهد، ممکن است اتفاق مهم یا خطرناکی برای وی، دیگران و یا وسایل اطراف بیفتد.

وی اضافه کرد: دستور اضافی دستوری است که اگر کودک آن را انجام ندهد، مشکل خاصی به وجود نمی‌آید و فقط باعث می‌شود تعداد دستورات ما به کودک زیاد شود اگر به دنبال تغییر رفتار کودک هستید، یکی از بهترین راه‌ها این است که ابتدا برای مدتی فقط به کودک دستورات لازم دهید.

این روانشناس با اشاره به ینکه مغز کودکان مانند انباری است که دستورات در آن جای می‌گیرد افزود: وقتی انبار پر می‌شود، دیگر کودک به حرفمان گوش نمی‌کند پس با دستورات غیر لازم این انبار را پر نکنیم و از تعداد دستورات غیر لازم بکاهیم.

رکنی خاطرنشان کرد: اگر در طول روز بار‌ها با مشکل برانگیختن کودکتان به همکاری مواجه می‌شوید، به این موقعیت‌ها به عنوان فرصتی برای ترغیب روحیه استقلال طلبی نگاه کنید و به نیاز او برای کنترل دنیایش احترام بگذارید، در عین حال تلاش کنید تا با کمک این موقعیت ها، صبر، همدلی، تحمل پذیری و مهارت گفتگو را در خود و فرزندتان پرورش دهید.

انتهای پیام/