به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ازقم؛ آیت الله مکارم شیرازی از مراجع عظام تقلید برای همایش بزرگداشت چهاردهمین قرن شهادت امیرمؤمنان علی (ع) پیامی صادر کرد که متن پیام بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

تشکیل این همایش بزرگ که به مناسبت چهاردهمین قرن شهادت مولی الموحدین امیرمؤمنان علی است، ابتکار جالبی می‌باشد که نشان از عشق و ارادت والای بنیانگذاران این همایش نسبت به مقام شامخ مولی الموحدین علی است.

این جانب به نوبۀ خود از همۀ آن‌ها تشکر و سپاسگزاری وافر می کنم، همچنین از شما عزیزانی که عشق و ارادت مولای متقیان شما را به این بزرگداشت کشانیده است.

به یقین این‌ها وسیلۀ فوز یوم المعاد و نجات یوم القیامۀ است.

به عقیدۀ حقیر امیرمؤمنان علی همواره مظلوم بوده و همچنان مظلوم است در تاریخ اسلام هیچ کس را سراغ نداریم که دشمنان خون آشامش ۷۰ سال نام او را بر فراز منابر به زشنی یاد کرده باشند و از قرائن استفاده می شود به هیچ کس اجازه نمی دادند که این کار را ترک گوید.

از شگفتی‌های جهان اسلام این است که معاویه هنگامی که به مدینه آمد سعد بن ابی وقاص فاتح قادسیه را ملاقات کرد و به او گفت:‌ای سعد! شنیده ام تو از سبّ علی خودداری میکنی! چرا؟ (معلوم می‌شود که حتی سبّ نکردن او در مدینه، در شام به گوش معاویه رسیده بود).

سعد گفت: من سه جمله از پیغمبر اکرم شنیده ام و به خاطر آن هرگز به علی ناسزا نمی‌گویم. این سه جمله چنان است که اگر یکی از آن‌ها در حق من بود، محبوبتر از گروهی از شتران سرخ موی بود، هنگامی که رسول خدا به سوی بعضی از غزوات می رفت او را در مدینه به جای خود گذارد، علی عرض کرد:‌ای رسول خدا! مرا در کنار زنان و کودکان می‌گذاری و به جهاد می روی؟ پیغمبر فرمود: «اَمّا تَرضی اَن تَکُونُ مِنّی بِمَنْزِلَةُ هَارُونَ مِنْ مُوسَى، إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعْدِی؛ آیا راضی نمی‌شوی تو نسبت به من مانند هارون (برادر موسی و جانشین او) بوده باشی جز این که پیغمبری بعد از من نیست (اما تمام صفات برادر موسی را داری)»؛ و نیز شنیدم در روز خیبر فرمود:

«لَأُعْطِیَنَّ الرَّایَةَ غَداً رَجُلًا یُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یُحِبُّهُ اللَّهَ و رسولهُ یَفْتَحُ اللَّهُ عَلَیْهِ؛ من (فردا) پرچم را به دست مردی می دهم که خدا و رسولش را دوست می دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند و خدا خیبر را به وسیله او فتح می کند»؛ و سپس پرچم را به دست علی داد و خداوند خیبر را به وسیله او فتح کرد؛ و نیز هنگامی که آیه مباهله نازل شد:

«فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبینَ» پیغمبر اکرم، علی و فاطمه و حسن و حسین را با خود همراه ساخت و عرضه داست: «خداوندا! اهل من این‌ها هستند (و مطابق این آیه علی جان پیغمبر بود)»!

این حدیث در مهمترین کتب اهل سنت از جمله صحیح مسلم و ترمذی و سنن ابن ماجه آمده است.

(هنگامی که معاویه این سخن را شنید شرمنده و ساکت شد، ولی عجیب این که از کار خود دربارۀ ناسزاگویی به امیرمؤمنان علی دست برنداشت.)

البته این تلاش‌های احمقانه به جایی نرسید و آفتاب پشت ابر‌های تعصب کورکورانه پنهان نماند، امروز فضائل و مناقب او شرق و غرب عالم را فرا گرفته و کتاب‌های مخالف و موافق را پر کرده است؛ و مطابق آنچه از خلیل بن احمد (مطابق چیزی که در روضۀالمتقین در شرح من لا یحضر الفقیه آمده) نقل شده که هنگامی که دربارۀ امیرمؤمنان از او سئوال کردند گفت: من چگونه توصیف کنم مردی را که دشمنانش فضائلش را از روی حسد پنهان کردند و دوستانش از روی خوف و تقیّه، اما در عین حال دنیا را پر کرده است!

و شگفت انگیز آنکه بعضی از دشمنان سرسخت آن حضرت هنگامی که به فضائل مهم آن امام می‌رسند می‌گویند این از مجعولات شیعه است! در حالی که در کتاب‌های متعدد آن‌ها نقل شده. مثلاً در داستان سد ابواب یعنی این که پیغمبر اکرم دستور داد همۀ در‌هایی که از خانه‌های مهاجر و انصار به مسجد باز میشد بسته شود جز در خانۀ علی بن ابی طالب، فرد نادان و بی خبری می‌گوید این از مجعولات شیعه است، در حالی که روایات متواتری در کتب مختلف اهل سنت دربارۀ مسألۀ سد ابواب دیده میشود و هنگامی که از پیغمبر اکرم پرسیدند چگونه در خانۀ عمویت عباس را بستی، اما در خانۀ پسر عمویت علی را همچنان گشوده داشتی. فرمود: این دستور از سوی من نبود، از سوی خداوند متعال بود!

مرحوم علامه امینی در جلد سوم کتاب نفیس و بسیار پرارزش الغدیر، بیست و چند حدیث از منابع دست اول اهل سنّت دربارۀ مسألۀ سد ابواب نقل می‌کند؛ بنابراین نباید هرگز به این سخنان جاهلانۀ سخیف اعتنا کرد، مولا آفتاب عالم تاب است و دشمنانش خفاشان کور دل!

ولی نکتۀ مهمی که در اینجا لازم می دانم خدمت شما عزیزان عرض کنم این است که این گونه بزرگداشت‌ها در عین این که بسیار خوب است، ولی نباید در آن تنها به خواندن مقالات پرمعنا و سرودن اشعار پرارزش و دادن شعار‌های روشنگر بسنده کرد، بلکه باید کار ماندگاری در آن انجام شود و به یادگار بماند و آن به عقیدۀ حقیر آشنا ساختن مردم به کلمات آن بزرگوار و نهج البلاغه است که امروز غالباً از آن نامی شنیده اند و با آن فاصله دارند.

نهج البلاغه اقیانوس عظیمی است که انواع گوهر‌های گرانبها در آن است.

نهج البلاغه کتابی است که تمام درس‌های زندگی را در بر دارد. از عقاید توحیدی گرفته که خطبه‌های بی نظیری درباره آن دارد تا مسائل اخلاقی و اجتماعی و کلمات قصار که مثل آفتاب می درخشد تا مسائل سیاسی و مربوط به فرماندهی و مدیریت که یک نمونۀ آن عهدنامۀ مالک اشتر است که بعد از چهارده قرن همچنان نو می باشد و الهام بخش سیاستمداران و مدیران و فرماندهان عصر ما.

اما متأسفانه این نهج البلاغه همچنان غریب مانده است.‌ای کاش همانگونه که برنامه‌های سازنده‌ای در مساجد بعد از نماز‌ها به عنوان خواندن یک صفحه قرآن و ترجمۀ آن معمول شده چند خطی از نهج البلاغه و ترجمۀ آن نیز خوانده می‌شد.

فراموش نمی‌کنم هنگامی که تصمیم گرفتیم بعد از تفسیر نمونه، تفسیری بر نهج البلاغه به سبک تفسیر نمونه بنویسیم و تمام آن را جمله به جمله تفسیر کنیم و مسائل روز و نکته‌های تاریخی و اخلاقی و علمی را بر آن بیفزاییم و فکر کردیم از شروح دیگری که بر نهج البلاغه نوشته شده باید کمک گرفت.

بررسی کردیم دیدیم متأسفانه بیش از ده شرح تا حدودی قابل قبول بر نهج البلاغه نوشته نشده است در حالی که بیش از هزار تفسیر بر قرآن نوشته شده است. آنگاه به مظلومیت نهج البلاغه پی بردیم و سرانجام سال‌ها زحمت کشیدیم و دوره کامل آن را در بیست جلد آماده و منتشر ساختیم.

بیایید دست به دست هم دهیم و نهج البلاغه را از مظلومیت در آوریم و نهضتی درباره آشنایی با نهج البلاغه در جامعه اسلامی به وجود آوریم. در کتاب‌های درسی، دبستان‌ها و دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها، نکات آموزنده‌ای از آن مطرح شود. بخش‌های بیدار کننده در صدا و سیما و رسانه‌ها منتشر شود. محققان حوزوی و غیر حوزوی در بحث‌های خود به ذکر نکته‌های مهمی از نهج البلاغه بپردازند. در حوزه‌های علمیّه درس نهج البلاغه رسمی شود.

این همایش با شکوه هرگاه بتواند زمینه خوبی برای گسترش آشنایی با نهج البلاغه در جامعه فعلی ما که شدیداً به آن نیازمند است فراهم سازد، خدمت بزرگی کرده است.

نباید استفاده از این گنجینه عظیم به عربی زبان‌ها و فارسی زبان‌ها محدود شود، بلکه بتوانیم بخش‌های حساسی از آن را به زبان‌های مختلف دیگر ترجمه کنیم و نشر دهیم. امیدوارم در این کار مهم موفق باشید.

در پایان بار دیگر از زحماتی که بنیانگذاران عزیز برای تشکیل این همایش کشیده اند بسیار سپاسگزاری می‌کنم و امیدوارم همه آن‌ها و شما و ما در سایه کلمات مولی الموحدین زندگی قرین با سعادت و حسن عاقبت داشته باشیم.

انتهای پیام/ش

پیام آیت الله مکارم شیرازی به همایش بزرگداشت چهاردهمین قرن شهادت امام علی(ع)