به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  عمر مفید یک هنرمند چقدر است؟ چقدر زمان می‌برد تا یک نفر مراحل پیشرفت را در حوزه‌اش طی کند و در حرفه‌اش مشهور و مقبول شود؟ وقتی به زمان میوه‌دادن این درخت می‌رسد ناگهان دست اجل از راه می‌رسد و گریزی نیست جز همراهی با آن دست. هنرمندان مختلفی در رشته‌های گوناگون در جوانی به مرگ سلام داده‌اند.

هنرمندان به‌واسطه اثری که تولید می‌کنند از خود یادگاری می‌گذارند. خوانندگان، اما در این یادگاری عمق و ثبات بیشتری دارند، زیرا گفته‌اند که تنها صداست که می‌ماند. صدا‌هایی که بعد از مرگ همچنان زنده هستند. در تاریخ موسیقی ایران، خوانندگانی بودند که پیری را ندیدند. بهنام صفوی، اولین‌شان نیست و امیدواریم، اما آخرین‌شان باشد. بهنام ابتدا به‌واسطه شباهت صدایش با رضا صادقی، مشهور شد و بعد آرام‌آرام جای خودش را میان خوانندگان پاپ باز کرد.

بیشتربخوانید : ناگفته‌های مدیر برنامه‌های بهنام صفوی/ پزشکان ۲۰ روز تلاش کردند اما نشد

ادب و بی‌حاشیه بودن؛ دو مشخصه‌ای است که همکاران و طرفدارانش از آن‌ها به‌عنوان ویژگی‌های اصلی صفوی یاد می‌کنند. بهنام صفوی متولد تیرماه ۶۲ در شیراز بود و از سال ۹۲ دچار ضایعه مغزی شد و در سال ۹۴ یک عمل جراحی سخت داشت. بعد از عمل، حالش بهتر شد، به‌طوری‌که آلبوم «معجزه» را منتشر و کنسرت‌هایی را در داخل و خارج از ایران برگزار کرد.

او بعد از تحمل ۶ سال بیماری، صبح روز گذشته در اصفهان درگذشت. مشهورترین آهنگش «عشق من باش» بود؛ «بگو دوستم داری» سال ۸۳، «عشق من باش» سال ۸۸، «آرامش» سال ۹۱، «فوق‌العاده» سال ۹۳ و «معجزه» سال ۹۵ آلبوم‌های تولیدشده مرحوم صفوی در دوران فعالیتش بوده‌اند. آنچه می‌خوانید شرح حالی است از زندگی هنرمندان عرصه موسیقی که در روزگار جوانی و آغاز شهرت از دنیا رفتند.

ناصر عبداللهی
سن: ۳۶
آلبوم‌ها: «عشق است»، «دوستت دارم»، «بوی شرجی»، «هوای حوا»، «ماندگار» و «رخصت»
علت فوت: نامشخص
«ناصریا»، توسط برنامه صبح بخیر ایران و اقبال واحدی به مردم معرفی شد. دو آهنگ از او در آن برنامه پخش شد و طرفدارانش در نبود فضای مجازی زمان زیادی صرف کردند تا توانستند دوباره آن آهنگ‌ها را بشنوند. عبداللهی کار حرفه‌ای را از سال ۷۴ آغاز کرد. سال بعدش به تهران آمد و محمدعلی بهمنی او را به انتشارات دارینوش معرفی کرد. دو آلبوم را با این انتشارات منتشر کرد و با هم دچار اختلاف شدند و عبداللهی آلبوم‌های بعدی‌اش را با انتشارات دیگری کار کرد. مهم‌ترین نکته زندگی ناصر عبداللهی، نوع مرگش بود. او در سوم آذرماه ۸۵، در بندرعباس به دلایل نامشخصی بی‌هوش شد و به کما رفت. می‌گفتند توسط یک نفر و به‌خاطر مشکلات شخصی با ضربات چاقو کشته شده است. عبداللهی پس از گذراندن ۲۶ روز در کما سرانجام روز ۲۹ آذر ۸۵، در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران، درگذشت و در زادگاهش بندرعباس به خاک سپرده شد. بعد از این همه سال هنوز جواب روشنی برای علت مرگش داده نشده است.

مرتضی پاشایی
سن: ۳۰
آلبوم‌ها: «یکی هست»، «گل بیتا» و «اسمش عشقه»
علت فوت: سرطان معده
پدیده می‌شوی، وقتی فقط سه آلبوم منتشر می‌کنی و ۳۰ سال بیشتر هم عمر نمی‌کنی، اما مراسم تشییع جنازه‌ات تهران را قفل‌تر و شلوغ‌تر می‌کند؛ آن‌هم در زمانی که شهر گرفتار وارونگی هوا بود. در مراسم تشییع‌جنازه مرتضی پاشایی، از نسل‌های مختلف آمده بودند و درگیری‌هایی نیز به‌وجود آمد. پاشایی در سال ۸۹ و با گذاشتن ترانه‌هایش در اینترنت، به شهرت رسید. او نخستین آلبومش را به اسم «یکی هست» در سال ۹۱ به‌صورت رسمی منتشر کرد. پاشایی از آذر ۹۲ به تشخیص پزشکان به سرطان معده مبتلا شد و در ۲۳ آبان ۹۳ درگذشت. او دانشجوی رشته گرافیک بوده و موسیقی را از ۱۴‌سالگی با نواختن گیتار آغاز کرد. کسی نمی‌داند پاشایی اگر بود محبوبیت امروزش را داشت یا نه، اما هستند کسانی که هنوز هم آهنگ‌هایش را گوش می‌کنند و غمگین می‌شوند.

افشین مقدم
سن:۳۱
آلبوم‌ها: «آخرین طبیب» و «زمستون»
علت فوت: تصادف
اسم اصلی‌اش حسین آهنیان‌مقدم بود و با یک آهنگ «زمستان» معروف شد. مقدم نزد عطاالله خرم، موسیقی آموخت. در تراس رستورانی در نزدیکی شمیران آواز می‌خواند. سعید دبیری، ترانه‌سرای بسیاری از قطعات مجموعه «زمستون» می‌گوید یک روز به این رستوران رفت و با افشین مقدم آشنا شد. سعید دبیری که بعد‌ها با کوروش یغمایی و علیرضا افتخاری هم همکاری کرد، ترانه زمستون را گفت و از افشین مقدم که در آن روز‌ها در بلک‌کتز هم نقش کوچکی داشت، خواست تا آن را به‌همراه چند ترانه دیگر اجرا کند. ترانه‌ها را در استودیو بل، ضبط کردند. مقدم در اولین روز مرداد ۵۵ در یک سانحه تصادف در جاده شمال، جان خود را از دست داد.

مازیار
سن: ۴۵
آلبوم‌ها: «آرزوی فردا»، «خسته»، «ماهیگیر»، «حرف بزن»، «تنهایی»، «کودک قرن» و «گل گندم»
علت فوت: سکته مغزی و قلبی
عبدالرضا کیانی‌نژاد در یکم تیرماه سال ۳۱ در بابل، به‌دنیا آمد. در نوجوانی استعدادش در خوانندگی را نشان داده بود. کار حرفه‌ای خود را از اردوی جوانان رامسر تجربه کرد. در همین زمان صدای استثنائی او در سال ۱۳۵۲ کشف و اولین ترانه‌اش با نام آرزو‌های فردا به بازار هنر عرضه شد.

پس از آن ترانه‌های وی یکی پس از دیگری به گوش علاقه‌مندان رسید، آخرین ترانه وی «ایران ایران» در سال ۱۳۵۷ اجرا شد. پس از انقلاب چهار آهنگ را به‌صورت آزمایشی ضبط کرده بود. در دهه ۷۰ و حدود سال‌های ۷۳ آلبوم «گل گندم» او انتشار یافت و در همان سال توقیف شد. گفته می‌شود پخش این آلبوم اتفاق ناگواری برای مازیار بود و مازیار نفع مادی از انتشار این آلبوم نبرده است. سرانجام مازیار در شانزدهم فروردین ۷۶ درگذشت.

منبع: روزنامه فرهیختگان

انتهای پیام/