معلم مقام شامخی که دستانش بوی بهشت می‌دهد و نامش همواره زینت بخش دیوان شاعران و نویسندگان این مرز وبوم است.

آثاری که با مضامین گوناگون به وصف جلوه‌ی معلمین نمونه و زحمت کشی پرداخته اند که از دیرباز تاکنون تلاش کردند تا فرزندان نیکویی را در دامن مادر میهن بپروانند.

محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار در دیوان اشعار خود اینگونه به وصف مقام معلم می‌پردازد‌:

                                                  ای معلم، چون کنم توصیف تو                                    چون خدا مشکل توان تعریف تو

تجلی مقام معلم در اشعار ایرانی

ابراهیم زاده محقق، نویسنده وشاعر در گفتگو با خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مهاباد، گفت: نقش معلم در پرواندن اساتید و بزرگ مردان علم وادب و فرهنگ و هنر ایرانی، چون سعدی، محمد حسین بهجت تبریزی، قیصر امین پور، ابیوردی، حافظ، هیمن، فدایی، وفایی، هژار که جزو چهره‌های ماندگار در جای جای ایران هستند، بسیار حائز اهمیت است.

ابراهیم زاده افزود: تجلی مقام معلم را در اشعار امیر خسور دهلوی، انوری ابیوردی، پروین اعتصامی، سعدی شیرازی به زیبایی می‌تواند دید، اما شاهکار تمام اشعار را می‌توانیم در دفتر یک مثنوی معنوی مولانا ببینیم:

چون معلم بود عقلش ز ابتدا بعد ازین شد عقل شاگردی ورا              عقل، چون جبریل گوید احمدا گر یکی گامی نهم سوزد مرا

سفیران پر مهری که نامشان زینت بخش دیوان شاعران کورد است

پاکزاد استاد دانشگاه و کارشناس ادبی در گفتگو با خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مهاباد، گفت: شعرا قدر شناسانه یاد می‌کنند از معلمینی تعلیمشان داده اند و آنها را به  این جایگاه رسانده اند، برای مثال ماموستا همین یکی از شاعران پر آوازه‌ی کورد می‌گوید ماموستا فوزی یکی از اساتیدی بود که مرا از نو ساخت و دوباره پرورده کرد.

ماموستا فدایی یکی دیگر از شاعران کورد منطقه است که این گونه به ثنای معلم پرداخته است.

وه کو بولبولی ده نگ خوشه له سه ر باغی گولالان                                 سه رگه رمه به ئا وازی الیفبایه موعه للیم

معنی: همانند بلبل خوشخوان درون باغ گل‌ها سرگرم به آواز الفباست معلم

واما شعر‌هایی که در فراق استاد با سوز و گداز سروده شده اند

شکور نویسنده و کارشناس ادبی در گفتگو با خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مهاباد، گفت: در دیوان بعضی از شاعران سروده‌های نغزی را می‌توان یافت که اغلب با چاشنی سوز و گداز راوی ارادت خالصانه شاگرد ومرید به استاد و مراد است، به عنوان مثال ماموستا وفایی در سوگ استاد خود می‌گوید:

له باغان آه ونالین دی ده لین شای نیو گولان رویی                    له مه‌ی خانان صدای شین دی ده لین پیری موغان رویی

معنی: از درون باغ‌ها صدای ناله وشیون می‌آید می‌گویند شاه گل‌ها رفته است، از درون میکده دل صدای زاری می‌آید می‌گویند پیر مغان رفته است.

معلمی که درس شاعری آموخت

به سراغ یکی از معلم بازنشسته شهرمان رفتیم معلمی که بیش از ۳۰ سال از عمرش را صرف تدریس درس فیزیک به شاگردان این خطه کرده است.

رسولی دبیر فیزیک، شاعر و نویسنده مهابادی در گفتگو با خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مهاباد، گفت: از سال ۴۹ که لیسانس فیزیک گرفتم تدریس را آغاز  و از اون موقع تا حالا عاشقانه تدریس کرده ام و در طول این مدت حتی یک ثانیه هم احساس خستگی نکرده ام.

وی در مورد روی آوردن به نوشتن وشاعری گفت: اولین شعرم را در ۱۳۴۰ که ساواک به معلم‌های ما حمله کرد و آن‌ها را دستگیر کرد، سرودم این اتفاق به حدی مرا متأثر کرد که به ناگاه دست به قلم بردم و شورع به نوشتن کردم.

رسولی اکنون یکی از شاعران ونویسندگان خوشنام مهابادی است وی در یکی از اشعارش اینگونه از معلم یاد میکند:

در ره جاه وجلال مملکت کوشیده ایم‌                بی توقع دوستان ایثار ما را دیده اید

و آنچه این اشعار را ماندگار می‌کند اتکا به جایگاه رفیعی است که همردیف پیامبران توصیف شده است،  وصف شورانگیزی که  ریشه در مقام آسمانی معلم دارد، اشعار پر مغزی که ادای دین به مهربانی‌های بی پایان این فرشتگان زمینی است.

گزارشی از نگار هنرمند