زمانی خانواده‌ها مخالف مهاجرت فرزندان بودند و هزار بهانه می‌آوردند که جگرگوشه‌شان از وطن نرود، اما حالا پدر و مادرها حاضر هستند فرش زیر پای خود را بفروشند و برای پسر یا دخترشان بلیط بخرند و آن‌ها را راهی فرنگ کنند.
به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، به واسطه‌ دوست مشترکی که داشتیم، یک شنبه ظهر در پارک نزدیک محل کارم با امیر یک قرار ملاقات گذاشتم؛ برای اولین بار بود که می‌دیدمش. زمانی که از او خواستم برایم از موضوع پیش آمده تعریف کند،  بدون اینکه وارد مقدمه‌ای شود صدایش را صاف کرد و گفت: برای رفتن از ایران به سفارت خانه آلمان در تهران مراجعه کردم. مصر بودنم مورد توجه خیلی‌ها بود تا آن که با خانمی در سفارت آشنا شدم و او مرا به یک گروه معرفی کرد.

در این شرایط گویا برای او همه‌ مقدمات، فراهم یک سفر تحصیلی به اروپا بود. تمام تفاهم نامه‌ها و قرارداد‌ها به چند زبان امضا شده بود و مبلغی که باید به یورو پرداخت می‌شد، پرداخت شده بود.

او ادامه داد: در این شرایط همه چیز آماده رفتن من به آلمان بود تا آن جایی که، وقتی از هواپیما پیاده شدم دو نفر همراه با یک خودرو بسیار شیک منتظرم بودند.

وقتی با هیجان از اتفاقات پیش آمده سوال می‌کردم او هم بدون هیچ کم و کاستی پاسخ تمام سوالاتم را می‌داد. باز هم توضیح داد: از شناختی که از قبل با این گروه داشتم مطمئن بودم افرادی تحصیل کرده و به قول خودمان آدم حسابی‌ای هستند.

تصویر سازی یک تیم حرفه‌ای در ذهن من راه سختی برایش نبود، همان جا بود که پیش خودم گفتم تمام مدت برای اجرایی کردن نقشه شان با او با عزت و احترام رفتار می‌کردند و دائما در تلاش بودند او را در گودال خود فرو کشند، اما گویا این رفتارشان صدای زنگوله اقدامات شک برانگیزشان را بلند‌تر می‌کرده است

امیر گفت: «بعد از چند روز اقامت در یکی از بهترین هتل‌های آلمان تصمیشان برای ماندم در آنجا عوض شد و این آغاز راه گروگان گیری بود.

بو بردن من از داستان شوم‌شان شروع تهدید‌های همه جانبه این گروه برای من و خانواده ام بود. تماس‌های روزانه آن‌ها به اعضای خانواده و شناسایی محل سکونت‌مان در تهران ترس و وحشت را بیشتر می‌کرد.»

پرداخت مبلغ هنگفتی پول از طرف خانواده اش به این گروه باعث شد بفهمد به یک گروه قاچاق اعضا بدن فروخته شده است. در توضیحاتش متوجه شدم این گروه به دو روش عمل می‌کرد. تا تیغشان برش داشت از خانواده افرادی شبیه او پول می‌گرفتند و از یک جایی به بعد مرد‌ها برای فروش اعضای بدن می‌فروختند و زن‌ها نیز برای اقدامات دیگری.

او تأکید کرد: «انتقال من به کشور دیگری این باور را در من زنده کرد که دیگر همه چیز تمام شده است. محل اقامت جدیدم خانه‌ای مشرف به خیابان بود. اجازه هیچ کاری را نداشتم این افراد مدام در این محل رفت و آمد می‌کردند. پرده‌ کشیده اتاق وحشت را روز به روز برایم بیشتر می‌کرد.»

سکانس پایانی

و حالا زمانی بود که باید هر طور شده بود خودش را از دست این افراد نجات می‌داد. فکر فرار اولین چیزی بود که ذهنش را درگیر کرد.

او گفت: زمانی که از آن غسالخانه مخروبه فرار کردم خیلی اتفاقی تاکسی‌ از آنجا رد شد. سوار تاکسی شدم و تنها حرفی که زدم این بود: «فقط منو زودتر برسون سفارت ایران»

او ادامه داد: با کمک و تدارکات سفارت ایران ساعت ۲ شب به کشور برگشتم حالا که به آن روز‌ها فکر می‌کنم من حتی حاضر نیستم این خاطرات عذاب آور را برای کسی تعریف کنم و یادآوری این روز‌ها برایمان بسیار وحشت انگیز است.

آرزوهایی که تباه می شود

امروزه زمانی که پای حرف جوانان بنشینی بسیاری از آن‌ها از کار و ادامه تحصیل در ایران حرف نمی‌زنند. یکی از رفتن به سوئد می‌گوید و دیگری از کانادا. یکی از تجربیات مهاجرت‌خانواده‌اش به آمریکا حرف می‌زند و آن یکی از شرایط عالی کار در قطر. گویی آن‌ها در آینده‌شان جایی در ایران ندارند. البته حق هم دارند. در شرایطی که آدمی برای یک ساعت بعد خود هم نمی‌تواند برنامه بریزد، چگونه می‌شود از فردا و فردا‌ها حرف زد.

آن‌ها نگران هستند. نگران کار، تحصیل و سربازی. آن‌ها نسل‌های قبل از خود را دیده‌اند. نسل‌هایی که درگیر یک لقمه نان هستند. نانی که این روز‌ها سخت درمی‌آید.

آن‌ها نگران هستند، اما به نظر می‌رسد در ایران کسی نگران فرزندان این کشور نیست. کسانی که حاضر هستند برای رسیدن به آرامش فکری و ثبات اقتصادی، صابون مهاجرت را به تن بمالند و غربت نشین شوند. استعداد‌هایی که قرار است در خارج از مرز‌های ایران کار کنند.

حدود ۵ میلیون ایرانی در خارج از مرز‌های کشور زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۱۸، تعداد دانشجویان مهاجر از ایران ۱۲ هزار و ۷۰۰ نفر اعلام شده که از این میان رتبه ۱۲ را میان دانشجویان خارجی آمریکا دارا هستیم.

مهاجرت در زبان آسان است. زندگی در یک کشور با زبان و فرهنگ متفاوت کار سختی است، اما باید پرسید چرا جوانان در ایران حاضر هستند این شرایط را به جان بخرند، اما کشور را ترک کنند؟

زمانی خانواده‌ها مخالف مهاجرت فرزندان بودند. هزار بهانه می‌آوردند که جگرگوشه‌شان از وطن نرود، اما حالا پدر و مادر حاضر هستند فرش زیر پای خود را بفروشند و برای پسر یا دخترشان بلیط بخرند و آن‌ها را راهی فرنگ کنند. آن هم زمانی که فاصله ریال و دلار به فاصله جنوب و شمال تهران است.

باید به جوان‌ها حق داد. آن‌ها برای تفریح به خارج نمی‌روند بلکه برای رسیدن به زندگی بهتر بار سفر می‌بندند. کلاس‌های زبان را ببیند! پر از دانشجویانی است که در سر سودای رفتن دارند.

مهم‌ترین دلیل مهاجرت در این سال‌هم هم عدم اطمینان به آینده است. وقتی ارزش پول ملی هر روز کاهش پیدا می‌کند، بیکاری بیداد می‌کند، گرانی و تورم سر به فلک می‌گذارد، باید هم جوانان این کشور به فکر رفتن باشند.

استعداد‌ها یکی یکی می‌روند و ما فقط نگاه می‌کنیم. شاید در جهان کمتر مسئولانی باشند که چنین خوب به وقایع اجتماعی کشورشان فقط نگاه می‌کنند و کاری نمی‌کنند.

در این شرایط بسیاری از این جوانان که سودای رفتن دارند، درگیر سود جویی‌ها و سو استفاده‌ها هم می‌شوند که نه تنها آینده متصورشان خراب می‌شود بلکه زندگی خانواده خود را نیز تباه می‌کنند. پس بهتر نیست کمی عمیق‌تر به مسائل پیش روی جوانان نگاه کنیم تا با دست‌های خودمان زندگی یک جوان ایرانی نابود نشود؟

گزارش از زهره شایسته

انتهای پیام/

برچسب ها: جوانان ، مهاجرت
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۱۵
در انتظار بررسی: ۰
Germany
ناشناس
۰۱:۰۳ ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۸
چه سرنوشت شومي داشته طفلکي
Canada
ناشناس
۰۰:۳۴ ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۸
تخصیکرده کار را با پرورش یک مرع و خروس شروع کنید و به خدا توکل کنید .فقط هر کاری را شروع کنید .به دنبال کار پشت میز نشینی نباشید .مرد باشید .بخدا موفق میشوید .از اینده بیم نداشته باشید .یک خانواده فیلیپنی میگفت .چند مرع و خروس خرج همه ما را براورده میکرد
Iran (Islamic Republic of)
دخترى به اسم من
۱۷:۴۹ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
در هر صورت اينم شانس مائه ديگ
کسايي ک پولدارن در هر حال يا مى مونن يا مى رن
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۷:۱۷ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
پس چه زمانی آقایون مسئول به صورت عملی مشکلات کار ، بیمه بیکاری ، ازدواج ،مسکن ، تامین هزینه بچه دار شدن و...روحل بکنن خسته شدیم از بس ،حرف و وعده شنیدیم
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۶:۲۸ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
اشکالات اساسی در جامعه ایران وجود داره .عدم توضیع عادلانه ثروت ‌نظام آموزشی معیوب وتنبلی جامعه وخیلی اشکالات دیگه
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۶:۲۰ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
الی برکت الله
Canada
ناشناس
۱۵:۲۵ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
مسئله همینه اگر جوونی جهادی باشه از هیچ کوه میسازه نه اینکه به فکر عمر 2 روزه باشه مثل داشنمندان موشکی هسته ای و ... این جوون ها هم دنیارو دارند هم آخرت
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۳:۱۵ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
خدا بهش رحم کرده
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۳:۱۵ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
ای وااااااااااای
Japan
:)
۱۳:۰۲ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
شناسنامه عکس دار میبردی بنده خدا
Canada
ناشناس
۱۱:۵۰ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
در قران امده .رزق و روزی مردم بی درامد یا کم درامد به گردن اشخاصی است که خوب پول میسازند و از پولدارها میخواهد سهم کم درامد ووو بدهید و منت هم نگذارید .بخدا پول برای همه به اندازه کافی است .اگر پولدارها مالیات .خمس .ذکات بدهند .بی عدالتی موقعی بوجود میآید که سهم فقرا توسط پولدار ها داده نمیشود .میگویند اگر خدا میخواست اونها هم پولدار میشدند .طبق گفته قران
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۳:۲۹ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
قرآن همچین چیزی دارد ولی بحث این هست که ترکیب متوازن تعریف شده مثلا همه کار کنند و حلال دربیاورند و داراترها به ندارترها بدهند ولی یکی ازین اجزا عمل نکند نمیشود،بحث اصلی اینه که هرگز همه چی درست انجام نمیشه.پس این مسایل هم حل نمیشه
Iran (Islamic Republic of)
مرگ بر آمریکا
۱۱:۳۱ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
عجب یعنی وضع ما از ژاپن و آلمان بعد از جننگ بدتر است اونا تلاش کردند و ساختن ما تننبل هستیم و دنبال لقمه آماده
Germany
ناشناس
۰۱:۰۶ ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۸
هرکي تلاش کنه به هرچي که بخاد ميرسه
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۰۹:۵۸ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۸
کسی به فکر ما جوانان تحصیل کرده نیست ما از بی کاری داریم نا بود می شویم چرا
آخرین اخبار