به گزارش خبرنگار گروه استان های  باشگاه خبرنگاران جوان از لرستان، امروز نیمه شعبان است تا نیمه دل را برای عشقش و نیمه دیگر را برای انتظارشجشن بگیریم. هر روزمان در هنگامه زمزمه دعای عهد با همه تسبیج پرندگان، نیایش دریاها، و خش خش برگ‌ها در هم می‌آمیزد و صبحی پرطراوت و سرشار از امید، آمیخته با بوی گل نرگس به ارمغان می‌آورد و خود یک نیمه شعبان می‌شود.

انگار که صبح، نم نم باران عهد آمده باشد و همان وقت هم نگاه آفتاب تابنده هستی به این خیل مشتاق افتاده باشد و از این دو رنگین کمانی بر آسمان آبی و پاک دل منتظرانش، نقش ببندد. باز آن زمان که خورشید آهنگ رفتن می‌کند، انگار که با سرخی خود می‌گوید که شب غیبتش را تاب بیاورید به این امید که آفتاب وجود او، فردای شما را روشن کند، آن وقت شراری از سرخی خورشید به دل دوستداران می افتدکه:

دعا گو، که مبادا به چاله‌ای فرو غلتد و نمی‌داند این دل سیاه از گناه، که آنی که شیطان وسوسه‌اش می‌کند این اوست که دست به دعا بلند می‌کند و از خدا نجاتش را می‌طلبد و نمی‌داند این دل تنها، که او فقط یک دل را نمی‌بیند، بلکه هزاران دل را نظاره‌گر است.

 اعمال روز نیمه شعبان

از اعمال روز نیمه شعبان علاوه بر استحباب روزه و غسل، مستحب است زیارت آن حضرت (عج) در هر زمان و مکان و در هر جا و دعا براى تعجیل ظهور آن حضرت در هنگام زیارت و به خصوص تاکید شده به زیارت آن حضرت در سرداب سامراء، و ظهور آن حضرت و فرمانروائی‌اش مسلم است و او است که زمین را پر از عدل و داد کند .

آرزوى تحقق نوید کلى جهانى انسانى، در زبان روایات اسلامى انتظار فرج خوانده شده است

امید و آرزوى تحقق این نوید کلى جهانى انسانى، در زبان روایات اسلامى انتظار فرج خوانده شده و عبادت، بلکه افضل عبادات شمرده شده است. اصل انتظار فرج از یک اصل کلى اسلامى و قرآنى دیگر استنتاج مى شود و آن اصل حرمت یأس از رَوح اللَّه است. مردم مؤمن به عنایات الهى، هرگز و در هیچ شرایطى امید خویش را از دست نمى دهند و تسلیم یأس و ناامیدى و بیهوده گرایى نمى‌گردند. چیزى که هست این انتظار فرج و این عدم یأس از روح اللَّه در مورد یک عنایت عمومى و بشرى است نه شخصى یا گروهى، و بعلاوه توأم است با نویدهاى خاص و مشخص که به آن قطعیت داده است. (مطهری، مرتضی، مجموعه آثار شهید مطهری قیام و انقلاب مهدى علیه السلام، ۱۳۷۷ ش، ج‌۲۴، ص ۴۰۶).

مهدویت، یک فلسفه بزرگ جهانى

‌کوشش کنید فکر خودتان را در مسأله حضرت حجت با آنچه که در متن اسلام آمده تطبیق بدهید. غالب ما این مسأله را به صورت یک آرزوى کودکانه یک آدمى که دچار عقده و انتقام است درآورده ایم. گویى حضرت حجت فقط انتظار دارند که کى خداوند تبارک و تعالى به ایشان اجازه بدهند که مثلا بیایند ما مردم ایران را غرق در سعادت کنند یا شیعه را غرق در سعادت کنند، آن هم شیعه اى که ما هستیم که شیعه نیستیم. نه، این یک فلسفه بزرگ جهانى است، چون اسلام یک دین جهانى است، چون تشیع به معنى واقعى اش یک امر جهانى است. این را ما باید به صورت یک فلسفه بزرگ جهانى تلقى کنیم.

 اگر انسان، دقیق حساب کند مى بیند محور گردش زمان ما یا خشم است و یا شهوت. آیا دوره اى نخواهد آمد که آن دوره، حکومت، نه حکومت اساطیر باشد و نه حکومت خشم و شهوت و بمب؟ دوره اى که واقعاً در آن دوره معرفت و عدالت و صلح و انسانیت و معنویت حکومت کند؟ دوره دور بودن از احساسات و دوره حکومت عقل است. اجتماع بشرى هم همین‌طور است. اجتماع بشرى سه دوره را باید طى کند. یک دوره، دوره اساطیر و افسانه‌ها و به تعبیر قرآن دوره جاهلیت است. دوره دوم دوره علم است، ولى علم و جوانى، یعنى دوره حکومت خشم و شهوت. به راستى عصر ما بر چه محورى مى گردد؟ اگر انسان، دقیق حساب کند مى بیند محور گردش زمان ما یا خشم است و یا شهوت. (مطهری، مرتضی، مجموعه آثار شهید مطهری سیرى در سیره ائمه اطهار علیهم السلام، ۱۳۷۷ ش، ج‌۱۸، صص ۱۸۰-۱۸۱ با تلخیص).

روایتى در این معنى که آیه:" وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ ... " در باره قائم آل محمد (علیهم السلام) و اصحاب او است‌

در تفسیر قمى در ذیل‌" وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ" فرموده: کتابهاى آسمانى همه ذکراند؛ و در ذیل آیه‌" أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ" فرمودند: در باره قائم و اصحاب او است؛ و نیز فرمودند: زبور مشتمل بر پیشگویی‌ها و حمد و تمجید و دعا بوده است. روایات در باب مهدى (ع) و ظهور او و پر کردنش زمین را از عدل بعد از پر شدنش از ظلم و جور- چه از طرق عامه و چه از طرق خاصه و چه از رسول خدا (ص) و چه از ائمه هدى (ع) - آن قدر زیاد است که به حد تواتر رسیده، و اگر کسى بخواهد به آن‌ها وقوف یابد، باید به کتابهایى که مظنه این بحث در آن‌ها مى‌رود مراجعه کند، و چنین کتابهایى در بین عامه و خاصه زیاد است. (طباطبائی، موسوی همدانی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۸ ش، ج ۱۴، ص ۴۷۵).

 دکترین مهدویت و انتظار

اعتقاد به مهدویت و انتظار، که در رأس هرم اعتقادى شیعه قرار گرفته است، بر بهداشت روان در دو سطح پیش‌گیرى اولیه و ارتقاى توان‌مندى‌ها مؤثر بوده است. انتظار در محورهاى سه گانه امید، آمادگى و اشتیاق، بر بهداشت روان در دو سطح پیش‌گیرى اولیه و ارتقاى توان‌مندى‌ها، مؤثر بوده است. انتظار نور سپید، بارقه امید را در دل انسان زنده مى‌کند و امیدوارى، موجب جلوگیرى از یأس و سرخوردگى مى‌شود. امام على (ع) فرمود: مردم در واپسین حرکت تاریخ و آخر الزمان، بزرگ مردى از فرزندانم ظهور مى‌کند. هنگامى که پرچمش به اهتزاز درآید، شرق و غرب جهان را روشن سازد. با ظهورش موجى از شادى و نور، عالم گستر مى‌گردد. معناى انتظار و آمادگى براى ظهور، این است که انسان خود را از هرگونه قید و بند (درونى و بیرونى) آزاد سازد و سبک‌بار و سبک‌بال آماده حرکت باشد و این امر، مستلزم پارسایى، زهد و تقوا است و شایستگى در پرتو عمل صالح مى‌خواهد.

امام صادق (ع) مى فرماید: من سرّ أن یکون من أصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق. هرکس دوست دارد، در شمار اصحاب حضرت قائم باشد، باید منتظر باشد و پارسایى پیشه سازد و به اخلاق نیکو رفتار کند. ابعاد عاطفى انتظار که در حقیقت نقطه اوج انتظار و گرمى و حرارت آن به شمار مى آید، اشتیاق است. منتظر کسى است که، چون خاک تشنه نیازمند آب است. منتظر واقعى کسى است که براى رسیدن یار، لحظه شمارى مى‌کند، یعنى به او عشق مى‌ورزد، با او سخن مى‌گوید و با چشم‌هاى نگران و رمق‌دیده، به دوردست مى‌نگرد که شاید او را ببیند و بیابد ابعاد عاطفى انتظار که در حقیقت نقطه اوج انتظار و گرمى و حرارت آن به شمار مى آید، اشتیاق است. منتظر کسى است که، چون خاک تشنه نیازمند آب است.

انتهای پیام/پ