به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، شواهد تاریخی نشان می‌دهند که آبادترین منطقه در ایران باستانی جایی به جز شهر خنجین نبوده است. این شهر یکی از زیباترین شهر‌های استان مرکزی است و در شهرستان فراهان این استان قرار گرفته است. عده‌ای باور دارند که عرب‌ها و رومیان از شهر خنجین گردم خریداری می‌کردند بنابراین به این شهر خنجین یا محل پر از گندم می‌گفتند.

شهر خنجین در گدشته مرکز صادرات انواع محصولات به کشور‌های دیگر بوده است. منطقه‌ای که این شهر در آن قرار گرفته از نظر زمین‌شناسی در دوران دوم تشکیل شده است. دوران دوم زمین‌شناسی با نام مزوزوییک یا میانه‌زیستی شناخته می‌شود. این دوران شامل ۳ دوره با نام‌های تریاس، ژوراسیک و کرتاسه است. دوره کرتاسه در ۱۴۵٫۵ تا ۶۵ میلیون سال پیش بود و در واقع هفتاد میلیون سال به طول انجامید و از این لحاظ طولانی‌ترین دوره در میانه‌زیستی است.

امروزه در منطقه‌ای که شهر خنجین در آنجا قرار گرفته، فسیل‌های دریایی خصوصاً از نوع میراستو مربوط به دوره کرتاسه پیدا می‌شوند. بیشتر این فسیل‌ها در کوه‌های وفس، خنجین، روستای فردقان (پردغان) و نیز در یک کیلومتری روستای سلیم‌آباد یافت شده‌اند.

شایان ذکر است، شهر خنجین که با قدمتی بیش از سه هزار سال هم‌اکنون در مرکز بخشی به همین نام قرار گرفته، جاذبه‌های گردشگری متعددی دارد که از آن جمله می‌توان به تپه آسیاب خرابه، آرامگاه ساریه، حمام خنجین و تپه قلعه خنجین اشاره کرد.

تپه قلعه خنجین مربوط به دوره اشکانیان است و در تاریخ ۲۶ اسفند ماه سال ۱۳۸۶ به ثبت ملی رسیده است. حمام خنجین نیز در دوره قاجار ساخته شده و هم‌زمان با ثبت ملی تپه قلعه خنجین در لیست آثار ملی ایران ثبت شده است.

انتهای پیام/