به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، میرزا محمدعلی متخلص صائب تبریزی معروف به میرزا صائبا، شاعر بلند پایه سبک هندی، در حدود سال ۱۰۱۶ متولد و در سال ۱۰۸۶ هـ ق. در اصفهان در گذشت و در در باغی به نام تکیه که باغ شخصی وی بوده و مشرف به نهر نیاصرم در خیابانی که به نام او (خیابان صائب) نامگذاری شده به خاک سپرده شد.


وی از معروفترین شاعران عهد صفویه و از بزرگترین عارفان ایران زمین است.

اگرچه اجداد صائب تبریزی اهل تبریز بودند، اما خانواده صائب جزو هزار خانواری بود که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کرده و در محله عباس آباد اصفهان ساکن شدند.

جالب است بدانید، این مردم را تبارزه (تبریزی های) اصفهان می‌نامیدند.

صائب تبریزی پس از رسیدن به سن بلوغ به مکه و مدینه رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد.

وی به عزم مسافرت به هند، به هرات و کابل رفت و در سال ۱۰۴۲ هجری قمری به ایران بازگشت و در اصفهان ماندگار شد و شاه‌عباس دوم به او مقام «ملک‌الشعرایی» داد.

صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، تا جایی که دیوان وی را تا دویست هزار بیت نوشته اند.

صائب تبریزی سبکی را به کمال رساند که چند قرن بعد از او سبک هندی نامیده شد.

او اسلوب معادله یا «مدعا مثل» را بیش از دیگر شاعران همروزگارش به کار برده است.

منبع: میزان

انتهای پیام/