به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  یک قانون نانوشته در ایران وجود دارد که هر کس هر اشتباهی کند، آن را پشت سایه مردم پنهان می‌کند. فرقی نمی‌کند آن اشتباه چه چیزی بوده و اصلا از چه کسی سر زده است. نکته مهم مسئله نشان دادن مردمی بودن و محبوبیتی است که البته گواهی هم بر آن نیست. علیرضا منصوریان با تاخیری طولانی به نشست خبری پس از بازی می‌آید، از او محترمانه سوال می‌شود چرا اینقدر دیر تشریف آورده اید، او هم عصبانی می‌شود. سفره دلش را باز می‌کند که چرا هیچکس درک نمی‌کند او آدم محبوبی است و این محبوبیت نباید باعث غرور شود. سرمربی ذوب آهن در نشست خبری پس از پیروزی اش به جای آن که حرف‌های غیرفوتبالی را در حاشیه سوالات خبرنگاران مطرح کند، شروع به پند و اندرز می‌کند. منصوریان با تاخیری طولانی سراغ خبرنگارانی می‌آید که منتظر او هستند و بعد طلبکار هم می‌شود که چرا آن‌ها نمی‌فهمند او داشته با هوادارانش سلفی می‌گرفته است.

تصور کنید این اتفاق برای منصوریان در سن‌پائولی رخ می‌داد. فارغ از آن که او اصلا اجازه چنین حرکتی را به خودش نمی‌داد، احتمالا در صورت انجام آن با جریمه سنگینی مواجه می‌شد. در فوتبالی که حتی غیبت بازیکنان و کادرفنی در نشست‌های خبری با جریمه‌های سنگین پاسخ داده می‌شود، سلفی گرفتن بهانه خنده داری برای برهم زدن نظم یک مسابقه فوتبال است. طبق قانون فوتبال ایران، کادرفنی یا بازیکنانی که قرار است در نشست‌های خبری پس از بازی حضور داشته باشند، ۳۰ الی ۴۵ دقیقه فرصت دارند تا خودشان را به بلندگو خبرنگاران برسانند. با این که منصوریان در حال سلفی گرفتن با هوادارانش دیده شده، او این مسئله را رد کرده است: «دیر آمدن من ربطی به سلفی ندارد. یک بچه ۶ ساله آمده بود و من حتی خم شدم که با او سلفی بگیرم و اگر ۲۵ دقیقه هم طول می‌کشید، می‌ایستادم.»

بیشتر بخوانید:سرچشمه دوقطبی احمدی‌نژاد-دایی کجاست؟

علی‌منصور ابتدا می‌گوید تاخیرش ارتباطی با سلفی گرفتن ندارد. اما بعدتر می‌گوید اگر ۲۵ دقیقه هم لازم باشد، برای سلفی گرفتن وقت می‌گذرد. تناقض عجیبی که در حرف‌های منصوریان هست، تمامی ندارد: «در مورد دیر آمدن من باید بگویم به علت بارش شدید باران خیس شده بودم. خدای ناکرده قصد بی‌احترامی نداشتم، مشهد شهر امام رضا است.» کدام یک بی احترامی است؟ دیر آمدن سر کنفرانس خبری یا با لباس خیس نشستن مقابل خبرنگاران؟ تصور کنید یورگن کلوپ در هوای همیشه بارانی انگلستان پس از یک ساعت به کنفرانس خبری پس از بازی بیاید. احتمالا این اتفاق هیچ وقت رخ نمی‌دهد، چون کلوپ می‌داند در هوای بارانی باید چه لباس بپوشد و البته که خیس از باران بودن عیبی نیست که بخواهد پنهانش کند. او سرمربی یک تیم فوتبال است که در هر اتمسفری همراه تیمش است و پاسخی مناسب برای عملکرد شاگردانش ارائه می‌دهد. کاش علیرضا منصوریان بداند هر چیزی وقت خودش را دارد و قرار نیست وقتی همه خبرنگاران منتظر او هستند، او پاسخ هوادارانش را بدهد.

مورد افشین قطبی، اما عجیب‌تر است. سرمربی فولاد که سابقه فعالیت در ژاپن، چین و آمریکا را دارد، از این که علی دایی پس از پایان بازی با او دست نداده ناراحت است. احتمالا قطبی هنوز هم شناخت واضحی از فوتبال ایران ندارد. سرمربی سابق تیم ملی ایران کوچکترین حرکتی را سوظن احساس می‌کند و فکر می‌کند باید برای آن‌ها پاسخی داشته باشد. این که علی دایی پیش از آغاز بازی با او خوش‌وبش کرده است و پس از پیروزی مقابل تیم قطبی برای خداحافظی پیش او نرفته است، حرکت زشتی است؟ شاید اگر دایی بازی را باخته بود و نمی‌خواست با قطبی رودررو شود، انتقاد سرمربی فولاد خوزستان منطقی‌تر بود. آیا لیگ برتر مهمانی است که پس از آمدن و پیش از رفتن با یکدیگر سلام و علیک کنیم؟ این اتفاق در همه جای دنیا رخ می‌دهد. هیچکس انتظار خاصی از رقیبش ندارد و می‌داند آن چیز که اهمیت دارد، اتفاقات درون زمین است.

قطبی از دور اتفاق‌هایی را در فوتبال ایران دیده و فکر می‌کند همیشه همه چیز برای کری خواندن است. برای یک سرمربی که از شرق تا غرب را با فوتبال زندگی کرده، داشتن توهم توطئه چیز خطرناکی است. هیچکس قرار نیست در زمین برای قطبی مشکل ایجاد کند و اگر هم کسی قرار باشد بحرانی برای فولاد خوزستان ایجاد کند، قطعا سرمربی رقیبی نیست که در طول فصل تنها ۱۸۰ دقیقه او را می‌بیند. علی دایی به شهرقدس رفته، از افشین قطبی استقبال کرده، تیمش را هدایت کرده، یک پیروزی ارزشمند را کسب کرده و راهی خانه شده است. چه چیزی این وسط دلگیرکننده است؟ چون ده سال پیش افشین قطبی جانشین علی دایی در تیم ملی شده، حالا علی دایی با افشین قطبی خداحافظی هم نمی‌کند؟ دایی درباره پایان بازی با فولاد خوزستان می‌گوید: «من متاسفم که بعضی‌ها چنین افکاری را در ذهن‌شان پرورش می‌دهند، درباره این مسئله که من مشکل داشته‌ام باید بگویم پس چرا اول بازی صحبت کردم؟ آیا هر کسی که خوب حرف بزند باشخصیت است؟ شخصیت را شما در چه می‌بینید؟ شخصیت خیلی جنبه‌ها دارد، نمی‌شود فقط در حرف قشنگ زدن ببینیم. نیمکت فولاد که بیشتر از ما اعتراض کرد و سرمربی فولاد هم با آن هم اعتراضی که کرد، ولی از داور کارت هم نگرفت.»

در همه جای دنیا چنین رفتار‌هایی جریمه دارند. اصلا یکی از دلایل اصلی رخ ندادن چنین اتفاق‌هایی جریمه‌هایی است که می‌تواند هر سرمربی یا بازیکنی را نقره داغ کند. علی منصوریان باید قوانین لیگ برتر را بپذیرد و افشین قطبی هم نباید هر رفتاری را سوظن بداند.

منبع:خبرآنلاین

انتهای پیام/

نقد رفتار ۲ سرمربی؛ کاش بدانید چه می‌گویید!