به گزارش خبرنگار حوزه محیط زیست گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، تأثیرات گرمایش جهانی شامل تغییرات زیست‌محیطی و اجتماعی ناشی از افزایش در دمای جهانی است.

در مجامع علمی گفته می‌شود که تغییرات آب و هوایی نتیجهٔ فعالیت‌های انسان روی کرهٔ زمین است.

شواهد اصلی این تغییرات اقلیم ناشی از گرم‌شدن زمین شامل بالا آمدن سطح دریا و کاهش پوشش برف در نیمکره شمالی به همراه درجه حرارت‌های بالا است.

براساس نظر کارشناسان تغییرات آب و هوایی بیشترین افزایش درجه حرارت از اواسط قرن ۲۰ مشاهده شده است و علت این افزایش را فعالیت انسان‌ها می‌دانند که با افزایش غلظت گاز‌های گلخانه‌ای همراه بوده است.

پیش بینی تغییرات آب و هوایی در آینده نشان دهندهٔ گرم شدن بیشتر کره زمین، بالا آمدن سطح دریا و افزایش تعداد و شدت برخی از حوادث آب و هوایی شدید است.

بر همین اساس تفاهم نامه‌ای بین نمایندگان ۱۹۵ کشور جهان در بیست و یکمین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد در پاریس انجام گرفت.

هدف این تفاهم نامه ارتقا اجرای چارچوب سازمان ملل در زمینه تغییرات اقلیمی از طریق حفظ افزایش میانگین دمای جهانی پایین‌تر از دو درجه سانتیگراد بالای میانگین دوران پیش صنعتی و تلاش برای جلوگیری از افزایش ۱.۵ درجه‌ای دما نسبت به دوران پیش‌صنعتی به منظور کاهش خطرات و عوارض ناشی از تغییرات اقلیمی، افزایش توانایی سازگاری با عوارض شدید تغییرات اقلیمی و ایجاد مقاومت اقلیمی، شرایطی برای کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای به شیوه‌ای که روند تولید غذا دچار نقصان نشود و منطبق‌سازی جریان اقتصادی با سازوکاری در مسیر کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و توسعه مقاومت اقلیم بود.

این توافقنامه به عنوان انگیزه و نیروی محرک برای حذف سرمایه‌گذاری در حوزه سوخت‌های فسیلی و اولین پیمان جامع اقلیمی در جهان به شمار می‌رود.

براساس توافق‌نامه تغییر اقلیم پاریس، کشور‌های عضو باید به‌صورت داوطلبانه میزان تعهدات خود را به کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد UNFCCC اعلام کنند.

کشور‌ها این تعهدات را ذیل یک سند تحت عنوان برنامه مشارکت ملی NDC ارائه می‌دهند و براساس آن عمل می‌کنند. ایران سند تعهدات خود را تحت عنوان برنامه مدنظر مشارکت ملی INDC برای الحاق به این توافق تهیه کرده است.

با توجه به سند INDC، ایران تعهدات خود را در دو قالب غیرمشروط و مشروط عنوان کرده است. به‌طوری‌که در قسمت غیرمشروط بیان کرده است: کشور تمایل به مشارکت در کاهش انتشار کل گاز‌های گلخانه‌ای در سال ۲۰۳۰ به‌میزان ۴ درصد نسبت به سناریو پایه (BAU) را دارد.

بیشتر بخوانید: پشت پرده موافقت نامه پاریس چیست؟/ تعطیلی صنایع ایران به بهانه تغییر اقلیم!

همچنین در قسمت مشروط عنوان کرده است: با توجه به امکان رفع تحریم‌های ناعادلانه، حمایت مالی، انتقال فناوری و خرید گواهی‌های کربن و بهره‌گیری از حمایت‌های دو یا چندجانبه، انتقال فناوری‌های پاک و توانمندسازی این کشور، پتانسیل کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای درصورت رفع موانع فوق به‌میزان ۸ درصد اضافه (درمجموع ۱۲ درصد) را دارد.

با این وجود، براساس برنامه ارائه‌شده توسط سازمان محیط زیست، هزینه اجرای این تعهدات برابر ۵۲/۵ میلیارد دلار خواهد بود. در سومین گزارش ملی تغییر آب‌وهوا در بخش اقتصادی درباره این موضوع این‌گونه بیان شده است: کاهش ۱۲ درصدی انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در کل اقتصاد کشور موجب کاهش ارزش تولید به‌میزان ۱۸۰۰۷۸/۸ میلیارد ریال خواهد شد که این میزان چیزی در حدود ۷/۲ درصد از کل حجم اقتصاد کشور را شامل می‌شود.

ماهواره‌های موجود در اطراف زمین و پیشرفت فناور‌ی، مطالعه‌ی جریان‌های هوایی در مقیاسی بزرگ و همچنین گردآوری داده‌های تاریخی در مورد آب‌و‌هوای کره‌ی زمین را راحت‌تر کرده‌اند. نتیجه‌ی این مشاهدات و مطالعات نشانه‌های زیادی از گرمایش زمین در خود دارند.

ژوئن ۲۰۱۷ برای ایرانی‌ها هم گرم‌ترین ماه سال بود. هشتم تیر سال ۱۳۹۶، اهواز رکورد گرما در جهان را شکست. بر طبق اطلاعات منتشرشده در وب‌سایت Weather Underground، شهر اهواز در روز هشتم تیر در بین ساعت‌های ۱۶:۵۱ تا ۱۷ دمایی برابر ۵۴ درجه‌ی سلسیوس را تجربه کرده است که می‌توان آن را گرم‌ترین دمای ثبت‌شده توسط فناوری‌های نوین ثبت اطلاعات آب‌و‌هوایی به‌حساب آورد.

برخی از کارشناسان اقیلم شناسی از جمله دکتر زمانیان عضو سابق کمیته مشترک علمی ئابسته به برنامه و تغییر اقلیم جان در رابطه با پایه‌های علمی موافقتنامه پاریس می‌گوید: متاسفانه گرم شدن زمین ناقص بررسی شده است و همین موجب شده که دی اکسید کربن عامل گرمایش زمین شناخته شود.

وی در ادامه می‌گوید: اگر این موضوع به طور جامع مورد ارزیابی قرار گیرد و نقش همه پارامتر‌ها مانند خورشید دخیل شمرده شود نتایج کلا تغییر خواهد کرد.

بیشتر بخوانید: گرمایش جهانی تهدید جدی در کمین کره زمین!

اما مهم‌ترین انتقاد به نقش CO۲ یا فعالیت‌های انسانی در گرمایش زمین مرتبط می‌شود. دی‌اکسید کربن از مهم‌ترین گاز‌های گلخانه‌ای است که با افزایش فعالیت‌های انسانی، جنگل‌زدایی، استفاده از سوخت‌های فسیلی یا حتی فعالیت‌های طبیعی زمین مثل فعالیت آتش‌فشان‌ها میزان آن افزایش می‌یابد.

لشکری عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی و رئیس اندیشکده اقلیم دراین خصوص گفت: تاکنون سیاره زمین چند دوره گرم و سرد را سپری کرده است؛ در ادوار گذشته که خبری از این همه جمعیت، صنایع متعدد، سوخت‌های فسیلی و.. نبوده گرمایش جهانی چگونه اتفاق افتاده است.

شواهد علمی گویای آن هستند که گرمایش زمین با نقش‌آفرینی فعالیت‌های انسانی در حال اتفاق افتادن است و در آینده یک خطر جدی برای جامعه‌ی جهانی به‌حساب می‌آید؛ اما شمسی پور استاد اقلیم شناسی دانشگاه تهران معتقد است: انسان عامل گرمایش زمین نیست و آنچه که درباره گرمایش زمین در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ گفته می‌شود دروغ محض است.

وی می‌گوید: افزایش دما در سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۸ تنها ۰.۸ درجه بوده که این میزان قابل توجه نیست. پرداختن به مسئله لکه‌های خورشیدی پر اهمیت‌تر از دسته‌های موجود در خصوص تغییر اقلیم است.

قویدل عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس نیز در این باره اظهار داشت: من و بسیاری از دانشمندان مساله تغییر اقلیم را پدیده‌ای زمانی و دارای تکرار که براثر عوامل طبیعی مثل فعالیت‌های خورشیدی خصوصا لکه‌های خورشیدی حادث می‌شود، می‌شناسیم نه اثر گاز‌های گلخانه‌ای مثل دی اکسید کربن!

مطابق متن توافقنامه آب‌و‌هوایی پاریس، کشور‌های امضاکننده متعهد شده‌اند که دمای هوای کره‌ی زمین را تا پایان قرن حاضر تا ۲ درجه‌ی سلسیوس بیشتر از متوسط دمای هوا قبل از عصر صنعتی شدن حفظ کنند.

با این حال دمای هوا در سال‌های گذشته چند درجه بیش از حد مجاز بود که این نشان می‌دهد کشور‌های دنیا کار دشواری برای رسیدن به هدف این توافق نامه در پیش دارند.

انتهای پیام/