با یادآوری دوران تحصیل به عنوان دانشجوی بازرگانی در دانشگاه جرجتاون واشنگتن، نیکلاس جمت میگوید که او و شریکهای کنونیاش، جاناتان نمن و ناتانیل رو "جایی برای غذا خوردن" نداشتند.
او گفت: "خوشمزهترین، در دسترسترین و محبوبترین غذا معمولا از همه کمتر سالم بود. ما متوجه نمیشدیم که چرا گزینههای دیگری نداریم. "
با این که هیچکدام از آنها تجربه اداره رستوران نداشتند و هنوز حتی فارغالتحصیل هم نشده بودند، اکتبر ۲۰۰۶ پسرهای ۲۲ ساله در خوابگاه دانشگاه عقلهایشان را روی هم گذاشتند و برای تجارت آینده نقشه کشیدند.
نقشه این بود که یک رستوران "فست فود" راه بیاندازند که فقط کاسههای سالاد (گرم و سرد) بفروشد، از جمله سبزیجات پخته. همچنین به جای این که مواد اولیه را از سوپر مارکتها یا عمده فروشی بخرند، مستقیم سراغ کشاورزان محلی بروند تا اطمینان داشته باشند که تازهترین مواد اولیه ممکن را روی میز مشتری میگذارند.
تا تابستان ۲۰۰۷ که درس این سه رفیق تمام شد، آنها توانستند با کمک دوستان و آشنایان ۳۰۰ هزار دلار جمع کنند. ماه اوت همان سال آنها اولین شعبه رستوران سوییتگرین را در یک میخانه متروک در محله جرج تاون، پایتخت آمریکا باز کردند.
نیکلاس که حالا عنوانش مدیر ارشد طراحی سوییتگرین است، میگوید: "ما به نوعی فقط درها را باز کردیم. تعدادی دانشجو را استخدام کردیم، اما نتوانسته بودیم آنها را خوب آماده کنیم. روز اول خیلی کند بودیم، اما سرمان حسابی شلوغ بود، چون مشغول امتحان کردن سیستم بودیم. روند کار خیلی آهسته بود، ولی از آن به بعد روز به روز شلوغتر میشدیم. "
جاناتان که مدیر اجرایی مجموعه است میگوید اوایل کار به دنبال باز کردن شعبههای بیشتر نبودند: "فکر نمیکردیم که این تبدیل به کارمان شود. هنوز آن را به چشم راه حل یک مشکل نگاه میکردیم و به دنبال تامین غذای سالم بودیم. گفتیم یک رستوران باز میکنیم و بعد سراغ کار دیگری میرویم. "
اما با رونق گرفتن اولین رستوران و در حالی که مشتریان مقابل آن صف میبستند، سه دوست تصمیم گرفتند که همین کار را گسترش دهند و شعبههای بیشتری افتتاح کنند. برای این کار آنها نیاز به سرمایهگذاری داشتند، ولی بعید به نظر میرسید که در آیندهای نزدیک بتوانند پول لازم را فراهم کنند.
جاناتان میگوید: "چند سالی طول کشید تا بتوانیم افراد را قانع کنیم که روی سوییتگرین سرمایهگذاری کنند. ما سابقهای نداشتیم و فقط چندتا بچه دانشگاهی بودیم. رزومهای نداشتیم که پشتیبان ما باشد و مردم وقتی راجع به رستورانها فکر میکنند اولین چیزی که به ذهنشان میرسد این است که بیشتر اینها همان سال اول زمین میخورند. "
با این حال فست فود سالم سوییتگرین توانست افراد سطح بالایی مانند والتر راب، رئیس هول فودز (فروشگاه زنجیرهای خردهفروشی و عمدهفروشی مواد غذایی در آمریکا)، استیو کیس، سرمایهگذار میلیاردر و دانیل بولو، آشپز فرانسوی را به سرمایهگذاری ترغیب کند.
سوییتگرین الان ۹۰ شعبه در آمریکا دارد و میخواهد ۲۰ شعبه جدید هم در سال ۲۰۱۹ افتتاح کند. آنها سال ۲۰۱۶ دفتر مرکزی شرکت را از واشنگتن به لسآنجلس منتقل کردند و در حال حاضر کل سرمایهگذاری آنها در این کسب و کار به ۳۶۵ میلیون دلار رسیده است و بیش از ۳۵۰۰ کارمند دارند.
گرچه شرکت گردش مالی سالانهاش را منتشر نمیکند، ولی آرون آلن، مشاور مالی معتقد است که گردش مالی سالانه آنها دستکم ۱۲۰ میلیون دلار است. او میگوید که سوییتگرین دقیقا میداند که مشتریانش چه چیزی میخواهند.
نیکلاس میگوید به رغم گسترش رستورانها، آنها کماکان خودشان را متعهد میدانند که فقط از کشاورزان آمریکایی خرید کنند و این به معنای آن خواهد بود که بعضی سالها و ماهها نتوانند به سبزیجات خاصی دسترسی داشته باشند.
او گفت: "ما چشم انتظار برکت مادر طبیعت هستیم. یکی از محبوبترین سالادهای ما سالاد هلو است، ولی یکسال درختان هلوی آمریکا به دلیل آب و هوای بد محصول ندادند. آن موقع ما میتوانستیم از آمریکای جنوبی هلو وارد کنیم و پول درآوریم، اما پا پس کشیدیم و با خودمان فکر کردیم که ما به این دلیل هلو میخریم که فصلش است و از یک سری مزارع آمریکا خاص آمریکا و از سوی کشاورزان معینی میآید. "
"برای همین از آنها پرسیدیم که چه چیز دیگری برای ما دارند؟ جواب آنها تمشک بود و ما هم به جای سالاد هلو، سالاد تمشک را راه انداختیم. "