به گزارش خبرنگارگروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اراک، از کودکی تاکنون کلمه‌ای به زیبایی مادر بر زبانم جاریست، کلامی که از هر لحاظ پر معنی است.

تا به حال با خودمان فکر کرده ایم اصلا چرا مادر صدایشان می‌زنیم؟

من فکر می‌کنم این جایگاه مادر نام گرفت، چون یک زن از همان زمان که مادر می‌شود، گویی چند نفر شده است. چند "ما " شده است. گاهی بخشی از وجودش در سفر است ... همین که "ما" آهنگ سفر می‌کنیم. گاه فضای چند متری خانه را صد‌ها بار راه میرود و نگران و مضطرب می‌شود همین که چهره "ما" کمی اضطراب و نگرانی را در خودش نشان دهد وگاه بعد از همان لبخند و آرامش همیشگی اشک هایش را پنهانی می ریزد... همین که "ما" هوای دلمان کمی ابری شود.

گاه در کوچه پس کوچه‌های شهر حواسش را گم می‌کند... وقتی که "ما" چشم انتظاری هایش را فراموش می‌کنیم.

به جای "ما" درد می‌کشد. به جای "ما" بی خواب می‌شود. حتی قبل از این که "مادر" بشود برای "ما" زندگی می‌کند. همه‌ی "ما" با اوست که "ما" می شویم و فقط برای او نام "مادر" می ماند.

اما بعد از این که نام "مادر" به او می‌رسد. جز کوچکی از وجودش را برای خودش برمی دارد و بقیه وجودش را وقف "مادر" بودنش می‌کند.

یک زن از همان زمان که مادر می‌شود، گویی چند نفر شده است. همان چند نفری که هر روز صبح که می شود به تیمارشان می پردازد و بعد از فرا رسیدن شب چشم انتظار دلتنگی هایشان می شود.

گویی این ذخیره اللهی که "مادر" نام گرفته است هیچ وقت پایانی ندارد. حتی اگر سال‌ها در بستری از خاک‌ها خفته باشد، بازهم آرامگاهش امن‌ترین نقطه جهان در تلاطم زندگیست.

"مادر" همان آبگیری است که همه از او سرچشمه میگیرند و باز به او میگردند. آه از عظمت مادر

بیاییم امروز به هر طریق خود را به "مادر " برسانیم حتی با یک تماس، فاتحه، دیدار...

انتهای پیام/الف

گرامیداشت مقام مادر