به گزارش خبرنگار حوزه دنیای ارتباطات گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، شاید یکی از مهمترین ویژگی‌های دنیای مجازی این باشد که برای معاشرت کردن با دیگران نیازی نیست رو در رویشان قرار بگیرید. هر حرفی که نیاز به گفتنش باشد، کافیست با حرکات انگشتان دست آن را نوشته و به کاربر مجازی خود ارسال کنید.

یکی از جنبه‌های نوشتن و کمتر دیدن در این است که متقاضیان ورود به این دنیا با نقاب‌هایی مواجه می‌شوند که گویا همه به ظاهر خوب و شاید ناب هستند.

در دنیای مجازی به ظاهر همه آدم‌ها کامل بوده و به قدری تکمیل‌کننده شخصیت دیگران هستند که گویا افراد در این دنیا می‌توانند نیمه گمشده خود را بیابند. این افراد در دنیای مجازی همیشه برای دیگران وقت کافی دارند، با مشاهده تصاویری از زندگی لاکچری آنها می‌توان حدس زد اوضاع معیشتی و مالی این افراد در سطح خوبی از جامعه قرار دارد و به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت تمام خصوصیات و ویژگی‌های متمایز و متناسب برای این دسته از افراد مهیا است، غافل از آنکه در اینگونه رابطه‌ها طرفین به درستی نمی‌توانند هویت یکدیگر را شناسایی کنند و این خاصیت‌ها سرمنشاء نقاب‌های خوش لعاب است.

چگونه برای ازدواج به دنیای مجازی اطمینان کنیم؟

 در دنیای امروزی سایت های بسیاری وجود دارد که بعضی از افراد در آنها شریک زندگی خود را جستجو می‌کنند و می‌خواهند در اندک زمانی به شخص دلخواه خود برسند. این نوع آشنایی، بسیار آسان است اما آیا می‌توان با این روش به عشق واقعی و با دوام دست یافت و آیا ازدواج‌هایی که بر پایه آشنایی اینترنتی و از طریق سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی همسریابی صورت می‌گیرد، پایدار خواهد بود؟ در پاسخ باید گفت که می‌توان  آن را راهی برای ازدواج جوانان دانست اما شاید باورش برای بسیاری از جوانان امروزی سخت باشد که ازدواج به صورت سنتی تضمین بیشتری برای بقای یک زندگی دارد.

به عقیده بسیاری از کارشناسان ساختارهای اجتماعی و سنتی در جامعه ایرانی در  چند سال اخیر  با سرعتی زیاد و باور نکردنی دستخوش تغییرات بنیادین شده و گسست  فرهنگی را به وجود آورده است، ایجاد فرهنگی جدید که  سبب بروز اختلاف سلیقه و دیدگاه و حتی سبک زندگی بین نسل‌های مختلف شده است.

در نمونه‌ای می‌توان بیان کرد فرهنگ همسریابی در دنیای اینترنتی می‌تواند خوب هم باشد اما به شرط آنکه در این مکان مجازی قانون نیز رعایت شود. تا زمانی که افراد بسیاری به قصد خوش گذرانی وارد این سایت‌ها می‌شوند و با دروغ به فکر جلب نظر کاربران دیگر هستند، به جز اشاعه دروغ و خیانت در میان افراد یک جامعه، چیز دیگری حاصل نمی‌شود.

در کشورهای خارجی نیز سایت های همسریابی وجود دارد و کاربران با پرداخت مبلغی می‌توانند عقاید خود را به اشتراک بگذارند تا اینگونه همسر مناسب خود را پیدا کنند اما جالب است بدانید قوانین سرسختی در سایت‌های همسریابی اعمال شده است، به گونه‌ای که اگر کسی به قصد جلب توجه دیگر افراد کوچکترین دروغی  بگوید، تحت پیگرد قانونی قرار گرفته و  حتی ممکن است به زندان بیافتند. این یعنی همه چیز سفت و سخت کنترل می شود،

به چه دلیلی ازدواج اینترنتی نمره قبولی کسب نمی‌کند؟

دخترها و پسرها به طور معمول در فضای مجازی اطلاعات صحیحی درباره سن، وضعیت تحصیلی، شرایط خانوادگی و اقتصادی و این قبیل موارد به یکدیگر منتقل نمی‌کنند و بر اساس همین اطلاعات نادرست، ارتباطی کاملاً مجازی و غیرواقعی برقرار می‌کنند. وقتی این ارتباط ادامه پیدا می‌کند، وابستگی عاطفی بین آنها ایجاد می‌شود و پس از ایجاد وابستگی، کم کم به فکر آشنایی بیشتر و در نهایت ازدواج می‌افتند و در این شرایط، خانواده‌های خود را در جریان قرار می دهند. برخی افراد ممکن است اطلاعات غلطی را که داده‌اند، اصلاح کنند اما برخی دیگر چنان درگیر روابط احساسی می شوند که نمی توانند حقایق را بگویند یا ارتباط ایجاد شده را قطع کنند و با همان اطلاعات غلط با یکدیگر ازدواج می‌کنند. این ازدواج بر پایه رابطه احساسی صورت می‌گیرد و وقتی از لحاظ عقلانی، دختر و پسر متوجه تفاوتشان می‌شوند، زندگی‌شان به مخاطره می‌افتد. اما جالب است بدانید سر منشأ احساسات به وجود آمده تنهایی افراد است که می‌خواهند به هر طریقی این خلأ در زندگی خود را کامل کنند اما به چه قیمتی؟

شاید بتوان این نوع از ازدواج ها را یکی از همان موارد معضل طلاق دانست که خانواده ها مجبورند چند ماه پس از مراسم ازدواج فرزندانشان پا به دنیای عدل بگذارند تا اینگونه حق از دست رفته جوانانشان را پس بگیرند. این نهایت ازدواجی است که به بهانه عشق با دروغ آغاز شد و در نهایت با تنفر ختم به شر شد.

اما در ازدواج های اینترنتی موارد معدودی نیز وجود دارد که با موفقیت ادامه دارد و طرفین از زندگی خود راضی هستند. تحقیقات جدید توسط استادان استنفورد که بررسی طولانی مدتی در مورد چگونگی دیدار با افرادی که به صورت آنلاین و مجازی با آنها آشنا شده‌ایم، داشته‌اند، نشان می‌دهد افرادی که در دنیای مجازی با یکدیگر آشنا می‌شوند زودتر از دیگر افراد با هم ازدواج می‌کنند و بسیار زودتر از دیگران نیز به سیاق طلاق پیش می‌روند.

سید حسن موسوی چلک، مددکار اجتماعی، در خصوص معایب  ازدواج اینترنتی اظهار کرد: این افراد در اینترنت و فضای مجازی دنبال آرمان و آرزوهای خودشان هستند. علاوه بر این در برخی از موارد این ارتباطات که ماه ها بدون هیچ آشنایی واقعی به طول می‌انجامد، می‌تواند فرد را درگیر واقعیت‌های ساختگی کند.

وی تأکید کرد: در ظاهر ممکن است استفاده از این فضاها برای همسریابی آسان‌ترین راه تشکیل زندگی مشترک باشد اما واقعیت این است که اگر این نوع ارتباط با بلوغ عاطفی طرفین همراه نباشد، می‌تواند آسیب‌های جدی‌ای را از نظر عاطفی و روانی برای جوانان داشته باشد.

گزارش از سارا کیا

انتهای پیام/