به گزارش خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، فیلم سینمایی «قصر شیرین» در سومین سانس از سومین روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر اکران شد. اهالی رسانه رضایت نسبی از «قصر شیرین» داشتند و این موضوع در نشست خبری هم نمود داشت. هر چند نسبت به ریتم فیلم و محتوای فیلمنامه انتقاداتی مطرح شد. مسعود فراستی منتقد نیز در برنامه هفت به تمجید از فیلم پرداخت و بازی دو بازیگر خردسال را در تاریخ سینما بی نظیر دانست.

به بهانه این فیلم با رضا میرکریمی گفتگو کردیم که در ادامه می خوانید؛

این کارگردان سینما به خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: «قصر شیرین» قصه کوتاه از روابط انسانی است. این فیلم هم مانند کارهای قبلی و علایقی که دارم، از روابط انسان‌ها و مخصوصاً خانواده، روابط اعضای خانواده و تحکیم آن می‌گوید. طرح این فیلمنامه پنج سال پیش به ذهنم رسید اما شرایط نوشتن پیش نمی آمد. بارها نوشته و سپس کنار گذاشته می‌شد تا اینکه در نهایت سال گذشته به این نتیجه رسیدم این فیلم را بسازم.

وی درباره اینکه نسل کودک و بچه نقش محوری در این فیلم داشتند و به نظر می‌رسید در روند داستان گاهی کارگردان پا جای پای مجید مجیدی می گذارد و بچه نقش قهرمان را در فیلمنامه دارد، بیان کرد: من سینمای مجیدی را دوست دارم. جایی خواندم که بچه ها مجبورند چندین بار یک حرف را بزنند تا بزرگترها متوجه آن شوند؛ یعنی برعکس تفکر ما که تصور می‌کنیم بزرگتر‌ها برای کوچکتر‌ها یک موضوع را تکرار می کنند، این کوچک تر‌ها هستند که مجبورند با تکرار یک موضوع را به بزرگترها بگویند. بچه ها خوب می فهمند.

میرکریمی درباره انتقاداتی که به پایان بندی فیلم می‌شد، اظهار کرد: معنای پایان باز برای این فیلم را نمی‌فهمم؛ فیلم بیش از این چه باید می‌گفت. در پایان فیلم پدر قصه به گمشده اش بازگشت و ضرورتی نداشت که حتماً شخصیت شیرین را نمایش دهیم. عدم نمایش شخص شیرین به نظرم کار درستی بود. او در تمام اجزای فیلم حضور دارد و به نظر می رسد که زنده است و ناظر ماجراست؛ چون انگار بخشی از تقدیر را او می چیند و در نهایت به هدفش یعنی کنار هم قرار دادن خانواده می‌رسد.

این کارگردان درباره انتقادها از ریتم‌ کند فیلم بیان کرد: معمولاً کسانی که از ریتم فیلم انتقاد می‌کنند، درک درستی نسبت به آن ندارند. ریتم نیازمند دانش و تجربه است؛ ریتم تند یا کند با تجربیات دیداری و شنیداری دیگری مرتبط است که اینجا جایگاهی ندارد؛ چه بسا یکی از نقایص فیلم من ریتم تندش بود.

وی در پایان درباره شانس این فیلم برای دریافت سیمرغ گفت: من به جوایز فکر نمی کنم؛ اما به همه داوران حق می دهم که اشتباه کنند. از اینکه چنین جرأتی داشتند و داوری جشنواره را پذیرفتند، به آن‌ها تبریک می گویم؛ چرا که اهدای جایزه به چند فیلم از میان این فیلم‌ها بسیار کار سختی است. به همین دلیل با وجود اینکه در چند دوره از من خواستند که داور جشنواره باشم، این مسئولیت را نپذیرفتم.

انتهای پیام/