به گزارش حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، نشست خبری فیلم «سال دوم دانشکده من» به کارگردانی رسول صدرعاملی و تهیه‌کنندگی مسعود ردایی برگزار شد.

در این نشست رسول صدرعاملی کارگردان، مسعود ردایی تهیه‌کننده، کریستف رضاعی آهنگساز، مصطفی خرقه‌پوش تدوینگر، علی مصفا، پدرام شریفی، نیلوفر خوش‌خلق، فرشته ارسطویی، سها نیاستی بازیگران این فیلم و هومن بهمنش مدیر فیلمبرداری حضور داشتند.

رسول صدرعاملی در ابتدای این نشست گفت: برای من خیلی لحظه مهمی است که بعد از ۹ سال کار نکردن الان اینجا هستم و هیجان و اضطراب زیادی دارم. انگار اولین بار است که فیلمسازی را تجربه کردم و برایم مهم است که این نوع کار چقدر توانسته بیانگر شادی‌ها و رنج‌ها و خلوت ذهنی کاراکتر‌ها باشد.

او ادامه داد: ساخت این فیلم وقتی می‌توانست امیدوارم کند که تجربه‌های گذشته ام را به کار بگیرم و آن را بسازم. ضعف‌های فیلم به این برمی گردد که فضایی را تجربه می‌کردم که هیچ الگو و مشابهی نداشت. خیلی از بازیگرانم علی مصفا، ویشکا آسایش و شقایق فراهانی سپاسگزارم که واقعا آمدند و گذشت کردند و با وجود اینکه نقش‌های هیجان انگیزی نبود، اما به من کمک کردند که این فیلم ساخته شود.

مسعود ردایی هم در ادامه این نشست گفت: خیلی خوشحالم که بار دیگر در جشنواره فجر حضور داریم و امیدوارم این فیلم هم مثل بقیه فیلم‌های آقای صدرعاملی با فیلمنامه پرویز شهبازی مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد.

رسول صدرعاملی در پاسخ به سوالی درباره فاصله گرفتن از سینمای اجتماعی گفت: اینکه موضوع یک خطی باشد و اینکه به یک دغدغه ملتهب اجتماعی نپرداختم، نیت اصلی من بودم. از سینمای اجتماعی فاصله گرفتم و به سینمای انسانی رسیدم. تجربه سه‌گانه زائر برای من تجربه جدیدی بود که به شخصیت فیلم بپردازد. برایم مهم این بود کاراکترهایم شما را درگیر مشغله‌های ذهنی خودشان کنند. در واقع قصه در ذهن کاراکتر‌ها می‌گذرد نه در اجتماع. فضای ملتهب اجتماعی در همه رسانه‌ها و فضا‌های مجازی دیده می‌شود و فکر می‌کردم باید در میان این میزان از جهان خیانتکار از رفاقت حرف بزنیم و از دوست داشتنی که مبتنی بر رفاقت است.

صدرعاملی همچنین در ادامه در پاسخ به سوالی درباره علت به کارگیری بازیگران حرفه‌ای در نقش‌های آماتور گفت: همه بازیگران آن اتوبوس از بین ۹۰۰ نفر انتخاب شدند که خانم پانته آ. پناهی‌ها در این انتخاب به من کمک کردند. من باید تمرکزم را روی این دو بازیگر که به سینما معرفی می‌کنم، می‌گذاشتم. کنارش باید از علی مصفا و ویشکا آسایش و دیگران کمک می‌گرفتم که طراوت نقش‌ها بهتر دربیاید.

کارگردان فیلم «سال دوم دانشکده من» در پاسخ به سوالی درباره اینکه سعی کرده خیانت را در دهه هفتادی‌ها نشان دهد، گفت: من از خیانت حرف نزدم. شخصیت‌ها در معرض خیانت قرار می‌گیرند. لحن و حرف اصلی فیلم پرداختن به غریزه‌های کمتر گفته شده انسانی است. اینکه در معرض خیانت و گناه و انواع هیجان‌ها قرار می‌گیری و بعد باورپذیر از این‌ها عبور کنی و به یک وفاداری برسی.

سها نیاستی بازیگر نقش اصلی این فیلم سینمایی در پاسخ به سوالی درباره اینکه به نظر می‌رسید بازی اش کپی از بازی نگار جواهریان است، گفت: من قطعا رونویسی از کسی نکردم. از اول که وارد کار شدم چند نفری به من گفتند که شبیه خانم جواهریان هستم، ولی من این را پیش از این نشنیده بودم.

این بازیگر در پاسخ به اینکه چطور وارد سینما شده گفت: یکی از دوستان با من تماس گرفت و گفت تست می‌گیرند؛ من آن زمان دانشجو بودم و گفتم اصلا وقت ندارم. من از قبل به بازیگری علاقه داشتم، ولی به خاطر اینکه در مسیر معماری قرار گرفته بودم فرصتش نبود و از لحظه‌ای که تست دادم برایم جدی شد.

او همچنین درباره اینکه رسول صدرعاملی چطور شما را هدایت کرد، گفت: با کمترین حرف. من فکر می‌کنم برای این نابازیگر انتخاب می‌کنند که خیلی نخواهد پیش فرضی داشته باشد.

سوال بعدی درباره توجه رسول صدرعاملی به جهان زنان و دختران بود و اینکه این کارگردان چقدر از نویسندگان زن برای نزدیک شدن به جهان درونی کاراکترهایش بهره گرفته است. او در پاسخ به این سوال، گفت: در این فیلم کمتر کار تحقیقاتی درباره شناخت زن و این نکته‌ای که در سوال شما بود را انجام دادم. برای اینکه تجربه‌های قبلی به من در ساخت این فیلم کمک کرد. کار‌های قبلی‌ام و زمینه‌ها و تجربه هایم در دوران روزنامه نگاری و جامعه شناسی به من کمک کرد. از سوی دیگر ذات فیلمنامه را کسی نوشته بود که خیلی خوب این سینما را می‌شناسد. پرویز شهبازی درک خیلی خوبی دارد. بعد از اینکه چهار طرح برای من گفت، وقتی من این قصه را انتخاب کردم. پرویز شهبازی سه بار این فیلمنامه را بازنویسی کرد.

خبرنگار بعدی از صدرعاملی درباره مشکل دختران این فیلم سوال کرد که او در این باره گفت: درگیری‌های ذهن متناقض همه ما در احوالات مختلف. شما در عاشقانه‌ترین شکل با یارتان ممکن است ساعتی بعد در موقعیتی آن عشق را فراموش کنید. چه کسی می‌گوید این موقعیت را تجربه نکرده است. اینکه در این موقعیت گذشته باشد یا فرورفته باشد به خودش مربوط است و این ربطی به نسل جوان و دهه شصت و هفتاد و ... ندارد.

در ادامه نشست خبری فیلم «سال دوم دانشکده من» پدرام شریفی درباره اینکه چه شد که نقشی در این فیلم را قبول کرد گفت: اسم آقای صدرعاملی و فیلمنامه خیلی خوبی که بود و عواملی که در کار بودند این اتفاق را برای من جذاب کرد. من همه تلاش خودم را کردم امیدوارم اتفاق خوبی افتاده باشد.

سوال دیگر از صدرعاملی این بود که آیا اصولا در این فیلم و کار‌های قبلی به دنبال تجویز یک راهکار برای آسیب‌های اجتماعی هم بودید و اختلال در گفتگو را چقدر در این آسیب‌های اجتماعی دخیل می‌داند، که او گفت: فیلمساز در شرایطی نیست که راهکار نشان دهد. فیلمسازی که می‌خواهد به مسائل جامعه ملتهب خودش که آدم هایش هر روز با یک حادثه تازه روبه رو هستند و همیشه حوادث از تحلیل‌های ما جلوتر هستند، بپردازد و پرداختن به این سینما که به مناسبات انسانی برسد چیزی بود که سعی کردیم به آن برسیم.

انتهای پیام/