به گزارش خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، تعریف قرارداد در اذهان عمومی کاملا مشخص و روشن است اما سوالی که شاید در این بین مطرح شود این است که این قرارداد در زمان انعقاد چه شرایطی باید داشته باشد و یا اصلا چند نوع قرارداد کاری وجود دارد که امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا به بررسی و معرفی نکات مهم این قرارداد بپردازد.
همانطور که از نام قرارداد کار به ذهن می رسد، یک طرف قراردادکار، کارگر و دیگری کارفرماست، ولی از دیدگاه قانون کار، کارگر چه کسی است؟
کارگر در ماده ۲ قانون کار تعریف شده است و بهطور کلی باید گفت؛ شخص حقیقی است و بهعبارت روشنتر یک انسان است، کارش جنبه تبرعی و مجانی ندارد یعنی در قبال کار، مزد دریافت میکند حال این مزد میتواند روزانه، ماهانه یا هفتگی باشد؛ ویژگی آخر اینکه تحت تبعیت و به دستور کارفرما کار را انجام میدهد.
این مطلب را از دست ندهید: قرارداد کار کارگران چه زمانی منقضی میشود؟
در مقابل، کارفرما می تواند شخص حقیقی یا حقوقی باشد به عبارتی لازم نیست حتما انسان باشد، کارفرما حتما لازم نیست نظارت مستقیم بر کار داشته باشد. چه بسا کارفرما از مدیرکارگاه برای نظارت بر کار استفاده کند.
اکنون که طرفین قرارداد کار را شناختیم باید بگوییم که ماده ۷ قانون کار، قرارداد کار را تعریف کرده است.
با توجه به اینکه قرارداد کار در قانون تعریف شده است، پس این قرارداد معین محسوب میشود؛ قرارداد معین است یعنی شرایط و چارچوب آن در قانون تعریف شده است و بر خلاف برخی شرایط آن نمیشود توافق کرد از جمله آنچه در ماده ۸ قانون کار آمده مبنی بر اینکه تغییرات بعدی در قرارداد کار در صورتی نافذ خواهد بود که برای کارگر مزایایی کمتر از امتیازات مقرر در این قانون منظور نکند.
این تعاریف مطابق قوانین کار بوده و در متن قانون کار موجود است:
در قرارداد کار علاوه بر مشخصات دقیق طرفین، موارد زیر هم باید موجود باشد:
این مطلب را از دست ندهید: موارد قانونی خاتمه "قرارداد كار"
این مطلب را از دست ندهید: قراردادهای کار تغییر کرد
در این قراردادها، خاتمه قرارداد در آن ذکر میشود، و با پایان زمان آن قرارداد خاتمه مییابد. در صورتی که قرارداد موقت به موقع تمدید نشود و تعیین تکلیف نشود و کارگر همچنان به کار خویش ادامه دهد، کارگر میتواند ادعا کند که شفاها قرارداد تمدید شده است.
بیشتر بخوانید: قانون کار باید اصلاح شود
باید بدانیم در این قراردادها تمدید یا تجدید قرارداد سبب دائمی شدن قرارداد نمیشود.
طبق تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار در کارهایی که طبیعت آنها جنبهمستمر دارد، چنانچه مدتی در قرارداد ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی میشود؛ بنابراین کارگری که در یک کارخانه فرشبافی مشغول به کار میشود چنانچه انجام کار مقید به مدت خاصی نباشد و مقرر گردد روزانه مبلغ مشخصی مزد دریافت کند، قانون کار چنین کارگری را کارگر دائم آن کارگاه خواهد شناخت.
ذکر این نکته خالی از لطف نیست که بدانیم در گذشته از اصطلاح قرارداد دائم به جای قرارداد غیرموقت استفاده میشد، ولی باید بدانیم که در حال حاضر قانونگذار بهدرستی از اصطلاح قرارداد غیرموقت استفاده کرده است، چون قراردادها حتی اگر غیرموقت (دائم) هم باشند، محدود به وقایع مختلفی مثل فوت، از کارافتادگی، بازنشستگی و این قبیل امور هستند.
کارگر و کارفرما در قراردادهای غیرموقت، میتوانند با توافق یکدیگر دوره آزمایشی تعیین کنند که مدت این دوره آزمایشی حتما باید در قرارداد مشخص شود و طبق قانون حداکثر این مدت برای کارگران ساده و نیمهماهر یک ماه و برای کارگران ماهر و دارای تخصص بالا سه ماه است. در این دوره آزمایشی هریک از کارگر یا کارفرما میتواند رابطه کار را بدون الزامی به پرداخت خسارت قطع کند.
این مطلب را از دست ندهید: قرارداد کارگران مشاغل غیرمستمر چگونه است؟
در قرارداد کار معین، همانطور که از نام آن پیداست برای انجام کار معینی قرارداد کار منعقد شده است. برای مثال کارگرانی برای حفر کانال لولهکشی آب یا گاز برای منطقه مشخص شهری بهکار گرفته شدهاند، با اتمام عملیات لولهگذاری کار آنها خاتمهیافته تلقی خواهد شد. نکتهای که باید به آن دقت کنیم این است که در انجام کار معین هم، کارگر با ابزار و لوازم متعلق به کارفرما و بنا به دستور او کار را انجام میدهد و از این جهت با پیمانکار متفاوت است چراکه پیمانکار خودش ابزار و وسایل کار را فراهم میکند و به نوعی کارفرما محسوب میشود.
به طور کلی خاتمه قرارداد کار میتواند به سبب یکی از عوامل زیر باشد
اخراج کارگر میتواند به دلایل مختلفی باشد ازجمله:
بر اثر قصور و بیانضباطی کارگر؛
این مطلب را از دست ندهید: حوادث ناشی از کار چیست؟
پس از توقیفِ منجر به محکومیت جزایی. در حال حاضر هرگونه توقیف متهم که منجر به محکومیتش شود از جهات موجه اخراج کارگر خواهد بود؛
موارد دیگری هم برای اخراج میتواند وجود داشته باشد ازجمله اینکه کارفرما ورشکسته شود یا فعالیتی که کارگاه برای آن تشکیل شده در انحصار دولت قرار بگیرد و غیره.
انتهای پیام/