به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، نشریه فایننشال تایمز در گزارشی تحت عنوان «چرا ترامپ دروغ می‌گوید» نوشت: همه ما دروغ می‌گوییم، ولی هیچیک مانند دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا دروغ نمی‌گوییم. ترامپ عجیب و غریب‌ترین، بی‌محاباترین و خستگی ناپذیرترین دروغگوی عصر ماست.

برخی از ما برای حفظ حریم شخصی یا احساس استقلال و برخی برای اجتناب از ناراحت کردن دیگران یا حفظ احساسات و خواسته‌های خود دروغ می‌گوییم. ولی شکل دروغگویی ترامپ با دیگران متفاوت است. دروغگویی ترامپ نه تنها او را از هنجار‌های یک رئیس جمهور دور می‌کند، بلکه با هنجار‌های خود دروغگویی نیز تفاوت دارد.

سایت فکت چکر Fact Checker وابسته به واشنگتن پست نوشت: ترامپ در طول دو سال نخست ریاست جمهوری خود حدود ۷۶۰۰ بار دروغ گفته است. ترامپ از پدر و مادری متولد شده است که به موجب برخی روایت‌ها او را منزوی و گوشه گیر بار آورده بودند. ترامپ در بخش اعظم زندگانی خود تنها بوده است. گفته می‌شود در مدرسه و دانشگاه او هیچ دوستی نداشته که رابطه دوستانه خود را با او حفظ کرده باشد. منشا و علت رفتار ترامپ هر چه باشد، روان شناسان شیوه ارتباط گیری ترامپ را نوعی «اختلال شخصیتی دوری‌گزین یا اجتناب کننده» توصیف می‌کنند.

تیم اوبراین شرح حال نویس معروف آمریکایی در این باره گفت: ترامپ تنها‌ترین فردی است که تاکنون دیده ام. او از ساختار روحی و روانی و احساسی که هر فردی برای برقراری ارتباطات عمیق با دیگران نیاز دارد، برخوردار نیست.

با توجه به این کمبود روحی روانی به نظر می‌رسد ترامپ حقیقت را کتمان می‌کند تا بقیه به او توجه نشان دهند، به او فکر کنند و به لحاظ احساسی با او همراهی کنند. از آنجایی که ترامپ در دل مردم جا ندارد می‌خواهد کاری کند که همیشه به یادش باشیم. من به این نتیجه رسیده ام که بزرگترین جاه طلبی‌های او سیاسی یا مالی نیستند - بلکه روحی و روانی هستند. او از ما می‌خواهد هرگز از او چشم برنداریم. او می‌خواهد تا ذهن و فکر ما را استعمار کند. ترامپ به عنوان رئیس جمهور کار‌هایی انجام می‌دهد تا مردم همیشه درباره او حرف بزنند و به اصطلاح نامش ورد زبان‌ها باشد. توسل به تهدید و خط و نشان کشیدن و بحث و جدل او را در کانون توجهات قرار می‌دهد. گفتن دروغ‌های شاخدار و مبهم دقیقا همین کار را می‌کند، چون از دیدگاه او بدنام بودن از فراموش شدن خیلی بهتر است.

ترامپ طی سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ برای گفتگو با خبرنگاران از نام مستعار «جان بارون» به عنوان سخنگوی دونالد ترامپ استفاده می‌کرد. بارون در طول این گفتگو‌ها همواره از ترامپ تعریف می‌کرد. جان بارون شخصیتی جعلی بود که ترامپ خلق کرده بود، چون می‌دانست هیچکس دیگر در مقام دفاع یا ستایش از او برنمی‌خیزد. خلق چنین شخصیتی در نتیجه این بوده که ترامپ در دوران کودکی مورد بی مهری و غفلت قرار می‌گرفت و توجهی به او نمی‌شد. ترامپ و ملانیا در سال ۲۰۰۶ نام تنها فرزندشان را بارون گذاشتند، چون به اعتقاد من ترامپ می‌خواست بدین ترتیب به دوست خیالی خود حیات ببخشد و این رویا را واقعی کند.

روانشناسان حتی میان دروغگویی ترامپ و خلق و خوی مردانه او نوعی ارتباط برقرار می‌کنند. مطالعات روان شناسی نشان می‌دهد پسربچه‌ها در طول رشدشان به علت عشق وافر دوران کودکی به مادر همیشه نگران آن هستند که چیزی زنانه در نهاد آن‌ها وجود داشته باشد - اینکه او یک مرد واقعی نیست و هر لحظه ممکن است جعلی بودن شخصیتش فاش شود. این ترس درونی به شدت بر روی رفتار ترامپ تاثیر گذار بوده است و مثالی روشن برای گریز ترامپ از این ترس، علاقه او به کشتی کج حرفه‌ای است.

ترامپ قبل از آنکه وارد گود رقابت‌های سیاسی شود، طی سال‌های ۱۹۸۸ تا ۲۰۱۳ در مسابقات کشتی کج حضور پیدا می‌کرد و حتی در سالن مشاهیر کشتی جهانی نیز وارد شد. در کشتی کج همیشه خوب‌ها در برابر بد‌ها قرار می‌گیرند - یک قهرمان در برابر یک رقیب ترسو - ترامپ نیز گاهی برای تحقیر مخالفانش از اسامی و اوصاف کشتی گیران استفاده می‌کند.

در کشتی کج واقعیت و داستان پردازی در کنار هم در شکل گیری احساسات مخاطبان تاثیرگذار است. در این میان داستان پردازی‌های تخیلی می‌توانند احساسات واقعی را از بین ببرند. یک طرفدار کشتی همیشه قدرت قهرمانش را واقعی می‌پندارد فرقی نمی‌کند این خیال پردازی و جعلی باشد. به عبارت دیگر در جهان کشتی کج احساس واقعی بودن از خود واقعی بودن مهم‌تر است.

بسیاری از دروغ پردازی‌های سیاسی ترامپ نیز از همین قاعده پیروی می‌کند. به عنوان مثال داده‌ها و اطلاعات ثابت می‌کنند که احداث دیوار بهترین شیوه تامین امنیت مرزی نیست، ولی برای بسیاری از طرفداران پروپاقرص ترامپ این داده‌ها اعتباری ندارند. آن‌ها - به ویژه کسانی که در نگرانی‌های ترامپ سهیم هستند - دروغ‌های ترامپ را خیلی راست‌تر از خود حقیقت احساس می‌کنند.

در هر حال اینکه روزنامه نگاران گفته‌ها و عملکرد ترامپ را رصد و هر لحظه راستی آزمایی می‌کنند شاید اقدام مثبتی باشد، ولی در عین حال می‌تواند تبعات بدتری به دنبال داشته باشد، زیرا اگر تحلیل من درست از آب در بیاید، راستی آزمایی ترامپ موجب توقف دروغ پردازی‌های او نمی‌شود بلکه ممکن است به تحقق خواسته ترامپ کمک کند - اینکه تا ابد نام او در فکر و ذهن ما باقی بماند.

انتهای پیام/

نگاه روانشناسانه به دروغگویی‌های ترامپ