به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، برای خیلی از ما پیش آمده است که با انسان‌های خیر برخورد داشته ایم. کسانی که بدون ریا کاری سعی دارند، به دیگران کمک کنند و رضای الهی را جلب کنند. این افراد در تاریخ بشریت بودند، اما به دلیل اینکه کارهایشان را در خفا انجام می‌دادند، دیده نمی‌شدند. در کتاب فرهنگ مهرورزى نوشته‌ای از شیخ حسین انصاریان داستانی از یک خیر نقل شده است که با کارش خدمت فراوانی به زائران حضرت معصومه (س) کرده است. در ادامه این داستان را می‌خوانید.
«ایّامى که در حوزه با برکت قم مشغول تحصیل بودم و گاهى هم براى تبلیغ معارف حقه در مجالس مذهبى سخنرانى مى کردم به وسیله یکى از دوستانم جهت تبلیغ دین در خانه تاجرى مؤمن و متّقى در شهر قم دعوت شدم.
واسطه دعوت که از سادات محترم قم بود، آن تاجر مؤمن متقى صاحب مجلس را این گونه برایم توصیف کرد: زمانى که در شهر قم مسافرخانه به اندازه مسافر نبود و شهر از هر جهت در محدودیت قرار داشت و جمعیت چندانى در آن سکونت نداشت، این تاجر در مرکز شهر در محلّى که به پایانه هاى مسافربرى که نوعاً ماشین هاى مسافرتى و مسافران از آن عبور مى کردند نزدیک بود، خانه اى وسیع، داراى اتاق هاى متعدد که بیش از نیاز خود و خانواده اش بود، بنا کرد، شاید اقوام و دوستان در دل خود به او ایراد مى گرفتند که این خانه وسیع و اتاق هاى متعددى که مورد نیاز نیست چرا بنا مى شود؟ ولى او در بنا کردن این خانه نیّت بسیار پاک و با منفعتى داشت.
وقتى خانه ساخته شد، از ابتداى زمستان تا انتهاى آن در سرماى بسیار خشک کویرى قم که طاقت فرسا بود، نزدیک نیمه شب از خانه بیرون مى آمد و به گشت و گذار مى پرداخت، اگر غریبى را مى دید یا مسافرى را تنها یا همراه زن و فرزندش مشاهده مى کرد که به علت خرابى اتومبیل یا پیدا نکردن مسافرخانه یا به علت دیگر سرگردان مانده، او را به خانه مى آورد و با رویى گشاده، اتاقى گرم همراه با وسائل پذیرایى از میوه و خوراک در اختیارش مى گذاشت تا آن شب را از خطر سرما در امان بماند و فرداى آن شب به شهر و دیارش بازگردد و براى او ثابت شود که اهل ایمان و اهل تقوا با عنایت و لطف خدا از مهر و محبتى گسترده نسبت به همگان برخوردارند و از هیچ کمکى نسبت به همنوعان و برادران ایمانى و خانواده هاى اسلامى دریغ ندارند.
هزینه کردن مهر و محبّت تا جایى مورد توجه اسلام و پیشوایان با کرامت آن است که فرمان رسیده نه فقط زنده‌ها بلکه از مردگان خود هم یاد کنید و براى آنان کار خیر انجام دهید و حداقل هفته اى یک بار کنار مزارشان حاضر شوید که سبب خوشحالى و شادمانى آنان مى شود و باعث دعاگویى آنان به شما مى گردد زیرا این مهر ورزى شما و سؤال از حال زندگان و کار خیر براى مردگان براى شما نزد خدا داراى پاداش بزرگ و سبب حل مشکلات خواهد بود.»
انتهای پیام/
روایت جالب شیخ حسین انصاریان از یک خانه در قم
به گزارش خبرنگار 
