حرف‌هایی از دل یک هنر
در این نوشتار نگاهی می‌کنیم به فرش دستباف کرمانشاه ٬هنری که از پیشینه‌ای کهن برخوردار بوده و احیاء آن نیازمند توجهی ویژه است.
به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ازکرمانشاه ،دوک زن عشایر دیگر تاب گذشته را ندارد او که زمانی پشم‌ها را با همین دوک می ریسیده و برای تهیه فرش به بازار عرضه می‌کرد، گویی با رکود این صنعت در استان کرمانشاه تمایلش به این کار کم شد.
ورود تکنولوژی و تاباندن الیاف به شیوه‌ای صنعتی هم قدرت تاباندن پشم را به سیاق گذشته از بانوی عشایر گرفت، حالا همین پشم مرغوب حاصل از فرآورده‌های دامی استان باید مسافتی طولانی را به مناطقی همچون شیراز و کاشان که از مراکز اصلی انتقال پشم کرمانشاه است طی کند تا به ریسه و سپس خامه تبدیل شود .
پشم صادر شده پس از فرآوری و تبدیل به الیاف دوباره گذرش به کرمانشاه می‌افتد، این محصول حاصل کارخانه ریسندگی سایر استان هاست یعنی مکان‌هایی صنعتی که استان کرمانشاه از وجود آن بی بهره است.
پس از طی شدن این چرخه الیاف تهیه شده حاوی ارزش افزوده به بازار هدایت می‌شود و تولید کنندگان فرش استان به بهایی گزاف‌تر مشتری آن می‌شوند.مسیری که می‌تواند هموارتر باشد و بدون پیچ وخم‌های کنونی انگیزه تولید فرش را برای علاقمندان به این صنعت فزونی بخشد و دستمایه رونق اقتصادی در استانی با حجم بالای بیکاری گردد.
جای خالی طرح‌های بومی در تولید فرش
با گذر از نقش مهم صنایع وابسته همچون ریسندگی در تولید فرش دستباف به موضوعی مهم به نام طراحی می‌رسیم نکته‌ای که در مختصات ارزیابی فرش دستباف مهم و اساسی است.
بعد از اینکه دار‌ها برقرار شد نقشه‌ای هم باید فراهم شود تا بر اساس آن طرح مورد نظر بر دل تار و‌پود فرش نقش بندد.
هر چند پیشینه فرش کرمانشاه در دو منطقه سنجابی و سنقر و‌کلیایی زبانزد است و فرش‌های تولیدی این مناطق در گذشته‌ای نه چندان دور پرآوازه‌تر بوده است، اما با نگاهی به نقشه‌های فرش کرمانشاه به نظر می‌رسد که طرح‌های کهن، امروز نتوانسته اند آنچنان که باید در دنیای پر از رقابت تولید فرش جای پایی برای خود باز کنند و به این ترتیب از روز‌های خوش گذشته فاصله گرفته اند.
بافندگان فرش دستباف این روز‌ها اغلب به دنبال نقشه‌هایی هستند که در بازار مشتری پسند ترند. انتخاب این طرح‌ها هم آنگونه که به نظر می‌رسداز سوی بافندگان استان طرح‌هایی زیبا، اما نه با رنگ و بوی فرهنگ بومی است...
معاون امور بازرگانی توسعه و تجارت سازمان صنعت٬ معدن و تجارت استان کرمانشاه به وجود ۱۵۰ کارگاه فرش دستباف در استان اشاره می‌کند اسماعیلی معتقد است: آموزش و سرمایه گذاری به تجاری سازی صنعت فرش استان کمک می‌کند و با لحاظ کردن اصالت و فرهنگ منطقه و بهره گیری از طرح‌های جدید می‌توان فرش کرمانشاه را برای سلایق امروز همخوان کرد..
راهکار‌هایی که باید با برنامه همراه باشد
سالهاست که راهکار‌هایی همچون آموزش و اقدامات مشابه بر اندیشه احیا فرش دستباف کرمانشاه حکمفرماست، اما هنوز فرش کرمانشاه به جایگاهی در خور در صنعت فرش دستباف نیافته است.
به این ترتیب می‌توان گفت اگر نقشه فرش کرمانشاه به شیوه‌ای نوین طراحی شود و از نوستالژی بودن که خاطرات سال‌های نه چندان دور را برای کهن‌ترین‌ها تداعی می‌کند و اندکی برای امروزی‌ها غریبه است دور شود شاید در ادبیات بازار هم مشتری پسند‌تر شود و آنگاه جایی برای رقابت پیدا کند.
دستیابی به نکات پیش گفته شده را معاون امور بازرگانی توسعه و تجارت سازمان صنعت ٬ معدن و تحارت استان کرمانشاه «منوط به گذر زمان می‌داند» گذری که همگان بر ارزشمند بودن آن اذعان دارند.
احمدی سرپرست اداره فرش استان کرمانشاه وجود عواملی همچون نظارت بر کارگاه‌های خانگی، ایجاد زیرساخت‌های صادراتی و پرداخت تسهیلات ارزان قیمت را در رونق دهی به صنعت فرش دستباف استان مهم می‌داند، مواردی که نتیجه بخش بودن آن مستلزم برنامه ریزی منسجم و هماهنگ از سوی مسئولان و بافندگان است.
این اقدامات اگر به موقع٬ هدفمند و با سرعت اجرایی شود، می‌تواند ریشه‌های صنعت فرش دستباف کرمانشاه را به اصالتش پیوند زند و غبار روزمرگی را از تن آن بزداید.
انتهای پیام/پ
