به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمانشاه، 21 آبان 96 شب سیاهی که صد‌ها نفر از هموطنانمان را به کام مرگ کشاند و شبی که کودکان خردسال هنوز کابوسش را می بینند و وحشت زده در دل شب‌های بلند زمستان به امید یافتن آغوش مادرانشان بیدار شده، اما با چیزی جز سیاهی و سرما ملاقات نمی کنند.

اینجا، آب نبود، نان نبود، بابا نبود، خانه نبود و حتی چادر هم نبود. باد و باران بود، ولی امید هم بود. نهایت آرزوی بچه‌های داغدار شده بود کانکس تا لااقل از سرمای زمستان ۹۶ جان بدر کنند. گمان همه این بود اول چادر می‌یابند، بعد کانکس، بعد خانه شان ساخته می‌شود و دوباره عید نوروز نشده بازماندگان به هم می‌پیوندند. اما همه چیز برای همه آنگونه که باید پیش نرفت.

حالا در سالگرد زلزله کرمانشاه، هنوز خیابان و پارک‌ها و کوچه پر است از چادر‌ها و آلونک‌ها و کانکس ها. مستاجران سابقی که دیگر پولی ندارند خانه اجاره کنند، حتی برخی مالکان هم نتوانستند در این گرانی مصالح آجر روی آجر بگذارند. خیلی‌ها کار ندارند، نان آورشان زیر خاک و خودشان روی خاک‌های کوچه‌های ویران شده اند و ما هم دیگر تب و تاب سابق را نداریم یا پولمان برای کمک تمام شده یا خسته این چهارفصل سرد و گرم سپری شده ایم. دیگر در خیابان‌های سرپل ماشین‌هایی با پلاک استان‌های مختلف ایران زیاد نمی‌بینید و همچنان دخترکانی که دلشان غش می رود برای یک جفت چکمه ، کودکانی که پارسال همین روز‌ها پدرشان برایشان کاپشنی خریده بود که زمستان سرد سرپل ذهاب گرمشان کند، اما پدر و کاپشن و همه چیز را یکجا و یکشبه از دست دادند.

هنوز اینجا شب‌ها گاهی پس لرزه‌ها کودکان را به گریه می اندازد. نه بخاطر بیم مرگ و آوار بلکه، چون زلزله یادشان می‌آورد آخرین اشک‌های مادرشان را وقتی در آغوش هم زیر آوار مانده بودند و مردم جنازه مادر و جسم نیمه جان کودک را پس از دو روز با هم از زیر خاک بیرون کشیدند.

در گزارش قبل صحبت از پیرزنی شد که  در گورستان زندگی می‌کند.

خبرنگار باشگاه خبرنگاران پیگیر مشکل این زن شد و از بنیاد مسکن سرپل ذهاب درباره نحوه کمک به این زن جویا شد.

محمدی فر مسئول بنیاد مسکن انقلاب اسلامی شهرستان سرپل ذهاب در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمانشاه، گفت : این زن در شهر سرپل ذهاب مسکن مهر را به اسم دخترش اجاره کرده و دخترش ساکن تهران است، خانواده ضعیفی هستن که اصالتا اهل سرپل نیستن، اما ۴۰ سال است ساکن این شهر هستند. شوهرش در مغازه‌ای مشغول به کار بوده که صاحب ملک آن جا به جای دریافت تجاری از تسهیلات مسکونی بهره برده و متاسفانه چیزی عاید این شوهر مستاجر نشده است.صاحب خانه بلاعوض و تسهیلاتش را دریافت کرده و متاسفانه این شخص بلاتکلیف مانده است.

محمدی فر افزود: در یک شهر همزمان دو مستاجر نمی‌توانند یک قول نامه داشته باشند. الان کار وام معیشتی انجام شده و مسکن مهر هم در حال عوام سازی و این زن تسهیلات معیشتی و بلاعوضش را دریافت کرده و باید در جای دیگری به اجاره منل بپردازد.

وی افزود: در سرپل ذهاب گورخوابی نداریم، اما عده‌ای هستن که پشت حرم سکونت می‌کنند آن‌ها تسهیلات معیشت و بلاعوض را دریافت کرده اند، اما به دلیل اینکه کوچه‌ها باریک و مصالح انبار شده در این مکان به انتخاب خودشان سکنی گزیدند.

انتهای پیام/د