زحل ششمین سیاره از خورشید و دومین سیاره بزرگ در منظومه شمسی است و دورترین  سیاره قابل مشاهده از زمین با چشم غیر مصلح است اما از طریق یک تلسکوپ برجسته‌ترین ویژگی‌های یک سیاره مانند حلقه‌های زحل قابل مشاهده است؛ اگرچه سیاره‌های دیگر منظومه شمسی  مثل مشتری، اورانوس و نپتون دارای حلقه هستند اما بدون شک زحل فوق العاده‌ترین  سیاره است.

ویژگی‌های فیزیکی سیاره زحل

ساختار درونی این سیاره از هسته سنگی (سیلیکاتی) داغ مرکزی، لایه‌های هیدروژن فلزی و لایه‌های هیدروژن مولکولی یعنی همان جو متراکم زحل  تشکیل شده، همچنین جو از 96/3 درصد هیدروژن مولکولی، 3/25 درصد هلیوم و بقیه از متان، آمونیاک، دوتریم، اتان و بخار آب تشکیل شده  و دارای آئروسل‌هایی از جنس یخ آمونیاک، یخ آب و هیدروسولفید آمونیوم است.

قطر متوسط زحل 120536 کیلومتر و این سیاره به اندازه کافی بزرگ است که بتواند بیش از 760 زمین را در خود جای دهد و جرم آن تقریبا 95 برابر جرم زمین  و چگالی آن از سیارات دیگر کمتر است.

نیرو جاذبه در سیاره زحل

نیرو جاذبه کیوان کمی بیشتر از نیرو جاذبه زمین یعنی 1/08 برابر آن است. وزن یک شخص 45 کیلوگرمی روی کیوان 48/5 کیلوگرم است.

روز و سال در زحل چه قدر طول می‌کشد؟

کیوان سریع‌تر از هر سیاره دیگر در منظومه شمسی به جز مشتری، به دور خودش می‌چرخد. هر چرخش کیهان به دور محور خودش ده ساعت و 39 دقیقه طول می‌کشد. یک سال روی زحل، 29/46 سال زمینی به طول می‌انجامد.

ویژگی حلقه‌های اطراف زحل

حلقه‌های زيبا زحل از زمين تنها با تلسكوپ قابل مشاهده هستند؛ اين حلقه‌ها اولين بار به وسیله گاليله در قرن 17 كشف شدند. حلقه‌های زحل دور این سیاره و موازی با استوا قرار دارند و هرگز با سیاره برخورد نمی‌کنند.

مجموعه حلقه‌های زحل، بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین حلقه‌ها در منظومه شمسی هستند که تا صدها هزار کیلومتر از سیاره فاصله گرفته‌اند، این حلقه‌ها پهن ولی بسیار تخت و نازک هستند؛ حلقه‌های زحل شامل بی شمار قطعات  و و خرده‌های ریزسنگ و یخ یا سنگ‌های پوشیده از یخ آب در ابعاد چند میلی‌متر تا چند متر است همچنین ضخامت حلقه‌ها با هم متفاوت هستند و از هم فاصله دارند.

قمرهای سیاره زحل

در اطراف زحل حدود 63 قمر وجود دارد؛ اسامی برخی از اقمار بزرگ شناخته شده سياره زحل عبارتند از تيتان- ری آ- پاپتوس- فی بی- دیون- تيتس- انسلادوس- هيپريون- ميماس که برای نمونه خصوصیت چند قمر توضیح داده می‌شود.

تیتان: بزرگ ترين قمر زحل، تيتان نام دارد كه حتی از سياره‌ عطارد و ماه زمين نيز بزرگتر است؛ در واقع آن دومين قمر بزرگ منظومه شمسی بعد از گانیمد (قمر مشتری) محسوب می‌شود و تنها قمر زحل است که یک کاوشگر زمینی به آن فرستاده شده است.  در اتمسفر این قمر باران‌هایی از اتان و متان  وجود دارد. تیتان، تنها قمر دارای جو در منظومه  شمسی است.

تیتان

انسلادوس: این قمر به دلیل ساختار یخ‌های تشکیل دهنده‌ آن، به شدت نور را بازتاب  می‌کند. قمری سرد است و به دلیل آبفشان‌های یخی‌اش شهرت دارد.

انسلادوس

رئا: دومین ماه بزرگ کیوان و نهمین ماه بزرگ سامانه خورشیدی است.

میماس: میماس کوچک‌ترین جرم شناخته ‌شده سامانه خورشیدی و به شکل کره است. این قمر یکی از نزدیک‌ترین قمرها به سیاره زحل  و همین‌طور کوچک‌ترین قمر این سیاره است.

تتیس: این قمر دره‌ای بزرگ به اسم ایتاکا کازما با وسعت ۱۰۰ کیلومتر، دارد.

دیونه: این قمر از تنگه‌ها و فرورفتگی‌های زیادی پوشیده شده است.

انتهای پیام/