پیرمرد عطار که دمنوش و شربت هایش بین راهیان به کربلا مشهور است، خستگی را از تن عاشقان سیدالشهدا (ع) به در می‌کند.

به گزارش خبرنگار حوزه رفاه و تعاون گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در ایام اربعین خدمتگزاران بسیاری برای خدمت به زوار اهل بیت (ع) وجود دارند. در این حدود ۷ سال که ایرانی‌ها میهمان عراقی‌ها در موسم اربعین هستند، عادات زوار ایرانی برای میزبانان عراقی شناخته شده و در برخی موکب‌ها ایرانی‌ها با چای به سبک ایرانی پذیرایی می‌شوند. چای به سبک عراقی، استکانی است که یک سوم آن پر از شکر است و چای و آبجوش بصورت یکرنگ در داخل استکان ریخته می‌شود. اما به احترام ایرانی ها، شکر را داخل استکان نمی‌ریزند و بطور جداگانه به ایرانی‌ها شكر تعارف می‌كنند.

اما در این میان گاهی اوقات ایرانی‌ها نیز در کشور عراق و در مسیر زائران اربعین موکب برپا می‌کنند. در مسیر راهپیمایی با موکب بسیار شلوغی مواجه شدیم و با پرس و جو متوجه شدم که خدام این موکب ایرانی، با دمنوش‌های لذیذ از زائران پذیرایی می‌کنند. مسئول موکب پیرمردی است که با گیاهان دارویی خستگی زائرین را از تن آن‌ها بیرون می‌برد. پیرمرد حدودا ۷۰ ساله‌ای که سال‌ها برای خدمتگزاری به زائران امام حسین (ع) در موکب‌ها انواع دمنوش‌ها را دم می‌کند.

موکب حاج آقا خیلی شلوغ است و استقبال مردم از دمنوش‌ها بسیار بالاست. صف‌های طولانی برای نوشیدن این دمنوش‌ها بسته می‌شود. گاهی اوقات زوار حدود یک ساعت برای نوشیدن این دمنوش‌ها در صف می‌مانند.

درباره علت صف‌های طولانی از زائرین اربعین سوال کردم. آن‌ها می‌گویند دمنوش‌های حاج آقا حرف ندارد، چون با عشق دم می‌کند. می‌گويند دمنوش‌های حاجی مزه خاصی دارد. توصیه می‌کنند که برای یکبار هم شده از این دمنوش‌ها بنوشم.

زوار حضرت علی (ع) تنها ایرانی‌ها نیستند و مسلمانان از کشور‌های متعددی برای راهپیمایی اربعین می‌آیند. آن‌ها نیز دمنوش‌های حاجی را اکسیری وصف می‌کنند که علاوه بر خارج کردن خستگی، درون آدمی را پاک می‌کند، چون با عشق اهل بیت(ع) دم می‌شوند.

پیدا کردن حاج آقا کار سختی نبود و خوشبختانه در آن شلوغی موفق شدم با او هم کلام شوم. با رویی گشاده پذیرای گفتگویی کوتاه شد. گفتگو را با این مقدمه آغاز می‌کند که در یکی از خیابان‌های تهران عطاری کوچکی با انواع گیاهان دارویی دارد و هر سال به جهت ارادت به امام حسین (ع) با گیاهان معطر به استقبال زوار می‌رود.

پیرمرد عطار می‌گوید که هرسال گیاهان دارویی را به عشق حضرت علی (ع) جمع آوری و خشک می‌کند تا با آغاز راهپیمایی اربعین این گیاهان را دم کرده و به زوار بدهد. می‌گوید سالهاست در محضر و سایه اهل بیت زندگی کرده ام، از کودکی با نام علی (ع) و حسین (ع) بزرگ شده ام. ما شیعیان برای زنده نگه داشتن نام و راه فرزندان پیامبر اکرم (ص) از کوچکترین کار دریغ نمی‌کنیم و من هم ارادت خودم را این گونه نشان می‌دهم.

از او درباره هزینه این موکب پرسیدم. می‌گوید برای خدمت به زوار امام حسین (ع) هیچ پولی از هیچ دستگاه و ارگانی نمی‌گیرم و برای دل خودم این چایی‌ها و دمنوش‌ها را دم می‌کنم. در این موکب‌ها کسانی هستند که فقط برای چند روز هم که شده کار و زندگی و زن و فرزند خود را کنار می‌گذارند و به اینجا می‌آیند، در اینجا مادیات و مسائل دنیوی جایگاهی ندارند.

حاج آقا علاوه بر دمنوش شربت‌های خوشمزه‌ای نیز درست می‌کند؛ از شربت خاکشیر گرفته تا سکنجبین که این شربت‌ها را با زعفران و گلاب نام درست می‌کند و آن‌ها را عصر‌ها توزیع می‌کند، چون هوا کمی گرمتر است و زائران با نوشیدن آن‌ها خنک شوند.

این عطار تهرانی با چای ترش از من استقبال کرد و گفت: «بگو «یا علی» و چای را بنوش و برای دل دردمندان نیز دعا کن، برای عشاق حضرت عباس دعا کن؛ عشق به عباس دل‌ها را راهی کربلا می‌کند.»

چای ترش حاج آقا واقعا طعم خاصی دارد. طعم ارادت و عشق به اهل بیت (ع)؛ مثل چای روضه امام الحسین (ع) که حتما همه طعم آن را چشیده ایم و به نیت شفا آن را می‌نوشیم. در مسیر کربلا هر کسی به هر گونه‌ای ارادت خود را نشان می‌دهد، یکی با چای، یکی با دمنوش و دیگری با خدمتی دیگر. در مسیر حسین (ع)، حتی قهوه تلخ عربی نیز شیرین تر از عسل است.

انتهای پیام/