به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به نظر می‌رسد در مغز اغلب ما زن‌ها ناحیه‌ای وجود دارد که وظیفه‌اش تفکر منفی درباره خودمان و اطرافیان‌مان و به عبارت بهتر کل جهان است.

شاید به همین دلیل است که اغلب ما هر روز صبح که جلوی آینه می‌ایستیم و خودمان را نگاه می‌کنیم، شروع به خودزنی می‌کنیم که‌ ای داد بی‌داد چقدر چاق شدم، چروک‌های زیرچشمم چرا بیشتر شده است، دماغم چرا هر روز بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود.

بیشتربخوانید :۷ نشانه اینکه باید با دوستتان قطع رابطه کنید!

خدا نکند که در این گیرودار کسی مهر تاییدی بر تفکرات ما داشته باشد که در آن صورت آسمان را به زمین می‌دوزیم. ایرادگرفتن از ظاهرمان که تمام شد می‌رویم سراغ روح و روان‌مان و هی به خودمان می‌گوییم که «امروز واقعا حالم بد است، نکند افسرده شدم، اصلا نمی‌دانم چه مرگم است؛ این وسط سرم چرا تیر می‌کشد.» در همین فکر و خیالات هستیم که اگر کسی به سراغ‌مان بیاید سرصحبت را با ما باز کند، در فکر و خیال‌مان برای تک‌تک جملاتش علت و دلیل می‌آوریم که او قصد توهین و بی‌احترامی به ما داشته است، فرقی نمی‌کند، پدر و مادرمان باشد یا همسرمان یا حتی دوست نزدیک‌مان یا... . و همه اینها می‌شود سکانس تکراری بیشتر روزهای زندگی ما.

آیا تا به‌حال به این موضوع فکر کرده‌اید که اگر چنین ناحیه‌ای در مغز ما وجود نداشت، چقدر دنیا به کام‌مان بود و چقدر حال و روز بهتری داشتیم و چه آتش‌ها که برایم گلستان نمی‌شد؟ آیا می‌دانید چرا چنین افکاری به ذهن ما می‌آید که هم ما و هم اطرافیان‌مان را آزار می‌دهد؟ در اینجا می‌خواهم چند دلیل را برایتان بازگو کنم که چرا ما زن‌ها خودمان را به اندازه کافی دوست نداریم.

آیا جزء کسانی هستید که هر روز روی ترازو می‌روید تا از وزن روزانه‌تان مطلع شوید و باز هم آیا جزء کسانی هستید که اگر چند گرمی به وزن‌تان اضافه شده باشد، قیافه‌تان در هم می‌رود و در مقابل اگر چند گرمی از وزن‌تان کم شده باشد، انگار دنیا را به شما داده باشند. همه اینها به ما می‌گوید شما نسبت به ظاهرتان دچار وسواس شده‌اید. البته ممکن است این فقط درباره وزن‌تان نباشد، بلکه شما چنین وسواسی درباره چهره‌تان، رنگ پوست‌تان، موهایتان، لباس‌هایتان و... داشته باشید. این وسط ممکن است استایل‌هایی که روزانه در شبکه‌های اجتماعی نیز معرفی می‌شود هم دخیل باشند و باعث شوند شما اعتمادبه‌نفس کمتری نسبت به خودتان داشته باشید و تلاش کنید تا خودتان را شبیه دیگران کنید، تایید‌هایی هم که دیگران از آنها می‌کنند جای خود دارد. آنچه مهم بوده و هست این که شما باید به خودتان اعتماد کنید و خودتان را مثلا با رنگ پوست یا چهره‌ای که دارید، بپذیرید و اجازه ندهید کسی شما را نسبت به خودتان بدبین کند. درست است شما به تایید شدن از طرف دیگران نیاز دارید اما این موضوع نباید باعث شود شما چیزی شوید که نیستید و از خودتان بیزار شوید.

به خودتان اهمیت بدهید، حقیقت این است که وقتی خودتان را دوست دارید، می‌خواهید خودتان باشید. در این صورت شما می‌خواهید با بدن خود به بهترین وجه برخورد کنید. افرادی که خودشان را دوست دارند، سیگار نمی‌کشند و با ورزش، غذای سالم، لذت بردن از طبیعت و استراحت از خودشان مراقبت می‌کنند.

سوال دیگری دارم، آیا شما جزء کسانی هستید که خودتان را با دیگران مقایسه می‌کنید؟ این روزها در شبکه‌های اجتماعی به‌ویژه اینستاگرام ممکن است عکس‌هایی از افراد مختلف ببینیم که لحظات شاد خود را در کنار خانواده یا در مسافرت یا هر جای دیگری به اشتراک گذاشته‌اند. ممکن است با دیدن آنها در ذهن‌تان بگویید که کاش به جای آنها بودید یا اینکه چرا شما نباید در چنین موقعیت‌هایی باشید.

اما حقیقت این است همین افرادی که شما می‌خواهید جای آنها باشید، بسیاری از مسائل آزار‌دهنده‌شان را از عکس‌ها و فیلم‌هایشان از بین می‌برند. پس هیچ‌وقت زندگی خودتان را با دیگری مقایسه نکنید و از داشته‌های زندگی خود لذت ببرید. موضوع این است که شما از حقیقت زندگی دیگران آگاه نیستید و اگر از آن مطلع شوید می‌بینید که شاید آنها در واقعیت به اندازه شما خشنود و خوشحال نباشند. مقایسه کردن به شما احساس نارضایتی می‌دهد و خیری برایتان ندارد، پس فقط روی دوست داشتن زندگی خودتان تمرکز کنید.

خانمی که این مطلب را می‌خوانی آیا با احساسات درونی خود صادق هستی یا دائما خودت را به دلیل داشتن احساساتت سرزنش می‌کنی؟ این مشکل بسیاری از زنان است که بسیاری از احساسات‌شان را سرکوب می‌کنند و آن را بروز نمی‌دهند. پس به خودتان اعتماد کنید و اجازه بدهید تا احساس کنید. نادیده‌گرفتن احساساتتان یکی از نشانه‌های این است که شما خودتان را به اندازه کافی دوست ندارید.

سوال آخرم این است که آیا می‌توانید خودتان را به دلیل اشتباه‌تان ببخشید؟ یادتان نرود، همه ما اشتباه می‌کنیم و باید یاد بگیریم که خودمان را ببخشیم و بتوانیم از نو حرکت کنیم. بخشش کلید راه‌رفتن است. حقیقت این است تا زمانی که نتوانید خودتان را ببخشید نمی‌توانید به جلو حرکت کنید. با بخشیدن با خودتان صلح کنید و ثابت کنید که خودتان را دوست دارید.

منبع: روزنامه  فرهیختگان

انتهای پیام/

خودمان را دوست داشته باشیم