شکرِ طبرزد را بیشتر بشناسید +خواص آن در روایات
شکرِ طبرزد معروف شکر سرخ ؛ از جمله شکرهای طبیعی است که برای خود خواص بی شماری دارد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شکر انواع مختلفی دارد، شاید شما هم با انواع شکر سفید و قهوه‌ای آشنایی داشته باشید و اسم شکر سرخ نیز به گوشتان خورده باشد و آن را شکر قهوه‌ای یکی بدانید، اما غافل از اینکه بین شکر قهوه‌ای و سرخ تفاوت‌هایی وجود دارد.
در همین راستا باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا در این مطلب شما را با شکرِ طبرزد یا شکر سرخ و همچنین خواص خارق العاده آن آشنا نماید پس پیشنهاد می‌کنیم با ما همراه باشید.
معرفی شکرِ طبرزد
شکرِ طبرزد معروف شکر سرخ از انواع شکر و نوع طبیعی شکر است. طبق باور بعضی افراد شکر سرخ با شکر قهوه‌ای تفاوتی ندارد.
اما حقیقت چیز دیگری است. شکر سرخ در واقع همان شکر خامی است که از عصاره اصلی گیاه نیشکر بدست می‌آید و درصد شکر آن از ۸۸% کمتر نیست.
هیچ ماده و افزودنی شیمیایی در فرآیند تولید شکر سرخ دخالت ندارد و به خاطر وجود بیشترین میزان ملاس سرشار از انواع املاح، ویتامین‌ها و مواد معدنی به خصوص ماده معدنی کروم است؛ شکر سرخ طبعی گرم و‌تر دارد و برای رفع سردی مفید است.
ببینید: بلایی که مصرف شکر بر سرتان می‌آورد
مقدار کالری (انرژی) و ساکاروز شکر سرخ در مقایسه با شکر قهوه‌ای و شکر سفید بسیار کمتر است و طعم و بوی آن باعث شده که علاوه بر مصارف خانگی در شیرینی‌پزی و پخت انواع کیک از آن استفاده کنند.
در ضمن مقدار کم کالری و ساکاروز شکر سرخ و جذب دیر قند باعث شده است تا بیماران دیابتی و افرادی که اضافه وزن دارند، آنرا با آسودگی خاطر استفاده کنند.
فواید شکر سرخ
شکر سرخ طبیعتی گرم و‌تر دارد و از گذشته تا اکنون در طب سنتی و مدرن جایگاه ویژه‌ای داشته است و خواص درمانی و دارویی فراوانی دارد که چند مورد از فواید شکر سرخ بدین ترتیب است:
برای درد‌های شکمی و بیماری‌های مرتبط با دستگاه گوارش مفید است، به عنوان مثال ملین شکم و رفع کننده یبوست است.
بیماری‌های کبد را بهبود می‌بخشد.
تمیز کننده خون، جلوگیری از بروز کم خونی و تنظیم فشار خون
برای رفع گرفتگی صدا آن را با آب گرم و روغن بادام استفاده می‌کنند.
شکر سرخ بر عکس شکر سفید که مولد خلط سودا است، دافع خلط سودا است.
باعث استحکام بخشیدن به استخوان‌ها و مفاصل میشود و از پیری زودرس پیشگیری می‌کند.
بیشتر بدانید: معرفی نوشیدنی های جادویی آرامش بخش
با توجه به طبعش برای حلق، سینه و ریۀ خشک مفید است.
باعث افزایش نیروی جوانی و شادابی پوست میشود.
در درمان آنفولانزا، سرفه و سرماخوردگی موثر است.
تقویت کننده میل جنسی است و از نظر تغذیه‌ای برای خانم‌های باردار مفید است.
تصفیه کننده خون و خون ساز
مقوی قلب و اعصاب
درمان التهاب معده
تقویت نیروی جنسی
رفع خستگی مزمن
پاک کننده ضایعات کبدی
رفع گرمی دهان و زبان و التهابات لثه
خواص شکر سرخ در روایات
امام رضا علیهالسلام:
الإمام الرضا علیهالسلام:السُّکَّرُ الطَّبَرزَدُ یَأکَلُ البَلغَمَ أکلاً.
شکرِ طبرزد، بلغم را بهکلّی از میان می برد.
این مطلب را از دست ندهید: برای اینکه بدنی سالم داشته باشید دور این غذا‌ها را خط بکشید
الکافی، جلد ۶، صفحه ۳۳۳، حدیث ۴ وص ۴۳۴، حدیث ۱۰ عن یاسر، المحاسن، جلد ۲، صفحه ۳۰۳، حدیث ۲۰۰۶، بحار الأنوار، جلد ۶۶، صفحه ۲۹۷، حدیث ۱، دانش نامه احادیث پزشکی: ۲ / ۳۵۶
[فیروزآبادی]در القاموس گفته است:
«سُکَّر، معرَّب واژه " شِکَر " پارسى است و اسم واحد آن را سُکَّره گویند. خرماى خوب یا انگورى را که آبى بِدان هست و در نتیجه فرو می پاشد - که خود، از بهترین انواع شکرینه است - نیز شکر گویند».
در المصباح هم آمده است:
«شِکر، چیزى شناخته شده است. برخى گفته اند: نخستین بار، شِکر در طبرزد، ساخته شد و از همین روى، شکر طبرزدى گفته می شود».
صاحب المصباح، همچنین افزوده است:
«طبرزد (بر وزن سَفَرجَل) واژهاى معرَّب است و سه تلفّظ دارد: به حرف دال (طبرزد)، به حرف نون (طبرزن) و به حرف لام (طبرزل). اَزهرى، تلفّظ نون و لام را روایت کرده؛ امّا تلفّظ به دال را روایت نکرده است».
ببینید: مضرات قند و شکر مصنوعی در سلامت بدن
ابن جوالیقى گفته است:
«اصل پارسىِ این واژه، تبرزد بوده است، یعنى آنچه از اطراف، با تبر، تراشیده شده است. بنا بر این، طبرزد، صفتى است که در اِعراب، از واژه «سُکّر» تبعیّت مىکند. برخى از عالمان هم گفته اند: طبرزد، همان شِکر بلوچ است».
در بحر الجواهر نیز آمده است:
«اُبلوج به معناى شکر سفید است».
ابن بیطار نیز گفته است:
«طبرزد، معرَّب است، به معناى چیزى سخت، نه سست و نرم».
و همچنین اینطور می گوید:
بیشتر بدانید: جینسنگ چیست؟/ مضرات و خواص جینسنگ
«نمک طبرزد، نمکى است سخت که داراى شفافیّت نیست».
علاّمه مجلسى نیز می گوید:
«از برخى از سخنان عالمان، چنین برمی آید که مقصود از طبرزد، همان چیزى است که به نبات، ناموَر شده است؛ امّا از بیشتر سخنان عالمان، این گونه به دست می آید که مقصود، همان قند است».
بغدادى نیز در الجامع خویش گفته است:
«شکر در اوایل، خشک، و در نخست، مرطوب است. ممکن است تلخه را تصفیه کند. گونههاى مختلفى از آن، ساخته می شود که روشنترین، شفّافترین و پاکیزهترینِ آن‌ها را در اصطلاح، نبات گویند. نوع پایینتر را که تیرهرنگ، خشنتر و پاکیزه، امّا غیرشفاف است، اُبلوج گویند.
این مطلب را از دست ندهید: مصرف شکر چه عوارضی دارد؟
نوع پایینتر را که شیره باشد، قلم نامند؛ زیرا به صورت رشته هاى دراز به مانند انگشت، ساخته می شود.
نبات، کمترین حرارت را می طلبد، پس از آن، ابلوج، پس از آن، قلم، و پس از آن، شیره پخته.
لطیفترینِ انواع شکر نیز همان نبات است، در درجه بعد، ابلوج، و فروتر از آن، قلمى که سفیدىِ کمترى داشته باشد. نوع سخت همین ابلوج را طبرزد مىنامند».
انتهای پیام/
