به گزارش خبرنگار حوزه سیاسیون  گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به مناسبت  فرارسیدن روز عید غدیر، رحیم پور‌ ازغدی با انتشار پستی شیوه‌های تبلیغی امیرالمومنین را در اختیار کاربران قرار داد.

طبق گفته این کارشناس مذهبی، يك شیوه تبليغ تشيّع كارى است كه امام انجام دادند، همان كارى كه سيد حسن نصرالله نیز در لبنان به آن عمل کردند. يك كلمه از شيعه و سنّى و اين بحث هاى كلامى نكردند اما چهره اى از شيعه نشان دادند كه تمام جوانان مسلمان غير شيعه و حتى غير مسلمان، توجه و علاقه و احترامشان به شيعه جلب شد.

گفتنی است؛ غدیر خم، بهترين درس وحدت است. چرا که با وجود صراحت و شفافیت صاحب حق بودن امیر‌المومنین، حضرت  براى وحدت امّت سكوت كرده اند و از حقشان گذشته اند.

در ادامه می‌توانید پست اینستاگرام رحیم‌پور ازغدی را مشاهده کنید:

حضرت امير (ع) ميفرمايند كار جورى شده كه اگر من سكوت كنم در باره غصب خلافت و جنگ نكنم، ميگويند ترسيد. اگر مبارزه كنم ميگويند براى دنيا و رياست طلبى است. چه كار كنم من با شما؟ اگر سكوت كنم ميگوييد ترسيد و اگر فرياد بزنم ميگوييد جنگ قدرت است. لذا نه سكوت كرد ونه جنگيد، هم اعتراض و افشا كرد و حرفش را رساند و هم جنگ نكرد. حمايت انتقادى كرد از حكومت. خود حضرت امير ميگويد براى وحدت اين كار را كردم. غدير خودش بهترين درس وحدت است. چون با وجود اينكه اينهمه این حق صريح و شفاف بوده ، حضرت امير براى وحدت امّت سكوت كرده اند و از حقشان گذشته اند. فداكارى براى وحدت بالاتر از اين؟ غدير اتفاقاً برعكس آنچه ديگران فكر ميكنند، درس وحدت است.
به برخى رفقا در قم كه خيلى حساس بودند و ميگفتند ما بايد علناً و به هر نحو ممكن اين مسائل اختلافى را بيان كنيم و اگر جنگ داخلى هم بين مسلمين راه افتاد ايرادى ندارد، گفتم شما كاسه داغتر از آش هستيد، خود على كه صاحب حق است،خودش ميگويد بخاطراينكه جنگ داخلى راه نيافتد تحمّل كردم، البته سكوت نكردند و حرفهايشان را زدند اما تحمّل كردند. شما بعد ١٤٠٠ سال ميگوييد هرچيز را با هر زبانى بگوييم و به هر قيمتى هم كه ميخواهد تمام شود؟! بعد اعلاميه دادند عليه من و آنجا گفتند كه اين كلمات شيطان از دهانش خارج شد!! و ميگفتند كه ما على نيستيم، ما شيعه على هستيم. عجب! يعنى شيعه على برخلاف على بايد كار كند تا شيعه على شود؟!؟
البته شيعه بايد حرفهايش را بزند، مؤدب و منطقى،بدون تفسيق و تكفير و فحش و اهانت. از حرفها اگر كوتاه بياييم،ديگر تشيّعى نيست، اما اينكه كجا ، چه بگوييم هم خيلى مهم است.
دو جور ميشود تبليغ تشيع كرد، يك جور كه راه بيافتيم مثل بعضى اينطرف و آنطرف و ثابت كنيم كه فلانى ولد الزّنا بوده و اثبات كنيم زنا زادگى فلانى و حرام زادگى بهمانى و اهانت و سبّ و فحاشى و عصبانى كردن فرق اسلامى كه نتيجه اش جز جنگ مسلمين با هم و جز ريخته شدن خون شيعه كه همه جاى دنيا در اقلّيت است ،هيچ چيز ديگرى نيست.
يك نحوه تبليغ تشيّع هم كارى است كه امام كرد، كارى است كه سيد حسن نصرالله در لبنان كرد. يك كلمه از شيعه و سنّى و اين بحث هاى كلامى نكردند اما چهره اى از شيعه نشان دادند كه تمام جوانان مسلمان غير شيعه و حتى غير مسلمان، توجه و علاقه و احترامشان به شيعه جلب شد.

انتهای پیام/