حمایت از کالای ایرانی راهکاری است که به کمک آن می توان از تحریم ها گذر کرد، هرچند دشواری هایی وجود دارند اما متخصصان ایرانی ثابت کرده اند که حتی تحریم نیز نمی تواند مسیر پیشرفت آنها را سد کند بلکه دانشمندان کشور از تحریم ها نردبانی برای صعود می سازند و  قله های علم و دانش را فتح می کنند.

یکی از صنایعی که این روزها نبض تولید در آن ضعیف می زند، تجهیزات پزشکی است که تولیدکنندگان برخی موانع و مشکلات چون  خرید کالای وارداتی را ضربه به این صنعت می دانند.

مجید شیرکوند مدیرعامل یک شرکت دانش بنیان تجهیزات پزشکی است که 15 سال در مسیر تولید حرکت می کند و تاکنون این شرکت 5 محصول که 4 مورد آن دانش بنیان هستند در حوزه تجهیزات پزشکی تولید کرده و به عنوان یکی از 100 شرکت دانش بنیان برتر شناخته شده است.

وقتی محصول خارجی قاچاق استخوان در گلوی تولیدکننده می شود

شیرکوند در گفت‌وگو با خبرنگار  حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره یکی از محصولات تجهیزات پزشکی تولیدی در این شرکت دانش بنیان گفت: ما محصولی به نام پالس اوکسیمتر تولید می کنیم که میزان اکسیژن خون بیماران را اندازه گیری می کند.

پالس اکسیمتر (Pulse Oximeter) یا اکسیژن‌سنج خون میزان درصد اشباع اکسیژن خون سرخرگ انسان را اندازه‌گیری می کند، پالس اکسیمتری روشی غیرتهاجمی محسوب می شود که میزان مولکول‌های هموگلوبینی را که با اکسیژن آمیخته شده‌اند، اندازه‌گیری و به درصد بیان می‌کند، اغلب دستگاه‌های پالس اکسیمتر ضربان قلب را نیز نشان می‌دهند.

با این وسیله پزشکی می‌توان کم شدن اکسیژن خون یا هایپوکسمی  را هشدار دهد تا از پیامدهای این عارضه در بیمارانی که جراحی شده اند، جلوگیری کرد، نحوه کار این دستگاه به آن صورت است که  پروب دستگاه بر روی انگشت سبابه، شست پا، نوک بینی و نرمهٔ گوش قرار داده می شود، بر روی قسمت بالایی پروب یک دیود منتشر کننده نور تعبیه شده است که 2 نور قرمز و مادون قرمز را منتشر می‌کند، نور از میان بافت‌ها عبور (بافت بین پروب) و یک گیرنده نوری آن را دریافت می‌کند، نور قرمز را هموگلوبین و نور مادون قرمز را اکسی هموگلوبین جذب می کند، سپس اطلاعات به دستگاه منتقل می‌شود و پس از یک محاسبه لگاریتمی میزان اشباع هموگلوبین با اکسیژن مشخص می شود.

وی در ادامه درباره ویژگی های پالس اوکسیمتر تولیدی در کشور توضیحاتی داد و گفت: پالس اوکسیمتری که ما تولید می کنیم پالس اوکسیمتر بیمارستانی است، مسئله این است که یک پالس اوکسیمتر انگشتی در بازار وجود دارد که وسیله پزشکی تخصصی نیست و مناسب استفاده در مطب ها و کارهای خانگی است و تنها سطح اشباع اکسیژن را روی LCD که بر روی آن قرار دارد نشان  می دهد اما برای بیماری که در بخش مراقبت های ویژه بستری شده است و وضعیت وخیمی دارد، مناسب نیست و دقت کافی را ندارد.

مدیرعامل این شرکت دانش بنیان تجهیزات پزشکی افزود: اما متاسفانه شاهد آن هستیم که بیمارستان ها پالس اوکسیمتر انگشتی را که قیمتی حدود 200 هزار تومان دارد خریداری می کنند زیرا قیمت نمونه بیمارستانی حدود 5 میلیون تومان است، توجیح استفاده از پالس اوکسیمتر انگشتی نیز این است که  محصول مجوز fda دارد اما نکته قابل توجه این بوده که در این تاییده نوشته شده است که محصول مناسب استفاده در بیمارستان و بخش های مراقبت ویژه نیست اما اکنون شاهد هستیم که این محصول در بیمارستان ها استفاده می شود.

شیرکوند اظهار کرد: پالس اوکسیمتر انگشتی به وفور به صورت چمدانی وارد کشور می شود و در جمهوری محصول با قیمت بسیار کمی به فروش می رسد.

واردات چمدانی تولید داخل را نشانه رفته است

وی درباره برخی مشکلاتی که بر سر راه تولیدکنندگان تجهیزات پزشکی قرار دارد، گفت: یکی از مشکلات ما واردات چمدانی و قاچاق برخی کالاهای پزشکی است، وقتی محصولی چمدانی وارد کشور می شود،  قیمت آن بسیار کمتر از محصول مشابه  ایرانی است، از طرفی بیمارستان ها با مشکلات مالی زیادی دست و پنجه نرم می کنند و همین مسئله سبب می شود که  محصول وارداتی را که بدون هزینه هایی چون مالیات و گمرگی وارد کشور شده است و به همین دلیل قیمت کمتری دارد، خریداری می کنند.

مدیرعامل این شرکت دانش بنیان تجهیزات پزشکی تامین ماده اولیه را یکی از مشکلات تولیدکنندگان داخلی دانست و افزود: یکی از مشکلات تولیدکنندگان واردات ماده اولیه تجهیزات پزشکی  است، برخی از مواد اولیه که ما نیاز به استفاده از آنها در تجهیزات پزشکی وجود دارد اما به دلیل اینکه نمونه داخلی آن در داخل تولید می شود، در تخصیص ارز دردسته بندی گروه سه قرار می گیرند.

شیرکوند ادامه داد: این در حالی است که محصول تولید داخل مناسب استفاده در صنایع است اما برای استفاده در تجهیزات پزشکی مناسب نیست.

واردات ماده اولیه سد راه تولید داخلی

مختاری رئیس اداره تولید ادراه کل تجهیزات پزشکی در خصوص مشکل واردات ماده اولیه برای تولید تجهیزات پزشکی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: تولیدکنندگان باید  مواد اولیه و قطعات ساخت را برای واردات از تعرفه درست انتخاب کنند و اگر کد IRC از وزارت بهداشت یا اداره کل تجهیزات پزشکی داشته باشند می توانند ماده اولیه یا قطعات ساخت را با تعرفه پایین وارد کنند، برخی محصولات این کد را ندارند اما اگر این کد را درخواست کنند ما کد IRC را برای انها صادر می کنیم تا مواد اولیه خود را با تعرفه کم وارد کنند.

مدیرعامل این شرکت دانش بنیان تجهیزات پزشکی گفت: برای دریافت کد IRC باید مدام به اداره کل تجهیزات پزشکی مراجعه کنیم و به دنبال اخذ کد باشیم و التماس کنیم تا هر چه زودتر این کد را به ما بدهند اما در نهایت یک پروسه 2 تا 4 ماهه طول می کشید تا برای واردات یک پارت به ما کد بدهند، همچنین برای هر پارت محصول باید یک کد جدید بگیریم و در این صورت همه وقتی که باید روی آرندی و پژوهش می گذاریم باید صرف بروکراسی های اداری کنیم و این خود مانع تولید محصولات به روز و بیشتر می شود.

ضمانت نامه هایی بانکی که کمر تولیدکننده را خم می کند

شیرکوند با اشاره به مشکل دیگری در مسیر تامین ماده اولیه تجهیزات پزشکی گفت: پیش از این ما از خارج کشور ماده اولیه را اعتباری خریداری می کردیم، به عنوان مثال در طول 6 ماه سه بار از یک شرکت محصول خریداری و  بعد از 6 ماه صورت حساب ارسال می شد و ما ارز را حواله می کردیم اما اکنون باید حواله ارزی ثبت شود، بانک ان را تایید کند و پس از همه اینها گمرک مجوز ترخیص کالا را بدهد.

وی با بیان اینکه بانک ها اعتباری برای تولید و حمایت از تولیدکننده ندارند، تصریح کرد: وقتی تولیدکننده اعتبار تولید می گیرد در عمل با حجمی از ضمانت نامه هایی که بانک از تولیدکننده می گیرد، گویی تولیدکننده تسهیلات با نرخ 17 تا 18 درصد سود گرفته است، چطور یک شرکت دانش بنیان نوپا می تواند ضمانت های لازم را تامین کند؟ بسیاری از این شرکت های دانش بنیان نوپا باید از خانواده یا اطرفیان خود سند بگیرند تا ضمانت بانکی داشته باشند، این در حالی ست که باید ضمانت بانکی ارزش طرح دانش بنیان باشد.

مدیرعامل این شرکت دانش بنیان تجهیزات پزشکی ادامه داد: باید در هنگام اخذ ضمانت بانکی از شرکت های دانش بنیان، طرح راارزش گذاری کنند اما این در حالی است که اکنون پس از بررسی های بسیار طرح، بدون انکه ارزش ریالی طرح را در نظر بگیرند، باید سند و ضمانت بانکی گذاشت تا از بانک اعتبار گرفت، در دنیا روال این گونه است که باننک ها با احتساب ریسک طرح، بر اساس ارزش محصول وام می دهند.

انتهای پیام/