به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز،کیوکوشین رشته رزمی است که از دو لغت کیوکو(بالاترین،نهایت) و شین(حقیقت، روح) ترکیب شده است. در سبک کیوکوشین تکیه اصلی برحفظ سلامتی هم زمان جسم و روح است. در مورد موثر بودن روش مبارزه و سطح روحی ویژه ای که در کیوکوشین  بر آن تاکید می شود و تا اندازه زیادی آن را از دیگر هنرهای رزمی تن به تن متمایز می سازد.

هادی فرج پور، از اساتید به نام این رشته ورزشی در گتوند است، او از مبلغان توانمند و روحانیون ورزشکار و موفق رشته کیوکوشین شین رزم ذوالفقار گتوند هستند که با حضورش در باشگاه های ورزشی زمینه مناسب برای تبلیغ و تربیت دینی جوانان زیادی را فراهم آورده اند و با پرورش شاگردان زیادی گواه بر این مدعاست که در کسوت مربیگری با استقبال علاقه مندان این رشته روبرو شده است و همچنین توانسته ارتباط خوبی با شاگردانش در خارج از محیط باشگاهی برقرار کند و مشاوره های زیاد و راهنمایی های کارساز زندگی و اخلاق به نسل جوان بدهد.

لطفا خودتان را معرفی کنید؟

جیم: هادی فرج پور، متولد سال 1359 در گتوند و دارای تحصیلات سطح 2 حوزه علمیه معادل لیسانس و مربی کیوکوشین شین رزم ذوالفقارمی باشم.

چه ورزشی کار می کنید و بفرمایید که از چه سالی وارد عرصه ورزشی شدید؟

جیم: حدود 22 سال کیوکوشین شین رزم ذوالفقارکار میکنم، از سال 75 فعالیت ورزشی خود را آغاز کرده  و هنوز هم مشغول به این ورزش هستم.

چه سمت های ورزشی داشته اید؟

جیم: مسئول هیات کاراته گتوند، مسئول کمیته انضباطی، مسئول کمیته حقوقی استان خوزستان بوده ام و نائب رییس سبک کیوکوشین شین رزم ذوالفقار کشور هستم.

چه تعداد شاگرد دارید و رابطه تان با شاگردانتان به چه صورت است؟

جیم: حدود 400 شاگرد دارم و سعی کرده ام رابطه ام با آن ها مانند رابطه پدر و پسری باشد.  این قدر این رابطه صمیمانه است که شاگردانم صحبت ها، درد و دل ها، مشکلات و گرفتاری هایشان را به راحتی با من در میان می گذارند. چون خودم را آدم خیلی بزرگی نمی بیینم و خلاصه دیسپلین های های روحانیت را رعایت نمی کنم مثلا این که در جمع های بچه ها نروم، اصلا این طور نیست و با آن ها خیلی راحت هستم و با هم به شنا، فوتبال، گردش، کوهنوردی، مسافرت، اردوهای ورزشی و فرهنگی و مسابقات می رویم. و این ارتباط زیاد با آن ها قطعا منجر به این خواهد شد که راحت تر صحبت کنند.

تا به حال در چه مسابقاتی شرکت و چه افتخارات و عناوینی کسب کرده اید؟

جیم: چندین دوره مسابقات استانی تیم شهرستان گتوند مقام اول را کسب کرد، در مسابقات کشوری تیم گتوند به مقام های دوم،سوم و دوبار هم در رده های مختلف مقام اول را کسب نمود. 3 مرتبه مسابقات بین المللی رفتیم. خودم یک بار در مسابقات بین المللی در ترکیه اول شدم و شاگردانم هم 5 یا 6 بار این مقام را کسب کردند.

اهل موسیقی هستید و چه نوع موسیقی گوش می دهید؟

جیم: من همیشه در باشگاه موسیقی می گذارم و بچه ها با موسیقی تمرین می کنند و خودم هم موسیقی سنتی گوش میدهم. و از انواع موسیقی ها ازلاعات کمی دارم و گاهی مواقع گوش می دهم. بچه ها می گویند هر آهنگی می آید شما گوش می گیرید به آن ها می گویم باید وقتی که سوال می پرسید من باید بدانم که کدام خوب است یا بد. و بیشتر با بچه ها مصداقی ارتباط می گیرم و کار می کنم.

اگر بخواهید یک کتاب معرفی کنید چه کتابی است و چرا؟

جیم: کتاب عطش نوشته آیت الله سید علی قاضی طباطبایی، کتابی است که اگر بخوانند شاید یک تحول درونی برایشان ایجاد کند.

سینما هم می روید؟

جیم:اهل سینما هستم و با خانواده یا تنهایی سینما می روم و خواهم رفت.

چه جاه هایی لباس روحانیت  نمی پوشید؟

جیم: کوهنوردی، سفر با دوستان، رودخانه، سالن فوتبال وگاهی با خانواده بدون لباس روحانیت می روم،خیلی مانند بعضی از دوستان که محکم لباس می پوشند نیستم و دوستان نزدیک بیشتر بدون لباس روحانیت من را می بینند. اما در مساجد، مراسمات و سخنرانی ها لباس روحانیت می پوشم.

از دغدغه های پیش رویتان بگویید؟

جیم: دغدغه های زیادی دارم و متاسفانه آن قدر این دغدغه ها زیاد می شوند که حتی نمی توان آن ها را بازگو کرد. اما دغدغه اصلی من جوانان هستند که به آن ها کم تر پرداخته و بها داده می شود. من همیشه می گویم در جنگ شهید زین الدین 25 ساله و فرمانده اشکر بود، شهید حسن باقری 26 ساله و مسئول اطلاعات و عملیات کل سپاه بود، عموی شهیدم 21 ساله و مسئول اطلاعات و عملیات تیپ بود. الان چه طور شده که به جوانان میدان و بها نمی دهند. این جوانان با جوانان زمان جنگ اصلا فرقی ندارند، حرفی که رهبرمان زد که باید جوانان را باور داشت ومطمئن بود که اگر مانند جوانان زمان جنگ به آن ها بها داد داده شود کاری می کنند کارستان.

به نظر شما چرا بیشتر روحانیونی که می بینیم ورزشکار نیستن؟ لباسشان دست و پاگیر است یا ترجیحشان این است که در مکان هایی مثل باشگاه ها که مختص روحانیون نیست حضور نداشته باشند؟

جیم:من خودم در سال 75 که فعالیت ورزشیم را شروع کردم، مدیر حوزه مان گفت کار لغوی است و ادامه نده اما من دورنمای کار را دیدم و ادامه دادم و خوشبختانه موفق هم شدم. روحانیونی که ورزش نمی کنند سختشان است لباسشان را دربیاورند و لباس رزم بپوشند و حرکت دست و پا بزنند و بین جوانان بیایند.

شده تا الان در کوچه یا خیابان یا جاهای خلوت خطری برایتان ایجاد شود و مجبور به دفاع شخصی با مهارتی که دارید بشوید؟

جیم: هیچ وقت دعوا نکرده ام و همیشه به شاگردانم نیز توصیه کرده ام دعوا نکنند و از این قدرت و زوری که به دست آورده اند، برای خودنمایی استفاده نکنند، اگر زمانی به شما حمله شد باید دفاع کنی. خوشبختانه تا کنون برایم پیش نیامده است که در جامعه و خیابان از ورزش رزمی خودم استفاده کنم و در اکثر اوقات اگر بحث یا صحبتی بوده با گفتگو  حل شده است.

چه توصیه ای به جوانان دارید؟

جیم: توصیه ام حرف رهبرمان است، تحصیل،تهذیب و ورزش است یعنی هر 3 را باید باهم داشت.

چه درخواستی از مسئولان دارید؟

جیم: گزارش از فعالیتمان بیش از 15 مرتبه در شبکه ها، برنامه ها و بخش های مختلف خبری پخش شده است، اما هیچ وقت مسئولان حمایت نکردند و در حد یک به به و احسنت از دور بوده و رفته اند. تا الان روی تشک کشتی فعالیت می کنیم در صورتی که نیاز به تاتامی و سالن مجهز است. شاید به این خاطر است که مسئولانمان ورزشی نیستند یا روحیه ورزشی ندارند و نمی دانند بهترین کار الان در ورزش است و خیلی راحت می توان با جوانان ارتباط برقرار کرد.

در پایان از ناگفته هایتان برایمان بگویید؟

جیم: متاسفانه یک فاصله بین مردم و روحانیت به وجود آمده و دلیلش هم این است که ما در لباس روحانیت کم کاری کرده ایم. دشمن در فضای مجازی و رسانه هایی که در دست دارد خیلی فعالیت کرده و ما خیلی خیلی کم گذاشته ایم و ارتباطمان را فقط در حد مسجد و افرادی که سنشان بالاست و به مساجد می آیند معطوف کردیم و به اکثر دختران و پسران و جوانان جامعه که در دانشگاه ها و مدارس هستند کم توجهی کردیم و ارتباطمان را با آن هاکم کرده ایم. از هم لباسی ها و روحانیون عزیز خواهش می کنم با تمام وجود قضیه را جدی بگیرند و بدانند آن قدر این مساله جدی است که دشمن تمام فعالیتش را در جنگ نرم گذاشته و دیگر جنگ با اسلحه را زمین گذاشته است و ماهم باید دغدغه داشته باشیم و انقلابی کار کنیم و مثل زمان های جنگ که دستمان خالی بود اما حرکت کردیم و با هم متحد شدیم، پیش مردم بنشینیم و به درد و دل، اعتراض و حرف آن هاگوش بدهیم. بدانیم هنوز هم مردم به روحانیت اعتماد دارند و روحانیت خوب را می خواهند و دوستشان دارند و امیدوارم این خلاها پرشود.

گزارش از مهتاب محمدحسینی

انتهای پیام/ی