جناب آقای علی لاریجانی

رئیس مجلس شورا اسلامی

سلام علیکم

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که یادگار مجاهدت و تلاش‌های بزرگانی همچون شهید آیت‌الله دکتر بهشتی است را حقاً می توان اولین نظام سیاسی، با تعریف مدرن آن، دانست که تلاش کرد تا پاسخ نیاز‌های فردی و اجتماعی انسان عصر حاضر را با رجوع به قرآن کریم و سیره ائمه اطهار بیابد تا در پی آن تلاش انبیا و اولیای الهی را در تشکیل حکومت صالحان محقق کرد؛ اما برخی اخبار در این روز‌ها و در آستانه سالروز عروج شهید بزرگوار، بهشتی مظلوم، آن نائب رئیس مجلس خبرگان قانونی اساسی که همانا مدیریت کم نظیر و کم نقصی را در اداره آن جلسات ارائه کرد، سبب می‏ شود تا بازخوانی قانون اساسی خاصه برای بعضی مدیران عالی نظام که برخاسته از همان قانونند، اما این روز‌ها رویه‌شان هیچ سنخیتی با رویه مدیریتی امام و رهبر معظم انقلاب و قانون اساسی ندارد، واجب شود.

آنچه این جوانان علاقه‌مند به مکتب امام راحل از متون دینی، کتب بزرگان حوزه و دانشگاه و قانون اساسی کشور، این سند وحدت ملی و تحقق حکومت اسلامی، فهم می‌کنند آن است که رهبری جمهوری اسلامی به عنوان نائب بر حق حضرت، ولی عصر نقشی پدرانه برای نظام اسلامی دارند و هدایت، مدیریت کلان و راهبری جمهوری اسلامی را در دنیای امروز برعهده دارند لذا بر آحاد جامعه اسلامی واجب است که نه تنها باری بر بار گران مسئولیت، ولی فقیه نباشند بلکه به کمک، ولی شتافته باری را از دوش ایشان بردارند.

مرقومه‌ پیش رو بخشی است از سوالات و ابهامات دانشجویان انقلابی و جوانان علاقه‌مند به مکتب و رویه امام راحل، در رابطه با شیوه عملکردی جنابعالی در کسوت ریاست مجلس شورا اسلامی طی سالیان اخیر، که هر از چندگاهی در خبر‌ها از روند جلسات مجلس و حواشی آن، منعکس می شود و با آن توضیح ارائه شده در سطور پیشین در تعارض است.

شیوه‌ای که ظاهرا جنابعالی در طی آن، نظراتی را از مقام معظم رهبری در جلسات خصوصی برای نمایندگان بازگو می‌کنید که این مطالب مبنای آرای نمایندگان می‌شود.

جلساتی که نه صوت و تصویری و نه خبری رسمی از آن‌ها منتشر می‌شود؛ یکی از بارزترین مصداق‌های این شیوه مدیریتی، طی تصویب برجام، آن قرارداد ننگین خسارت بار، اتفاق افتاد، که در خلال آن چه حرف‌هایی از رهبر انقلاب نقل شد که کوچکترین تناسبی با منظومه فکری ایشان نداشت.

جناب آقای دکتر لاریجانی!

یکُم: کجا و در چه تاریخی رهبر انقلاب شما را مامور رساندن پیام‌هایشان به نمایندگان درباره لوایح حساس کرده اند؟ بر اساس آنچه از رهبران انقلاب آموخته شده است تنها برداشت ممکن از این رویه سوءاستفاده از جایگاه، ولی فقیه است؛ لذا مستدعی است در یکی از همان جلسات خصوصیتان! از رهبری بخواهید تا این موضوع را صرفاً یکبار در دیداری که صوت یا تصویر آن پخش می‌شود به عموم اطلاع دهند.

بدیهی است تا وقتی چنین مطلبی از رهبری استماع نشود، اعتمادی به حرف هیچ یک از افرادی که از جلسات خصوصی! و پشت در‌های بسته خبر می‌آورد وجود ندارد و آن حرف، نظر مقام معظم رهبری دانسته نخواهد شد.

دوم: جنابعالی چه جایگاهی برای نمایندگان ملت انقلابی ایران متصورید؟ نمایندگان تنها انتخاب می‌شوند تا رئیسی را برای مجلس برگزینند –که در همان انتخاب هم حرف زیاد است و مجال کم- تا او با رهبر انقلاب صحبت کند و سپس نتیجه را به شکل محرمانه به نمایندگان منتقل نماید تا ایشان مطابق آن رای دهند؟ این نظر را از کجای منظومه فکری-سیاسی امام خمینی، بیانات مقام معظم رهبری یا قانون اساسی به دست آورده‌اید؟ اگر اینگونه باشد دیگر چه نیازی به تشکیل مجلسی از عصاره فضایل ملت بود؟ جداً تعجب برانگیز نیست که برداشت رئیس قوه مقننه جمهوری اسلامی از نظریه ولایت فقیه تفاوتی آشکار با شیوه رهبری امامین انقلاب اسلامی دارد؟

سوم: مگر کارکرد شورای نگهبان نظارت بر مصوبات مجلس شورای اسلامی نیست؟ اگر قرار باشد در هر موضوع مورد مناقشه‌ای شما به سراغ رهبر انقلاب بروید دیگر کارکرد این شورا در رد یا تصویب مصوبات مجلس شورای اسلامی دقیقاً چیست؟

چهارم: چه اصراری دارید که صحبت‌های پشت بلندگو ایشان را نشنیده و حتما در جلسات خصوصی، که هیچ بازتاب رسانه‌ای ندارند، نظر ایشان را جویا شوید؟ نمونه ذیل از بیانات رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی در روز سی خرداد، جدیدترین اتفاق از این دست است:

این معاهدات بین‌المللی که به آن در لغت فرنگی گفته میشود کنوانسیون، در اصل در یک نقطه‌ای پخت‌وپز می شود که اطراف قضیّه، مِن‌باب مثال آن ۱۰۰ کشور یا ١۵۰ کشور که بعداً به آن می‌پیوندند، هیچ تأثیری در آن پخت‌وپز اوّلیّه ندارند.... اگر یک دولت مستقلّی هم پیدا بشود -حالا مثل جمهوری اسلامی- که مثلاً بگوید «من این را قبول ندارم؛ این کنوانسیون را، این معاهده‌ بین‌المللی را قبول ندارم»، سرش می ریزند که «آقا! ۱۲۰ کشور، ١۵۰ کشور، ۲۰۰ کشور این را قبول کردند؛ شما چطور قبول نمی کنید؟» کنوانسیون‌ها غالباً این است.

بعضی از این معاهدات بین‌المللی و کنوانسیون‌ها موادّ مفیدی دارند. خیلی خوب، اشکالی ندارد؛ بنده هم در مورد همین چیز‌هایی که اخیراً در مجلس مطرح شد در این چند ماه اخیر، گفتم مجلس مستقلّاً خودش قانون بگذراند... هیچ لزومی ندارد که ما برویم چیز‌هایی را که نمیدانیم تهَ آن چیست یا حتّی می دانیم که مشکلاتی هم دارد، به‌خاطر آن جهات مثبت و جنبه‌های مثبت، قبول بکنیم.

سپس شما یک روز بعد بیان داشته‌اید:

حتما ما این (کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریست (CFT)) را با ایشان در میان می‌گذاریم و براساس تدابیر ایشان در مجلس پیگیری می‌کنیم.

در تصمیم گیری ها با مردم غریبه نباشید

فرضا هم که نمایندگان مجلس قرار باشد نظرات رهبری نظام را در آراء خود منعکس کنند –که صد البته خود ایشان هیچگاه چنین رویه‏ ای را طلب نکرده اند- دیگر چه اصراری است که این نظر رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی دیده و شنیده نشود و حتما با ایشان در جلسه‌ای به دور از چشم عموم در این باره گفتگو کنید و نظر ایشان را جویا شوید؟ بی شک غریبه نبودن مردم از جمله اساسی‌ترین پایه‌های منطق و شیوه حکومتداری امام و رهبری است؛ اکنون شما چگونه به خود اجازه می‏ دهید، ولی نعمتان خود را غریبه بدانید؟ وا اسفا ...

در یک کلام ما امروز شیوه خطرناکی از مدیریت را در سطح مدیران عالی نظام می‌بینیم که آگاهانه یا ناآگاهانه با کج فهمی نظریه فقه سیاسی شیعه، این میراث گران سنگ ائمه و فقها، و ارائه تصویری غلط از حکومت مطلوب دین مبین، سعی در هزینه تراشی برای نظام اسلامی و ولی فقیه دارند؛ شیوه‌ای که اساس آن در کد بازی و خبر‌های پشت پرده است و سعی در کمرنگ کردن نقش امت اسلامی دارد. امروز که دشمن بیش از همیشه به جنگ روانی با جامعه اسلامی می‌پردازد این اقدامات تنها آبی است در آسیاب دشمن.

در نهایت جریان دانشجویی منتظر شنیدن پاسخ‌های شما بر انتقادات مطرح شده است؛ یقینا وقت آن رسیده است که پس از سال‌ها تکیه بر کرسی ریاست مجلس، برای یکبار هم که شده مطابق با منویات رهبر معظم انقلاب، جلسه‌ای را در جمع دانشجویان ترتیب دهید و پاسخگوی سوالات، ابهامات و انتقادات جریان جوان نخبگانی نظام اسلامی باشید؛ سوالاتی که تنها گوشه‌ای از آن‌ها در این مقال طرح شد؛ و نیز بدانید تا زمانی که ضمن عذرخواهی از محضر این ملت شریف، به اصلاحات اساسی در رویه هایتان، شیوه‌ی مدیریتتان و صحنه گردانی‌های منفعت طلبانه‌تان مبادرت نورزید و پاسخ‌های مستدل به انتقادات مطرح شده نداده و جامعه دانشگاهی را قانع نکنید، این فرزندان کوچک انقلاب به نمایندگی از آحاد ملت، دست از پیگیری و حساب کشی نخواهند برداشت؛

و السلام

انتهای پیام/